Ep.6 She is better than me.
1297 Words
Ep.6
She is better than me.
เช้าวันต่อมา
พวกมันยังนั่งรวมตัวกันเช่นเคย
" ฮู้ว..นาฬิกามึงเท่ว่ะ " เสียงลาเต้พูดอย่างตื่นเต้น
"แน่นอนดิ แฟนกูเลือกให้ " ก่อนที่สายฟ้าจะโชว์นาฬิกาข้อมือเรือนใหม่ของมัน
ยัยพี่เฟียร์นั่น ทำแทนฉันได้ทุกอย่างเลยเนาะ...
" เมลบี ทางนี้โว้ยย " เสียงไอ้เรนเดลตะโกนเรียกฉันที่กำลังจะเดินขึ้นห้องเรียน
" อ๋อ เออ " ฉันเลยจำใจเดินไปหาพวกมัน
ไอ้มาโครกทำตัวปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันยังคงนั่งสูบบุหรี่และพ่นควันใส่ยัยฮิปอย่างกวนตีนๆ
" เมล เมื่อวานมึงรีบกลับไปไหนว่ะ ทำไมไม่รอกูเลย ไลน์หาก็ไม่ตอบ " สายฟ้าเดินขมวดคิ้วเข้ามาทันที
แคร์กูด้วยเหรอ สนใจด้วยเหรอ??
" กู..กูเหมือนจะไม่สบายเลยกลับก่อน " ฉันพยายามทำตัวปกติ
" เหรอ แล้วหายรึยัง " สายฟ้าเอามือทาบหน้าผากฉันทันที
" หายแล้ว.. " ทำไมฉันต้องยังรู้สึกหวั่นไหวกับสายฟ้าแบบนี้ด้วยล่ะ
" อ่อ งั้นขึ้นเรียนกันเถอะ " แล้วมันก็กอดคอฉันเดินขึ้นเรียนตามปกติ
Class วิชา Psychology วิชา general สำหรับเด็กปีหนึ่ง
ทั้งคลาสเรียน ฉันแทบไม่มีสมาธิในการเรียนเลย
" เมล มึงโอเคนะ " เสียงฮิปโปถามฉันอย่างห่วงใย
" ไม่เลยว่ะ กูโคตรๆ ไม่โอเค " ฉันตอบไปตามจริง
ฮิปโปก็เอื้อมมือมาจับฉันอย่างให้กำลังใจ ก่อนที่มันจะหันไปฟังเลคเชอร์อาจารย์
ฉันนั่งมองหลังของสายฟ้าที่นั่งอยู่ด้านหน้า
และพูดในใจว่า กูรักมึง ได้ยินไหม กูชอบมึง ได้ยินกูบ้างไหม ?? ....ฟ้า
" คุณเมลบี ช่วยสนใจการเรียนด้วยนะครับ " จนอาจารย์เรียกชื่อฉันจนทำให้ทุกคนหันมา รวมทั้งสายฟ้า
" ค่ะ " ฉันจึงมีสติขึ้นมาได้
" เมื่อกี้ผมพูดเรื่อง โรค Erotomania คุณสามารถอธิบายให้เพื่อนๆฟังได้ไหม " อาจารย์มองมาทางฉัน
" โรค ERO TO MA NIA คือโรค ... " ฉันมองไปทางสายฟ้า
มันก็เขียนใส่เศษกระดาษว่า
" เธอคิดไปเอง "
" เอา คุณเมลบีจะตอบได้รึยังทั้งห้องรอฟังคุณอยู่ " อาจารย์เร่งจะเอาคำตอบ
สายฟ้าชี้ไปที่แผ่นกระดาษที่มันเขียนลงไปอีกครั้ง
" ทั้งหมดคือ..ฉันคิดไปเองคนเดียว..ใช่ไหม " ฉันพูดออกไปทั้งที่ตายังมองแค่สายฟ้า
" ถูกต้อง....เออ เก่งมากๆ ขนาดไม่ตั้งใจฟังนะเนี้ย "อาจารย์ปรบมือให้ฉันทันที
" ผมขออธิบายให้ละเอียดอีกครั้งนะครับ " และอาจารย์ก็เริ่มสอนอีกครั้ง
Erotomania : the effected person believes that another person is in love with her
หรือ โรคคิดไปเอง จะพบในผู้ป่วยส่วนใหญ่ที่ มีอาการแอบรัก และคิดเข้าข้างตัวเองว่าอีกฝ่ายมีใจ (โรคนี้มีอยู่จริง)
กริ้ง........ เสียงสัญญาณว่าหมดเวลาเรียนแล้วน่ะสิ..
" กูไปรับแฟนก่อนนะ เจอกันๆ " แล้วสายฟ้าก็รีบหยิบกระเป๋า สมุดต่างๆของมันและวิ่งเข้ามายีหัวฉันเล่น เหมือนทุกครั้ง และวิ่งออกไป
และเราก็มารวมตัวกันอยู่ที่เดิม คือโต๊ะม้าหินอ่อนใต้คณะ
ก่อนที่ไอ้มาโครกับ เรนเดลจะเดินใส่เสื้อช็อปมาเท่ๆ พวกมันนี่แทบไม่อยู่คณะมันเลย เดินมาอ่อยสาวคณะบริหารตลอด
" อ้วนเขยิบไปหน่อยดิ ตูดใหญ่นั่งคนเดียวก็เต็มเก้าอี้แล้วเนี้ย " เสียงไอ้เรนเดลแซวฮิป เป็นเรื่องปกติ
" เออจริงด้วย กูไม่มีที่นั่งแล้วเนี้ย " ก่อนที่จะทิ้งตูดของมันลงบนตักยัยฮิป นั่งทับยัยฮิปอย่างสำราญใจ
" โอ้ย ไอ้พวกเพื่อนเชี้ย " ฮิปโปบ่นอย่างรำคาญๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน
" พวกมึงสองตัวบาท นั่งกันไปเลย กูรำคาญ นี่มันโต๊ะคณะกูแท้ๆ " ก่อนยัยฮิปจะเดินไปทาง ร้านขนมใต้ตึก
แล้วพวกมันก็สองคน ก็ยักคิ้วใส่กัน เมื่อกวนตีนยัยฮิปได้สำเร็จ
ฉันได้แต่ส่ายหัวกับพฤติกรรมไม่รู้จักโตของพวกมัน
ก่อนที่มาโครจะขมวดคิ้ว ทำให้เราต้องหันไปมองทางนั้น
สายฟ้าเดินถือกระเป๋าให้ แฟนของมัน และกำลังเดินมาทางนี้
" ทุกคน... กูมีคนพิเศษมาแนะนำ " สายฟ้าพูดก่อนจะโอบเอวผู้หญิงคนนั้น
"นี่ เฟียร์ แฟนกูเอง " ก่อนที่ยัยนั้นจะแจกยิ้มให้ผู้ชายทุกคนบนโต๊ะ
" นี้ไอ้ลาเต้ ไอ้เรนเดล ไอ้มาโคร และนั่นก็เมลบี " สายแนะนำทุกคนที่อยู่บนโต๊ะ
" อิหมูละ? " สายฟ้าหันมาถามลาเต้
" ร้านขนม " ไอ้มาโครตอบแทน
" ฟ้า ทำไมเรียกเพื่อนแบบนั้นละ " พี่เฟียร์ไรนั้นตีแขนสายฟ้าเบาๆ
" ที่รักๆ ..นั่งครับๆ " ก่อนที่มันจะให้พี่เฟียร์นั่งข้างๆฉัน
" นรก กับสวรรค์ชัดๆ เมล มึงหลบไปเลย ๆ เสียสายตา " เสียงไอ้เวรเรนเดล ที่แซวขึ้นอย่างไม่คิดอะไร
" เรนเดลก็พูดเกินไป น้องเมลก็น่ารักจะตาย " ยัยนั้นหันมายิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร
ฉันก็ได้แต่ฝืนยิ้มตอบไปตามมารยาท
" แฟนกูน่ารักปะละ " ก่อนที่สายฟ้าจะยีหัวยัยนั้นอย่างเอ็นดู
....
ทำแบบนี้กับทุกคนสินะ...
" กลับละนะ งานเยอะอ่ะ " ฉันลุกจากโต๊ะและเดินออกมาทันที
" อ้าว...รอกลับพร้อมกูดิ คอนโดเฟียร์ก็ทางเดียวกับคอนโดมึงเลย " สายฟ้าตะโกนไล่หลัง
ตอนขอเป็นแฟน กูก็ต้องอยู่เป็นเพื่อน
พอมึงรักกัน กูก็ต้องคอยอยู่เป็นเพื่อนงั้นเหรอว่ะ
" ไม่ต้องกูกลับเองได้ " ฉันพยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ แต่มันไม่ปกติ
เก่งให้มันได้ตลอดนะเมล ฉันได้แต่บอกกับตัวเอง..
จนนั่งแท็กซี่มาถึงคอนโด
คนอกหัก เขาทำอะไรกัน ?
อ่อ ร้องไห้ใต้ฝักบัว และเปิดเพลงเศร้าๆ นั้นคือสิ่งที่ฉันจะทำตอนนี้...
ฉันเดินเข้าไปในลิฟท์ ของคอนโด
" out of service " ลิฟท์เสีย ??? ไอ้บ้าเอ้ย
ฉันเลยต้องเดินขึ้นคอนโดตัวเอง ห้าชั้นเลยนะเว้ยย โถ้เอ้ยชีวิต
บันไดหนีไฟ ที่เงียบสงัด
ก่อนจะเสียบหูฟัง และเปิดเพลง เพื่อนสนิท ของพี่ดา ...ประหนึ่งเป็นนางเอกเอมวี
" ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ แต่มันคือ..แสนไกล " เพลงขึ้นปุ๊บน้ำตาก็มาปั๊ป
" ฮื้อออออ"
" ฮ่า ฮ่า "
ตับๆ
" โอ้ย... พี่วิน พี่วินขา อ่า... เสียวมาค่ะ " เสียงเบาๆที่ลอยเข้ามาในหูฟัง
นี่โหลดเพลงพี่ดาเอนโดฟินมา ในยูทูบเขามีเอมวีแนวนี้ด้วยเหรอ?
" ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ยิ่งไม่สิทธิ์ จะบอกไป "
ตับๆ
" อะ.. อะๆ... เบาหน่อยนะ เจ็บค่ะๆ " เสียงนั้นดังใกล้เข้ามาๆ แต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจ เหมือนฉันยิ่งเดินขึ้นบันไดไป
" ว่ารักเธอ.... " น้ำเสียงพี่ดา บาดลึกถึงขั้วหัวใจจริงๆ คนแอบรักเพื่อนต้องฟัง..
" อร๊าย..... พี่วิน พี่วินขา "เสียงกรี้ดร้องของสาวคนหนึ่งดังขึ้น
" หุบปาก รำคาญ อะ อ่า อืม " เสียงคำรามของผู้ชายดังก้องไปทั่ว
เป็นจังหวะที่ฉันก้าวขึ้นมาถึงชั้นห้าทันที ราวบันไดก็สั่นๆ ทั้งที่มันเป็นเหล็กนะ
แหมะ... อะไรถุงอะไรสักอย่างเปียกๆตกอยู่ตรงหน้าของฉัน...มันเฉียดหน้าฉันไปแค่นิดเดียว
พลาสติกเปียกๆที่เต็มไปด้วย.. นมข้นหวาน ??
คืออะไรอะ ???
" เชี้ยเอ้ย ถุงร่วง เธอแกะซองใหม่เลย ฉันจะลงไปเก็บก่อน " เสียงผู้ชายพูดขึ้น
ก่อนจะมองขึ้นไปชั้นหก .......อย่างมึนๆ
- Writer
