When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ชายหนุ่มกลับเข้ามารอเธอที่คอนโดของเธอนั่นแหละแต่บอกเธอไปว่าไม่สะดวกที่จะไปรับ แกร๊ก!! "ไปดื่มยังไงให้เมาขนาดนี้เนี่ย" เมื่อเธอเปิดประตูเข้ามาแล้วเห็นว่าเขาเมาอยู่แบบนี้ก็ลืมเรื่องที่มีปากเสียงกันไปเมื่อช่วงเย็นซะสนิทเลย "อื้อ อันดาเหรอ?" น้ำเสียงแหบพร่าของเขาเอ่ยก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ หลังจากที่เมาจนหลับไปแต่ก็ต้องมารู้สึกตัวจากเสียงหวานที่เรียกปลุกเขา "ใช่ ดาเอง แล้วไปดื่มอะไรให้เมาขนาดนี้ ลุกขึ้นมาก่อนเดี๋ยวดาไปหาอะไรอุ่นๆ มาให้ดื่มแก้แฮงค์" เธอเอ่ยก่อนจะผละออกจากเขาเข้าไปหาอะไรอุ่นๆ มาให้เขาดื่มแก้แฮงค์ "อืม ขอบคุณครับ" "ดาไปไหนมาทำไมกลับมาเอาป่านนี้ นี่มันจะสองทุ่มแล้วนะ แล้วดากลับมายังไง ใครมาส่ง!?" น้ำเสียงเข้มของเขาทำให้เธอต้องแอบถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ยังขี้หวงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน "ขอโทษนะที่ดาไม่ได้โทรบอกก่อนพอดีว่าพี่ที่ทำงานชวนไปกินเลี้ยงเพราะวันนี้เป็นวันเกิ