7
1136 Words
เศกภพนำรถยนต์สุดหรูมาจอดหน้าประตูมุขบ้านปานวาด เขาลงจากรถเป็นคนแรกเพื่อไปเปิดประตูให้คนเป็นย่า ก่อนประคองนางเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ โดยมีปานวาดออกมาต้อนรับ
“สวัสดีค่ะคุณแม่” ปานวาดพนมมือไหว้ลัดดา ในขณะที่เศกภพยกมือไหว้เจ้าของบ้าน “วันนี้โชคดีจังได้เจอทิวด้วย ไม่ได้เจอกันนานเป็นปีเลยนะ ยังหล่อเหมือนเดิม”
“หล่อมากและยังโสดสนิท” ลัดดาอวยหลานชายที่ยืนยิ้มยอมรับในคำชม “ไม่ได้มานาน วาดสบายดีนะลูก”
“สบายดีค่ะ คุณแม่ดูแข็งแรงเหมือนเดิมเลยนะคะ”
“ก็เรื่อยๆ น่ะ ดีที่ไม่มีโรครุมเร้า” ลัดดาตอบ “แม่ซื้อของมาเยี่ยมชาติ และมีของฝากให้วาดด้วยนะ เดี๋ยวให้หน่อยไปเอาที่รถนะ”
“ขอบคุณค่ะคุณแม่” ลัดดายกมือไหว้พร้อมกล่าวคำขอบคุณ
“ทิวไปเถอะลูก ขอบใจมากนะที่มาส่งย่า”
“ครับคุณย่า” เศกภพหอมแก้มลัดดา “ผมไปก่อนนะครับคุณย่า สวัสดีครับน้าวาด”
“จ้ะ เดี๋ยวน้าให้หน่อยไปเอาของที่รถนะ” ปานวาดเรียกสร้อย ที่เดินตามร่างสูงใหญ่แสนสมาร์ทไปหน้าบ้าน หยิบของฝากออกจากรถ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเศกภพขับรถออกไปทันที
ขณะที่เจ้าของรถคันหรูกำลังเลี้ยวออกจากบ้านปานวาด เขาหันไปมองรถทางด้านขวา เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีรถมา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่จันทร์หอมเดินเลี้ยวเข้าบ้านผ่านประตูบานเล็ก พอเขาหันกลับมามองทางด้านซ้ายเพื่อเลี้ยวรถออกไปบนถนนในซอย จันทร์หอมก็พ้นระยะสายตาเขา เศกภพจึงไม่ทันเห็นเจ้าหญิงนิทรา แมวตัวน้อยที่แวบเข้ามาในหัวใจเนืองๆ
ทว่าความรู้สึกดังกล่าวถูกปัดออกไปทันทีทันใด เศกภพไม่พร้อมมีความรัก หยุดที่ผู้หญิงคนเดียวไม่ได้ อีกทั้งคนที่ก่อกวนใจเขาอยู่นั้น ไม่คู่ควรกับเศกภพ วิริยะเดชาสกุล หากเธอจะเข้ามาในชีวิตเขาก็เป็นได้เพียงนางบำเรอหรือผู้หญิงชั่วคราวของเขาเท่านั้น
หลังจากดูที่ดินผืนใหญ่เสร็จ สี่หนุ่มเพื่อนรักแวะทานอาหารร้านดังในจังหวัดชลบุรี อิ่มท้องจึงพากันเดินทางกลับกรุงเทพ ทว่าไม่ได้กลับบ้านใครบ้านมัน พวกเขามานั่งหาความสำราญในผับมารูแอล โดยวันนี้มีสาวสวยเกรดพรีเมี่ยมคอยเอาใจแบบตัวต่อตัว
ขณะนั่งคลอเคลียสาวๆ พนักงานเสิร์ฟสองหนุ่มสาวนำเครื่องดื่มและอาหารเข้ามาในห้อง เศกภพที่ไม่เคยสนใจการเข้ามาของพนักงานบริการ ทว่าครั้งนี้เขากลับมองใบหน้าบริกรหญิงราวกับว่า อยากให้ใบหน้าหญิงสาวคนนี้เป็นอีกคน เศกภพดูผิดหวังหน่อยๆ แต่ก็ทำนิ่งเฉย ไม่ให้เพื่อนสงสัย เพียงแค่พนักงานทั้งสองหมุนตัวกำลังเดินออกจากห้อง ร่างสูงใหญ่ของเศกภพดีดตัวลุกขึ้นยืน
“ฉันขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะ” จากนั้นก็เดินออกจากห้องวีไอพี ตามพนักงานทั้งสองไปติดๆ “เดี๋ยวครับ ผมขอถามอะไรหน่อย”
พนักงานบริกรหยุดเดิน หันมองต้นเสียง
“ค่ะคุณทิว ถามว่าอะไรคะ” ไม่แปลกที่นวลจะรู้จักเศกภพ เพราะเขาคือลูกค้าประจำของผับนี้ และให้ทิปครั้งละเป็นพัน
“ครั้งก่อนที่ผมมาที่นี่ ผมลืมมือถือไว้แล้วกลับเข้ามาเอา ผมเห็นพนักงานอีกคนกำลังเก็บของอยู่ เธอเก็บมือถือไว้ให้ผม ผมเลยอยากรู้ชื่อเธอน่ะครับ คือผมจะให้สินน้ำใจเธอสักหน่อย พอดีวันนั้นรีบเลยลืมให้ครับ” ใจบอกว่าไม่สนใจ แต่เหตุใดมิทราบได้ เศกภพถึงได้โกหกเพื่อน ลุกเดินตามพนักงานเสิร์ฟออกมาด้านนอก และถามถึงแมวขี้เซานางนั้น
“อ๋อ จันทร์หอมค่ะ พอดีวันนั้นนวลไปทำงานแทนเพื่อนที่ไม่สบาย เลยให้จันไปเก็บของแทนค่ะ” นวลตอบ
จันทร์หอมชื่อเพราะดี...แปลกด้วย
“แล้ววันนี้จันทร์หอมอยู่ไหนครับ ผมอยากเจอเธอ”
“วันนี้จันหยุดค่ะ มาพรุ่งนี้ค่ะ” เศกภพผิดหวังทันทีที่ไม่ได้เจอจันทร์หอม แต่ก็ฝืนยิ้ม
“ขอบคุณครับ” คนพูดก้าวเดินไปห้องน้ำด้วยอารมณ์หงุดหงิดหน่อยๆ แปลกใจตัวเองไม่น้อยที่เกิดความรู้สึกนี้ เพราะมันไม่เคยเกิดขึ้นเลย ไม่ว่ากับผู้หญิงคนใด
แค่ไม่ได้เจอหน้า ก็ไม่เห็นต้องแคร์...
รอบโต๊ะไฮโลในบ่อนของไพบูลย์หรือเสี่ยย้งที่ยังคงเปิดบริการตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ทั้งที่บ่อนอื่นจะปิดในเวลาสี่ทุ่ม ไม่ต้องบอกถึงเหตุผลก็รู้ว่า ไพบูลย์เส้นใหญ่แค่ไหน มีเหล่าผีพนันมากกว่ายี่สิบคนยืนแทงไฮโลกันด้วยสีหน้าแตกต่างกันไป บ้างยิ้มที่ทายผลถูก บ้างมีสีหน้าไม่พอใจหงุดหงิด และมีบางคนที่หน้าไม่สู้ดีนักกับการเล่นเสียชนิดที่ว่า หมดตัว
“เงินหมดแล้วนะพี่ ทำไงดีล่ะ” มารศรีหันมาถามสามี
“จะทำยังไงก็กลับบ้านสิวะ” สินอารมณ์เสียใส่เมีย “รู้งี้กลับตั้งแต่เล่นได้ห้าพันแล้ว เล่นต่อพานเสียหมด”
“ฉับอกพี่แล้วนะว่าให้กลับบ้าน แต่พี่ไม่กลับ บอกเดี๋ยวก่อนๆ เดี๋ยวก่อนจนหมดตัว”
“มึงจะพูดมากทำไม มึงเองก็เล่น” ดูๆ ไปสองผัวเมียกำลังจะมีปากเสียงกัน
“โทรไปขอเงินนังจันดีกว่าพี่ เอามาต่อทุนสักสองพัน เผื่อได้คืน”
“ความคิดดี แต่ไม่ดีกว่า ให้มันเก็บตังค์ไว้จ่ายค่าดอกเสี่ยย้งงวดต่อไป เราจะได้ไม่ต้องกังวลไง” คำพูดสินเหมือนเห็นใจลูกสาวคนเล็ก แต่เปล่าเลย ไม่สักนิดเดียว
“พี่ ฉันมีความคิดดีๆ”
“อะไร”
“ไหนๆ เราก็มีคนจ่ายหนี้สินแทน เราไปกู้เงินบ่อนดีไหม” มารศรีบอกความคิดตน สินทำท่าเหมือนคิดแวบหนึ่งก่อนตอบ
“เออดี ว่าแต่เสี่ยย้งจะให้หรือวะ ของเก่ายังไม่คืนเลย”
“ไม่ลองไม่รู้นะพี่ แต่ฉันว่าน่าจะให้ เราเป็นลูกค้าประจำ ยืมๆ คืนๆ มาเป็นปีแล้ว แม้ว่าบ้างครั้งจะคืนช้าบ้างก็ตาม อีกอย่างเราไม่ได้ยืมเยอะนี่นา แค่ห้าพันก็พอ”
สินพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนที่สองผัวเมียจะไปหาแก้ว คนคุมบ่อนและเป็นลูกน้องคนสนิทของไพบูลย์เพื่อขอกู้เงินมาต่อทุน
- Writer
