แด๊ดดี้คนคูล

ตอนที่ 4 nc+

ผมเดินลงมาจากชั้นบนของตัวบ้าน หลังจากที่คุยกับมารดาจนเข้าใจ เอาเถอะ จริงๆ ต่อให้แม่ผมจะพูดประโยคที่ยาวแสนยาว ยาวไปจนถึงไหนต่อไหน แต่ก็ไม่พ้น ที่จะมานั่งสาธยายความดีของยัยนั่นให้ผมฟัง

ดีแบบนี้ ดีแบบนั้น สักวันผมจะเรียกลูกชายอีกคนของคุณแม่ให้กลับบ้าน จับยัยนั่นประเคนให้มัน ยัยนั่นจะได้เป็นลูกสะใภ้ของแม่ผมจนสมใจ

แต่หากจะให้ผมเอา คงไม่มีวัน

ก็ไม่ใช่ว่าไม่สวย ผมยอมรับ ว่าเด็กนั่นหน้าตาใช้ได้ เรื่องดี ผมก็มองว่าไม่ได้เลวร้ายอะไร แต่ก็อย่างที่บอก หากพลาดไปเอา ก็กลัวว่าจะสลัดทิ้งไม่ง่ายเหมือนผู้หญิงทุกคน

ผมเลื่อนเบอร์โทรศัพท์ ที่ชีวิตนี้ไม่เคยโทรเลยสักครั้ง แล้วการที่มีเบอร์นี้อยู่ในโทรศัพท์ เพราะแม่ผมเป็นคนจัดการให้ ก่อนจะกดโทรออกไป แล้วเอาโทรศัพท์แนบหูตัวเอง

เสียงสัญญาณรอสาย ทำให้ผมหงุดหงิดขึ้นมานิดๆ นาน นานแบบนาน นานกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผมโทรหา ผมตวัดสายตามองไปยังหน้าบ้านของตัวเอง ที่อีกฝั่งเป็นบ้านของยัยนั่น ก็เห็นอ่ะนะ ว่าไฟถูกปิดแล้ว แต่มันพึ่งปิดได้ไม่นาน จนไม่น่าเชื่อ ว่ายัยนั่นจะหลับได้ลงไง

แต่แล้ว

[ฮัลโหล..]

"เหอะ กว่าจะรับโทรศัพท์ฉันได้ ลีลาว่ะ!" ผมชักสีหน้าอย่างหงุดหงิด เกิดมาไม่เคยมีใครรับสายผมช้าด้วยซ้ำ

นอกจาก ...แม่ของมิลิน มีเพียงแม่ของมิลินเท่านั้นที่รับโทรศัพท์ผมช้า แล้วก็มียัยบ้านี่เพิ่มขึ้นมาอีกคน

[โทรผิดหรือเปล่าคะ นี่กัสเองค่ะ กัสที่พี่แม็กซ์เกลียดขี้หน้า]

"หึ ยอกย้อนเก่งว่ะ" ผมยกมือเสยผมตัวเองลวกๆ พาตัวเองออกจากบ้านด้วยประตูเล็ก แล้วผลักประตูเล็กของบ้านอีกหลัง ข้ามรั้วเข้าไปในเขตบ้านของยัยนั่นอย่างง่ายดาย

"ลงมาด้านล่างดิ มีเรื่องจะคุย"

[บ้านกัสเหรอคะ?]

"เออ เร็วๆ ยุงเยอะฉิบหาย!" แล้วผมก็วางสายใส่ทันที แล้วเพียงแค่ผมเดินไปหยุดที่หน้าบ้าน ไฟอัตโนมัติก็ทำงาน ส่งผลให้พื้นที่หน้าบ้านของเวกัสส่องสว่าง พอมองออกไปรอบๆบ้าน ก็เห็นเป็นระเบียบเรียบร้อยดี ทั้งที่อยู่เพียงคนเดียว

พรึ่บบ~

แสงไฟจากโคมไฟแชนเดอเลียร์ภายในตัวบ้านส่องสว่าง ตามด้วยไฟที่หน้าบ้าน ตามด้วยเสียงปลดล็อคประตู ที่ดังตามมา

แกร๊ก~

ผมที่ยืนพิงเสาพร้อมกับสูบบุหรี่ เงยหน้ามองสบตา ยัยบ้าเอ้ย กะจะอ่อยกูหรือไงวะ

ผมไล่สายตาสำรวจไปตามร่างบาง ชุดนอนผ้าซาตินสั้นเพียงต้นขา แล้วเป็นส่ายเดี่ยวบางๆ กระชากทีแม่งคงขาด

"มีอะไรเหรอคะ จะตามมาต่อว่าอะไรกัสอีก" ปลายจมูกเชิดรั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงน้อยๆ เธอมองบุหรี่ในมือของผมพร้อมกับเม้มปาก ผมจึงทิ้งมันลง แล้วเหยียบซ้ำ จนมันแหลกคาตีน

"มาขอโทษ" เวกัสมองผมอย่างไม่เชื่อสายตา แววตาซื่อๆ บางทีมันก็น่าค้นหาดีนะ ถ้าไม่ติดที่ว่า ผมรู้ ว่าเธออยากได้ผมจนตัวสั่น

"ขอโทษกัสเหรอคะ?" ยัยนั่นเอียงคอตั้งคำถาม เธอกัดปากตัวเองน้อยๆ ท่าทางแบบนั้น เหอะ ผมหันหน้าหนีทันที

"เออ มาขอโทษเธอ!"

แล้วผมก็หันกลับมามองสบตากับยัยนั่นอีกครั้ง

"พรุ่งนี้แม่ของมิลินไม่มา ...ฉันอยากให้เธอไปอยู่กับมิลิน เหมือนทุกปี!"

"...กัสยินดีค่ะ แต่พี่แม็กซ์ไม่ควรโกหกมิลินไปวันๆนะคะ มิลินโตขึ้นทุกวัน ความรู้สึกของเขาสำคัญมาก!"

"ฉันผ่านการใช้ชีวิตมาก่อนเธอ ฉันเป็นพี่เธอ ไม่จำเป็นต้องให้เธอมาสอน!" ผมตวาดเสียงดังเพราะความลืมตัว แล้วยัยนั่นก็เม้มปาก ก้มหน้างุดหลบสายตาของผมทันที แล้วใครใช้ให้มาสั่งสอนผมวะ

"พรุ่งนี้วันเกิดเธอ จะเอาอะไร ฉันจะซื้อให้!"

"..." เวกัสเงยหน้ามองสบตากับผมใหม่ แววตาซื่อๆ ใสๆ หากเป็นผู้หญิงคนอื่น คงเสร็จผมไปแล้ว แต่ยัยนี่นี่มัน..

"ตอบ แพงแค่ไหนก็จะซื้อให้!"

"...กัสไม่อยากได้อะไรหรอกค่ะ แค่อยากให้พี่แม็กซ์ใจดีกับกัสบ้าง ได้ไหมคะ.." น้ำเสียงอ้อนๆ กับแววตาซื่อๆ หึ

เป็นอีกครั้ง ที่ผมมองหน้าเวกัสใหม่ แล้วสายตาก็เผลอลอบมองส่วนอื่นตามประสาผู้ชาย

ดวงตาซื่อๆ ดูแล้วก็สวยดี ริมฝีปาก เซ็กซี่ใช้ได้ ส่วนหุ่น มันก็น่าฉิบหาย ผมเมินหน้าหนี เมื่อเกิดความคิดบางอย่างในใจ ซึ่งผมไม่เคยคิดว่าความรู้สึกแบบนั้นมันจะเกิดขึ้นได้ เพียงแค่มองยัยนี่ ทั้งที่ยัยนี่แค่ยืนเฉยๆ ไม่ทันได้ทำอะไรเลย

"ให้ตอบใหม่ จะเอาอะไร รีบบอก ฉันไม่มีเวลามายืนคุยกับเธอทั้งคืน"

"จะออกไปข้างนอกอีกแล้วเหรอคะ"

"ยุ่ง แค่ถามที่ฉันตอบ เท่านั้นก็พอ!"

"..." เป็นอีกครั้ง ที่เวกัสไม่ตอบคำถาม เธอเม้มปาก แล้วส่ายหน้าเบาๆ

"รำคาญว่ะ อยากได้อะไรก็โทรมาบอกละกัน!" ผมพูดแค่นั้น ปรายตามองยัยนั่นเพียงนิด แล้วหมุนตัวกลับทิศทางเดิมทันที

ไม่ได้มีเสียงอะไรดังตามหลัง ผมออกจากบ้านของยัยนั่น แล้วข้ามถนนมายังบ้านของตัวเอง จากนั้นก็ขับรถออกจากบ้านทันที

ไม่แม้จะตวัดสายตามองไปยังบ้านหลังนั้น อยากได้อะไร ยัยนั่นก็คงโทรหาผมเอง

นิ้วเรียวยาวเคาะลงบนพวงมาลัยอย่างหงุดหงิด ก่อนที่ผมจะเลื่อนโทรศัพท์ หาเบอร์ที่ต้องการ

[พี่แม็กซ์..]

"เจอกันที่คอนโด.."

[ได้ค่ะ กัสอาบน้ำรอนะคะ] ผมวางสาย และโยนโทรศัพท์ที่ข้างเบาะ นานแล้ว ที่ผมไม่ได้ใช้บริการนักศึกษาสาวหุ่นเอ็กซ์อย่างออกัส อยู่ดีๆ วันนี้ก็อยากเจอขึ้นมา

10 นาที ต่อมา

@คอนโดมิเนียมของแม็กซ์เวลล์

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะๆ" เสียงครวญคราง ดังก้องไปทั่วทั้งห้อง ผมล็อคเอวคอดกิ่วแน่น พลางขยับเอวสอบ ถาโถมแก่นกายใหญ่ ที่สวมเกราะป้องกันอย่างปลอดภัย เข้าใส่ช่องรักที่แนบชิดกันอย่างเอาเป็นเอาตาย

ปึกกกก! ปึกกกก! ปึกกกก!

"อ๊ะๆ เสียว อ๊าาาส์ อ๊ะๆ"

ปึกกก! ปึกกกก! ปึกกกก!

อารมณ์คุกรุ่น ที่เกิดขึ้นเมื่อราวสามสิบนาทีที่ผ่านมา ถูกอัดระบายใส่ร่างสาวทรงโตที่อยู่ด้านหน้า มือหนาลูบไปตามต้นขาขาว ใบหน้าคมคายเชิดขึ้น แก่นกายใหญ่อัดกระแทกเข้าออกอย่างเอาเป็นเอาตาย

อยู่ดีๆก็คิดถึงหุ่นเย้ายวนของยัยนั่น คิดถึงชุดนอนแบบนั้น ทั้งที่ตอนแรกตั้งใจจะออกไปกินเหล้า แต่สุดท้าย กลับโทรเรียกผู้หญิงมาเอา

ผมบดกรามแน่น เมื่ออยู่ดีๆมวลสมอง กลับจินตนาการไปถึงใบหน้าของยัยนั่น ผมตอกอัดความยิ่งใหญ่เข้าใส่ช่องรักอย่างหนัก ความอึดอัดมันทำให้ผมอยากระบาย ระบายให้มันปลดปล่อยไวๆ

"กรี๊ดดดด อ่าาาส์" ผู้หญิงที่ผมเอามานอนด้วย ส่งเสียงกรีดร้องดังลั่น ผมปลดปล่อยทุกอย่าง แต่หงุดหงิดสัสๆ ผมคิดถึงชุดนอนของยัยบ้านั่นเฉยเลย