หลังจากเก็บเศษซากที่คุณเธียร์อาระวาดไว้เสร็จ ฉันก็ต้องขึ้นมาทำแผลให้เขาใหม่ค่ะ เลือดออกเยอะแยะไม่รู้บ้าพลังอะไรนักหนา
"พ่อเป็นยังไงบ้าง"
"ฟื้นแล้วค่ะ ค่อยยังชั่วนึกว่าจะลืมกันซะแล้ว"
"อืม"
"คุณบาดเจ็บขนาดนี้ ทำไมถึงไปหาลิล่ะค่ะ ไม่ห่วงตัวเองบ้างหรือไง"
"ก็เธอเป็นหมอ...ส่วนตัวของฉัน"
"โชคดีนะคะเนี่ยที่วิชาเย็บหนังหมูของลิยังใช้ได้อยู่ คิกคิก"
"มะลิ! แต่ฉันเป็นคนนะ"
"ฮ่า ๆ ค่ะ"
"ฉันมีอะไรจะบอกเธอด้วยแหละ" จู่ ๆ เขาก็พูดขึ้นมาคงเป็นเรื่องสำคัญสินะ ถึงได้จริงจังขนาดนี้
"อะไรเหรอคะ?"
"กระดุมเสื้อเธอหลุด"
"คะ?"
หมับ!
"อ๊ะ! คุณเธียร์"
"อยู่เฉย ๆ" เขาดันฉันนอนราบไปกับที่นอน ก่อนจะใช้เรียวลิ้นอุ่นลากเลียตรงเนินอกของฉัน ฝ่ามือข้างหนึ่งขย้ำหน้าอกฉันอย่างเอาแต่ใจ
"คะ...คุณบาดเจ็บอยู่นะคะ" เขาผละใบหน้าขึ้นมองสบตาฉันนิ่ง ๆ ก่อนจะกดยิ้มที่มุมปาก
"เธอคิดว่าฉันจะทำอะไร?"
"..." ให้ตายเหอะ
