บทที่ 2 หน้าเสาธงยังเป็นใจ
ขณะที่ทุกคนเดินมาเข้าแถว
"ปิง" พวกมึงกูว่ากูจะจีบน้องครีม
"คลาส" ใครว่ะน้องครีม
"กัฟ"ก็เด็กที่ไอ้เชียปิงมันชนไง
"พิชญ์" อื่มน้องเค้าสวย สวยมาก นี่ขนาดไม่ได้แต่งหน้านะ ว่าแต่มึงเหอะไอ้ปิง ถ้ามึงจะจีบน้องจริง ละผู้หญิงในคลังของมึง เอายังไงครับคุณเพื่อน
"ปิง" เอาไงอะไร พวกนั้นไม่ใช่แฟนกู
ตกลงกันแล้ว ต่างคนต่างได้ ได้แล้วจบ
"กัฟ" ละเค้าจบกันกะมึงแน่นะปิง กูเห็นเกาะแข้งเกาะขาตามต้อยๆ
"คลาส"เค้าจบมั้ยไม่รู้ว่ะ แต่ไอ้ปิง มึงหันขวา ดูแถวข้างๆ
ปิงหันมองตาม
"ปิง" น้องครีมคนสวย เห็นมั้ยพวกมึงพรหมลิขิตนะแบบนี้
"พิชญ์" กูละเหม็นคนตกหลุมรักจริงๆ ถรุย
"กัฟ" ดวงจะซวยของน้องครีม เค้าดันย้าย ม.4 ห้องคิงส์ มาเข้าแถวติด ม.5 ห้องคิงส์
ใครคิดว่ะ กูว่าที่นี้ไอ้ปิงละอยากเข้าแถวทุกวัน
"ปิง"ไอ้สัจกัฟ พูดดีๆ กูไม่ดีตรงไหน
ปิงงงงงงงง เสียลูกแก้ว คู่ขาของปิงห้องเดียวกันกะปิงเดินมาหาปิง
"คลาส" ไงครับพ่อรูปหล่อ ลูกแก้วนมใหญ่ คู่ขามึงมานูนละ เคลียร์ไงครับ น้องครีมทางขวา คู่ขาเดินมาข้างหลัง 5555
"ปิง"ไอ้คลาสหุปปาก
นิลูกแก้ว เราคุยกันรู้เรื่องแล้ว เธอจะเดินมาวุ่นวายทำไม
"ลูกแก้ว"ปิงทำมัยใจร้ายอะ ก็ลูกแก้วคิดถึงปิง
"ปิง"เราไม่ได้เป็นแฟนกัน ต่างคนต่างได้ เงินฉันก็จ่ายเธอทุกครั้ง เราตกลงกันแล้ว
อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ อย่าให้ความอดทนฉันหมด
"ลูกแก้ว " ปิงเราขอโทษ จะไม่ล้ำเส้นอีกแล้ว
แต่ปิงมาหาลูกแก้วบ้างนะ
"ปิง"กลับไปยืนที่ของเธอ
ลูกแก้วเดินปึงปังกลับไป ปิงคิดผิดจริงๆ ที่ใช่บริการคู่ขาใน รร.ที่เรียนอยู่ ดีที่ว่าเขายื่นในต่ำแหน่งหลังน้องครีม
ไม่งั้นน้องคงเห็น คะแนนคงตกตั้งแต่ยังไม่จีบ