ปิ๊งรักยัยสวยเวอร์

สวัสดีค่ะน้องชื่อว่ามะนาว แต่เพื่อนที่โรงเรียนอนุบาลจะเรียกน้องว่าเปรี้ยวจี๊ด เพราะมะนาวมันเปรี้ยวสุด ๆ ไงคะ แต่น้องก็ชอบที่เพื่อนเรียกแบบนี้นะ ไม่เหมือนใครแปลกดีค่ะ ตอนนี้น้องเรียนอยู่ชั้นอนุบาลฉามแล้ว น้องมีเพื่อนเยอะแยะเลย โตขึ้นน้องมีความฝันว่าอยากจะเป็นคนสวยที่รวยเวอร์ ๆ น้องไม่อยากรวยแบบธรรมดาหรอกนะคะต้องเวอร์ ๆ ค่ะ เพราะน้องน่ะชอบอะไรที่แตกต่าง ตอนนี้น้องเป็นลูกสาวของคุณแม่ อยู่กับคุณแม่ฉองคน คุณแม่บอกว่าคุณพ่อไปอยู่บนฟ้าน้องคิดถึงคุณพ่อ แต่ว่าต้องอดทนเอาไว้ แล้วมันก็สูงมาก ๆ น้องตามไปไม่ไหว จะบินก็ไม่ได้ค่ะน้องตัวอ้วนแถมไม่มีปีกไว้บินเหมือนนก และตอนนี้คุณแม่ก็กำลังไปเข้าห้องน้ำค่ะ น้องเลยแอบมาเล่นโทรศัพท์ของคุณแม่ โอ๊ะ ๆ นั่นคุณแม่มาแล้วแค่นี้ก่อนนะคะ บ๊ายบายจุ๊บ ๆ “มะนาวทำอะไรคะ” “ปะ เปล่าค่ะคุณแม่” เด็กหญิงตัวน้อยสะดุ้งตกใจ เมื่อเสียงของผู้เป็นแม่เรียกขานโดยเธอไม่ทันได้ตั้งตัว โชคดีที่เธอนั้นอัดวีดีโอก่อนหน้าเสร็จทัน จึงรีบวางโทรศัพท์มือถือของแม่ลงเตียงนอน นั่งเอามือขัดหลังอย่างมีพิรุธ จนผู้เป็นแม่นั้นอมยิ้มและเดินมานั่งข้าง ๆ รู้แก่ใจว่าลูกสาวตัวน้อยนั้นแอบเล่นมือถือ แต่ก็ไม่ได้ต่อว่าเพราะมันกลายเป็นความคุ้นชินเสียแล้ว “มะนาววันนี้คุณแม่มีงานนะคะ แล้วจะต้องกลับดึก หนูไปกับแม่ไหวไหมคะ?” “ดึกเลยเหรอคะ?” “ใช่ค่ะ...” “มีที่ให้น้องนอนไหมคะ” “น่าจะมีนะคะ เดี๋ยวคุณแม่จะเอาที่นอนปิกนิกของหนูไปเผื่อดีไหมคะคนเก่ง” “น้องจะไม่ดื้อไม่ซนเป็นเด็กดีเวอร์ ๆ ค่ะ” “เก่งมาก งั้นเราไปอาบน้ำเตรียมตัวกันได้แล้วค่ะ” “Let’ s go go ค่ะ” เมื่อตกลงกันได้อย่างราบรื่น ผู้เป็นแม่ก็จัดการอาบน้ำแต่งตัวให้กับลูกสาวตัวน้อยที่แสนน่ารัก เธออยู่ได้อย่างมีรอยยิ้มเพราะลูกสาวคนเดียว สามีของเธอตายจากไปเมื่อครั้นลูกสาวอายุได้เพียงสองเดือน เพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ ความเสียใจจากการที่เสียคนรักทำให้เธอแทบไปต่อไม่เป็น แต่พอมองหน้าลูกเท่านั้น ความคิดและน้ำตาจากการร้องไห้ก็จางหายไป หากเธออ่อนแอแล้วลูกน้อยของเธอจะทำอย่างไร ตอนนี้เธอหาเลี้ยงลูกสาวจากความสามารถเฉพาะตัวที่มี เป็นบล็อกเกอร์รีวิวสินค้า และรับถ่ายแบบเสื้อผ้าออนไลน์ แม้จะไม่ได้เงินมากมายเท่าไหร่ แต่มันก็ทำให้เธอพอมีกิน ชีวิตของเธอมันอาภัพนัก พ่อแม่ก็ตายจากตั้งแต่อายุน้อยเพราะอุบัติเหตุเช่นกัน เธอถูกยายเลี้ยงมาจนเติบใหญ่ แต่แล้วเหมือนฟ้ากลั่นแกล้ง เคราะห์ซ้ำกรรมซัดทำให้เธอเสียยายที่รักไปเมื่อครึ่งปีก่อน จนตอนนี้เหลือเพียงสองชีวิตน้อย ๆ ที่ต้องต่อสู้กันไป “มะนาวสัญญากับคุณแม่นะคะ ว่าจะอยู่นิ่ง ๆ เป็นเด็กน่ารัก ไม่กวนเวลาคุณแม่ทำงาน โอเคไหมคะ?” “โอเคค่ะน้องสัญญา” เด็กหญิงเกี่ยวก้อยให้คำมั่นสัญญากับผู้เป็นแม่ พร้อมกับรอยยิ้มฉีกกว้าง ท่าทางของเธอปุ๊กลุกน่ารัก แก้มกลมจนแทบปรินั่นเพราะเธอกินเก่ง กินได้ทุกอย่างไม่มีอิดออด ไม่ว่าจะผักหรือผลไม้ เนื้อสัตว์ต่าง ๆ เธอไม่เคยปฏิเสธสักครั้ง ขอแค่แม่ทำให้กินก็พอ “สวัสดีค่ะพี่ ๆ” “สวัสดีค่ะพี่คนฉวย” สองแม่ลูกเดินจับมือกันเข้ามาในสตูถ่ายภาพ สถานที่ตามนัดหมาย เมื่อมาถึงคนเป็นแม่ก็ทักทายทีมงานอย่างมีมารยาท เด็กน้อยตัวกลมเห็นแม่ทำ เธอก็ทำตามอย่างน่ารัก พร้อมกับคำทักทายต่อท้ายจนทำให้ผู้ที่ถูกทักถึงกับเอ็นดูเด็กหญิงมะนาวที่แสนน่ารัก “สวัสดีค่ะน้องน้ำส้ม สวัสดีค่ะน้องน่ารักจังเลย ชื่ออะไรเอ่ย” พี่ทีมงานทักทายตอบกลับ เอ็นดูในความน่ารักเอื้อมมือเขี่ยพวงแก้มยุ้ยของเด็กหญิงมะนาว จากนั้นจึงเอ่ยถามชื่อด้วยความใคร่รู้ “น้องชื่อว่ามะนาวค่ะ แต่เพื่อนที่โรงเรียนเรียกน้องว่าเปรี้ยวจี๊ด” เด็กหญิงแนะนำตัวเองอย่างคล่องแคล่วไม่มีติดขัด ไม่เคอะเขินเมื่ออยู่กับผู้คนแปลกหน้าที่มากมาย การช่างเจรจาของเธอกับทำให้คนที่ได้เข้าใกล้เอ็นดูเสียมากกว่า “น่ารักจังเลย” พี่ทีมงานเอ่ยชม “ขอบคุณค่ะ...วันนี้น้องจะไม่กวนพี่ ๆ และคุณแม่ตอนทำงาน แต่ว่ามีที่ให้น้องนอนเล่นดูการ์ตูนไหมคะ?” เด็กหญิงเอียงคอถามด้วยท่าทางแสนน่ารัก จนทำให้ผู้เป็นแม่และพี่ทีมงานยิ้มกริ่ม เธอมีไหวพริบและฉลาดพูดตามวัยที่ไร้เดียงสา “มีเยอะแยะเลยค่ะ” พี่ทีมงานตอบโต้และทำให้เด็กหญิงมะนาวฉีกยิ้มสดใส “วันนี้ส้มต้องทำอะไรบ้างคะ...ยังไงแนะนำส้มด้วยนะพี่” ผู้เป็นแม่พูดต่อ เพราะหากไม่ตัดบทลูกสาวตัวกลมของเธอคงชวนทีมงานคุยไม่หยุด “โอเค วันนี้ก็ไม่มีอะไรยุ่งยากหรอกค่ะน้องน้ำส้ม เดี๋ยวพี่จะบรีฟงานคร่าว ๆ ก่อนนะคะ เชิญทางนี้ค่ะ” “ค่ะ...ไปกันค่ะมะนาว” “ค่ะ”