Napabuntonghininga ako.Parang kailan lang isa pa lang akong ordinaryong studyante.Maraming pangarap SA buhay.Isa na roon ang makapagtapos ng pagaaral.Pero dahil sa nangyayari SA akin ngayon mukha nang malabong makagradweyt ako.
Ilang araw na ba kaming tago ng tago at takbo ng takbo.Nanghihina ako kapag naiisip kung paano ako pilit na itinataguyod ng aking ama para makapagtapos ng pagaaral.Di ko mapigilan manghinayang at maawa kay itay.
Simula ng makilala ko sina Niccolo hindi na natahimik ang dating tahimik kong pamumuhay.Nadamay pa kami sa gulong dala nila.May kutob akong sila talaga ang kailangan ng mga kung sino man humahabol SA amin.Dahil hanggang ngayon wala silang sinasabi sa amin.Naguguluhan din ako at hindi maiwasan magaalala.
Pakiramdam ko hindi na kami ligtas dito.Habang kasam
