นิลนารากลับมาเมืองไทยได้เกือบอาทิตย์หนึ่งแล้ว หล่อนไม่กล้าที่จะบอกความจริงกับครอบครัวเรื่องที่ตัวเองละทิ้งงานที่ได้รับค่าตอบแทนดีๆ ในปารีส และซมซานกลับมายังประเทศไทย
“นิล... เจ้านายเรียกพบแน่ะ”
คนที่กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่สะดุ้ง ก่อนจะรีบหันไปยิ้มให้กับเจ้าของเสียง
“คะ พี่เป้?”
“นั่งใจลอยอีกแล้ว พี่บอกว่าเจ้านายเรียกพบน่ะ”
เพื่อนร่วมงานนิสัยดีเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของหล่อน และยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“นิล... ไม่ได้ใจลอยหรอกค่ะ” หล่อนหลบสายตาและพูดปดออกไป
“จ้า ไม่ได้ใจลอยก็ไม่ได้ใจลอย รีบไปพบเจ้านายเถอะ เห็นมีงานจะให้ทำน่ะ”
“เอ่อ... ค่ะพี่เป้”
หล่อนรีบเดินตรงไปยังห้องทำงานของเจ้านายอย่างรีบร้อน และเมื่อเดินมาถึงก็เคาะประตูเบาๆ ไม่นานเจ้านายวัยกลางคนก็เอ่ยอนุญาต
“เข้ามา”
นิลนาราดันประตูกระจกหนาให้เปิดกว้างออก และเดินเข้าไปยืนค้อมหลังอยู่ตรงหน้าของเจ้านายด้วยท่าทางนอบน้อม
“เจ้านายมีอะไรใ
