บอกรัก

1518 Words

เขานุ่งเพียงชุดคลุมอาบน้ำเพียงผืนเดียว ซึ่งปกติเวลานอน เขาก็เป็นคนที่ไม่ชอบใส่อะไรอยู่แล้ว ชายหนุ่มยืนมองหลินอยู่ข้างเตียงนิ่งอยู่นานสองนานเขาขยับบิดตัวด้วยความเมื่อยล้ามาทั้งวัน แล้วลงนั่งข้าง ๆ เธอถอนหายใจออกมาเบา ๆ ทันใดนั้น หลินก็สะอื้นตัวโยน เหมือนกำลังร้องไห้ ทำท่าทางตะเกียกตะกาย พีคเอื้อมมือของเขาวางไปที่หน้าอกของหญิงสาว กดมือลงเบา ๆ แล้วมืออีกข้างจับข้อมือของเธอไว้ หลินหยุดดิ้น แต่ยังคงร้องคราง “อื้อ ๆ” เขาจึงยกข้อมือลูบไปที่ศีรษะของเธอเบา ๆ ‘ฝันร้ายแน่ ๆ เลย’ เขาเห็นมีน้ำตาไหลออกมาจากตาของหลินจริง ๆ พีคเห็น จึงใช้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาให้เธอ “หลิน ๆ น้องหลินครับ ได้ยินพี่ไหม” ชายหนุ่มเรียกชื่อเธอเบา ๆ หญิงสาวยังคงสะอื้น ดึงมือของพีคเข้าไปกอดแน่น ชายหนุ่มไม่กล้าขยับตัว ขณะนั้นเวลาสองนาฬิกาสามสิบนาทีของวันใหม่ พีคยอมรับกับตัวเองว่าล้ามาก ๆ เปลือกตาของเขาเริ่มหนัก ชายหนุ่มค่อย ๆ เอนกายลงไปนอนข้าง ๆ หลิน คิดไว้ว่าสักประเดี๋ยวค่อยลุกกลับไปที่ห้องของตน หลินหยุดสะอื้น ซุกกายแนบชิดกับอกกว้างของชายหนุ่ม เขาใช้มือยกศีรษะของหลินให้มาหนุนบนแขนของเขา กระชับวงแขน โอบกอดไว้เพื่อปลอบโยน หลินขยับตัวตื่น เมื่อถึงเวลาสี่นาฬิกาห้าสิบนาทีของทุกวัน เธอต้องลุกไปทำกิจวัตรประจำวันหรือเข้าห้องน้ำ เธอทำอย่างนี้ตลอดสามปีกว่าที่อยู่ที่นี่ เธองัวเงีย ค่อย ๆ เลื่อนตัวออกจากผ้าห่ม ลุกขึ้นเดินมุ่งหน้าตรงไปเข้าห้องน้ำทันที ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยว่ามีคนมานอนอยู่ข้าง ๆ ในใจตอนนั้น เธอคิดว่าเป็นหมอนอิงที่เธอหยิบขึ้นมาบนเตียงจากพนักพิงโซฟา ตอนก่อนจะนอน เพราะเธอติดหมอนข้างใบใหญ่ที่เธอใช้อยู่เป็นประจำที่หอพัก ถ้าหากไปนอนที่ไหน เธอก็มักจะนอนไม่ค่อยหลับเพราะอาการติดหมอนข้างงอมแงม และนอนผิดที่ผิดทาง แต่ครั้งนี้เธอไม่ค่อยสบาย อีกอย่างคงเป็นเพราะฤทธิ์ยาคลายเครียดที่พยาบาลจัดให้ หญิงสาวยังคงมีอาการอ่อนเพลีย ในหัวยังรู้สึกหนักอึ้ง ตัวเธอยังรุม ๆ เหมือนมีไข้อยู่เล็กน้อย เกิดอาการเวียนหัวระหว่างเดินเข้าไปในห้องน้ำ หญิงสาวตั้งใจว่า แปรงฟันเสร็จ จะขอนอนต่ออีกสักงีบ ไฟในห้องน้ำของโรงแรมนี้เป็นระบบอัตโนมัติ เมื่อเปิดประตูห้องน้ำเข้าไป แสงไฟจะสว่างขึ้นทันที โรงแรมยังเลือกใช้เป็นหลอดไฟที่ส่องเป็นไฟสลัว ๆ ไม่สว่างมากนัก พีคขยับตัวนอนให้เข้าที่ เขาสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม รู้สึกเมื่อยขบเพราะมีหลินนอนทับแขนอยู่เกือบทั้งคืน เขาไม่รู้สึกว่าไม่ได้นอนอยู่ในห้องของตนเอง หลินทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย เธอตั้งใจกลับเข้ามานอนต่อ เมื่อหันหลังปิดประตูห้องน้ำ แสงไฟที่สว่างก็ดับลงทันที แล้วเมื่อคืนตอนที่พีคแวะมาดูเธอ เขาได้ปิดไฟบางดวงไป และหมุนทามเมอร์ของหลอดไฟที่เหลือให้มีแสงน้อยที่สุด เธอจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นว่า มีใครบางคนนอนอยู่บนเตียงเดียวร่วมกับเธอ หลินขึ้นไปนอนบนเตียงทันที เคลื่อนตัวเองไปไว้ในผ้าห่มผืนเดียวกันกับที่ชายหนุ่มนอนอยู่ ด้วยความเคยชินของเขาที่ไม่เคยขาดหญิงสาวมานอนขนาบข้าง เขาเริ่มใช้มือควานหาใครบางคน แล้วก็เจอเข้ากับร่างของหญิงสาว รีบคว้าเอวบางเข้ามากอดแนบชิดกับร่างกายตัวเอง หลินได้สติทันที เพราะยังไม่ได้หลับสนิท แค่กำลังเคลิ้ม ๆ เธอสะดุ้งลืมตาขึ้น รู้สึกตกใจ จมูกไวเหมือนความคิด ได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายจากกลิ่นกายชายหนุ่ม ‘กลิ่นนี้ช่างคุ้นนัก’เธอนึกทบทวน นึกขึ้นได้ว่าเป็นกลิ่นที่พีคใช้ เธอจำได้อย่างแม่นยำ เพราะตัวเธอเองเพิ่งได้แนบชิดสนิทกายกับชายหนุ่มไปเมื่อตอนหัวค่ำ เธอลองขยับตัวเล็กน้อย ฟังเสียงลมหายใจของเขายังคงสม่ำเสมอ ทำให้เธอรู้ว่าชายหนุ่มนั้นหลับสนิท หญิงสาวนอนนิ่ง ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ใจหนึ่งก็อยากปลุกให้เขาตื่น แต่อีกใจหนึ่งก็อยากอยู่แบบนี้ไปนาน ๆ รู้สึกสับสนในตนเอง พานนึกถึงเรื่องเมื่อหัวค่ำ นึกถึงสิ่งที่ชายหนุ่มทำกับเธอ รอยจุมพิตยังคงติดค้างอยู่ที่ริมฝีปาก มันเป็นอะไรที่แปลกใหม่สำหรับหลิน เพราะเธอยังไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน หญิงสาวไม่ได้ขี้เหร่อะไร อยู่ในกลุ่มน่ารักด้วยซ้ำไป มีเพื่อนชายและรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยมาขายขนมจีบกันอยู่หลายคน แต่เธอก็ไม่เคยสนใจใคร เพราะเสียงของเตี่ยยังก้องอยู่ในหู เรื่องที่เธอมีคู่หมายหมั้นแล้ว แต่คนที่นอนอยู่ข้างกายนี้ และกำลังก่ายกอดเธอ หลินใจเต้นตึก ๆ ความรู้สึกนี้คืออะไร เธอยอมรับ ว่าเธอชอบเขา และได้แต่แอบมองทุกครั้ง ที่เขาไปที่ร้านพร้อม ๆ กฤษ แพรวา และภุชงค์ ‘คนอะไร มองตรงไหน มุมไหนก็ดูดีไปหมด’หญิงสาวต้องตาต้องใจในความหล่อ ตรงสเปก รู้สึกถูกชะตาตั้งแต่แรกเจอ แต่เมื่อได้รู้ข้อมูล และเรื่องราวเกี่ยวกับสาว ๆ ของเขา และการใช้ชีวิตที่ดูแตกต่างกันเหลือเกิน ทำให้เธอไม่มีความกล้าพอที่จะเข้าใกล้เขาหรอก ได้แต่แอบชื่นชมอยู่ห่าง ๆ หลินไม่ได้หลับเลยหลังจากนั้น เพราะมัวแต่ครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า เวลาผ่านไปนานเท่าไรก็ไม่รู้ แต่ถึงเวลาที่ชายหนุ่มต้องตื่น ทุกหกโมงเช้าตามความเคยชิน ว่าจะต้องลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง เขาเริ่มใช้มือลูบไล้ไปทั่วหน้าอกของหญิงสาว ซุกหน้าไปที่ซอกคอของเธอ ปลายจมูกเริ่มซุกซน ไล่มือสัมผัสลงไปตามร่างกายของหญิงสาวอย่างคล่องแคล่ว ประสานการทำงานสอดคล้องกับสัมผัสจากปลายนิ้ว หลินใจเต้นแรง ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า พยายามขยับตัวขัดขืน และใช้มือดันตัวออกห่างเขา แต่วงแขนกว้างไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ เขาพลิกตัวขึ้นด้านบน ใช้ลำตัวกดทับเธอไว้ไม่ให้ดิ้น ร่างกายชิดแนบกัน “พี่พีคไม่ได้นุ่งผ้า” เธอรับรู้ได้ว่าร่างกายของเขาเหมือนไม่มีอะไรห่อหุ้มไว้ หลินได้รับรู้สัมผัสถึงร่างกายกำยำที่เบียดชิดเข้ามา รู้ถึงความปรารถนาของชายหนุ่ม เขาใส่แค่ชุดคลุมผืนเดียว แม้แต่ under ware ก็ไม่ได้ใส่ แค่ใช้มือดึงสายคาดเอวออก ชายหนุ่มก็เปลือยเปล่าแล้ว เธอเผยอปากจะพูดและร้องห้าม แต่เขากับใช้ริมฝีปากลงมาปิดปากนุ่มนี่เสีย เริ่มแทรกลิ้นเข้าไปหาความหวาน หญิงสาวเผลอตัวจูบตอบรับจุมพิตนั้นอย่างลืมตัว มือและปลายนิ้วของเขาไม่ได้อยู่นิ่ง เพียงไม่นานชุดนอนที่เธอใส่ก็หลุดไป พร้อมบราและแพนตี้ตัวน้อยนั้นด้วย หญิงสาวไม่เข้าใจตัวเอง แทนที่จะผลักไสกับการกระทำนี้ แต่เธอกับตอบสนองตอบรับทุกสัมผัสที่ชายหนุ่มจงใจทำ และเขาก็ตั้งใจให้เธอสนองตอบความต้องการของตัวเขาเองด้วย เขาเกลือกหน้า จมูก และปลายลิ้นไปทั่วร่างกายของเธอ หญิงสาวได้แต่ร้องครางเบา ๆ “อืม... อ๊า... อ้า...” เขายิ้มให้กับตัวเอง แต่ยังไม่รามือจากร่างงาม เธอไม่มีการผลักไสเขาแต่อย่างใด และยังคอยตอบรับในสิ่งที่ชายหนุ่มหยิบยื่นให้ ด้วยเสียงครางกระเส่านั่น ร่างบางกระตุกอยู่หลาย ๆ ครั้ง เธอเปล่งเสียงที่ส่งสัญญาณรักและความพร้อมของร่างงามที่พรั่งพรู “อ๊า... ไม่ไหวค่ะ พี่พีค อื้อ... อย่าทำแบบนั้นนะ” เธอแอ่นร่างรับรสสัมผัสจากปลายลิ้นของเขา ขณะอีกฝ่ายเลื่อนตัวมาประกบริมฝีปากกับเธอ ชายหนุ่มบรรจงสอดใส่ และทำกับเธอด้วยความนุ่มนวล เธอโอบกอดคอของเขาเอาไว้แน่น “โอ๊ย...เจ็บคะ พี่พีค หลินเจ็บคะ” เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดตึง จากสัมผัสของแกนกายของเขา ชายหนุ่มที่ทั้งเก่งและรู้จุดอ่อน จุดกระตุ้นอารมณ์ของผู้หญิง ใช้ปากโลมเลียยอดถันเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ เขาขยับกายออก แต่เธอกลับแอ่นกายเหมือนไม่อยากให้มันจากไปไหน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more