Ep.12
Don’ t say his name
วินเทอร์แก้เชือกที่มัดมือของฉันออก ก่อนจะลุกจากเตียง และหยิบผ้าเช็ดตัวพันเอวไว้หลวมๆ ก่อนจะเดินออกไปสูบบุหรี่
ฉันค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้น มีกระจกบานใหญ่ตั้งอยู่ปลายเตียง รอยช้ำที่คอ รอยดูด และที่เด่นชัด คือรอยฟันของคนเลือดเย็นที่ฝากไว้บน บริเวณเนินอก จนมันห้อเลือด อยู่ ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมา
พ่อค่ะ แม่ค่ะ หนูขอโทษ ที่หนูไม่ฉลาด หนูมันโง่ หนูพลาดไปแล้ว........
ไม่รู้ว่าวันนั้นที่พี่เฟียร์มีรอยที่คอ มันโดนหนักเท่าฉันไหม พอจะขยับตัว ก็เจ็บระบมไปทั่วร่างกาย.... โดยเฉพาะตรงความเป็นหญิง คราบเลือดที่ตอกย้ำถึงเหตุการณ์อัปยศเมื่อกี้ได้ดีที่สุด กลิ่นคาวสวาทยังคงมีรสชาติชวนอ้วกอยู่ที่ปากลิ้น ก้มหน้าลงมองหยดเลือดที่เปรอะเปื้อน เต็มหว่างขา มันยังคงไหลออกมาจากกลีบกุหลาบที่บวมเป่ง
วินเทอร์ที่มองมาทางฉันนิ่งๆ
" เธอ...เจ็บ.. " เขาพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง
อืด.... อืด..... เสียงโท
