เมียสมิง

มายาก็คือมายา NC

ร่างสูงวางคนในอ้อมกอดลงบนเตียงช้าๆ ไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยเพราะเธอเป็นคนเปิดและปิดบ้านเองกับมือ ทั้งยังขยับตัวลุกขึ้นนั่ง เพื่อช่วยถอดเสื้อเชิ้ตสีดำของเขาออกไปจากร่างอีกด้วย

มายาก้มหน้ามองหน้าท้องแน่นๆ มากกว่าจะเป็นใบหน้าหล่อเหลาของสามีที่ยืนอยู่ เธอยังรู้สึกอายเขาอยู่เลย แม้ตอนนี้มือเธอจะถูกบังคับให้ถอดกางเกงเนื้อดีอยู่ก็ตาม

“ถอดสิ” สมิงเอ่ยเร่งคนที่ถอดกางเกงเขาค้างไว้เพียงแค่กระดุม ไม่ยอมรูดซิบและปลดมันออกไปสักที จนเขารู้สึกหงุดหงิด

“อือ” มือเล็กสั่นนิดๆ เมื่อรูดซิบกางเกงลง และมันก็ร่วงลงไปทันทีที่เธอทำแบบนั้น เหลือไว้เพียงกางกางในสีดำ ที่ข้างในมันมีแท่งเนื้อของเขาดุนดันจนคับแน่น

“ทำสิครับมายา” สมิงเชยคางเล็กขึ้น พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า มองสบตากับคนที่กลืนน้ำลายลงคออย่างขอร้อง เมื่อใบหน้าสวยก้มลง เขาก็ขยับมาใกล้เธอมากขึ้น แต่ยังไม่ถูกเธอทำอะไร มือเล็กก็กระชากเขามานั่งลงที่เตียง และร่างของเธอก็ลงไปนั่งคุกเข่าใกล้แท่งเนื้อของเขา

“อย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับคนอื่นเชียว อาจจะไม่ถูกใจคุณทั้งหมด แต่ฉันก็คือฉัน ” มายุพูดเสียงดุ ก้มหน้าลงครอบครองแท่งเนื้อนั่นเบาๆ ในหัวใช้ความคิดอย่างหนัก ว่าจะทำแบบไหนให้เขาพอใจ น่าจะมีเหล้าให้เธอกินสักหน่อยด้วย เผื่อมันจะช่วยให้เธอทำอะไรแบบนี้ได้ง่ายขึ้น

“อื้อ มายาก็คือมายา” มือหน้ายกขึ้นลูบผมสีน้ำตาลของเธอไปมา มองคนที่กำลังก้มหน้าทำสิ่งที่เขาต้องการด้วยความรัก เธอคงไม่เคยรู้ว่าหลังจากคืนนั้นกับเธอ เขาไม่เคยให้ใครทำอะไรแบบนี้เลย ทุกครั้งที่เขาต้องการ เขาอนุญาติให้ผู้หญิงพวกนั้นใช้ได้แค่มือ และเป็นแบบนั้นตลอดมา

ลิ้นเล็กๆ ไล้ชิมแท่งเนื้อที่มือเธอกำไว้ไม่หมด แอบกลัวนิดๆ ว่าตอนที่มันเข้าไปในตัวมันจะน่ากลัวขนาดไหน มันไม่ได้เล็กแม้มันจะสีสวยน่ากิน แต่มันคงจะเจ็บน่าดู ถ้ามันได้เข้าไปอยู่ในตัวเธอ

“อ๊ะ อืม มายา” ใบหน้าคมแหงนเงยขึ้นนิดๆ มือขยุ้มกลุ่มผมของเธอเบาๆ ริมฝีปากเล็กครอบครองแท่งเนื้อเขาอย่างไม่เป็นงาน ช่างให้ความรู้สึกแตกต่างจากคืนนั้นอย่างสิ้นเชิง แต่มันก็ยังทำให้เขารู้สึกเสียวซ่านเหลือเกิน

ริมฝีปากเล็กขยับขึ้นลงได้แค่ส่วนหัวและลึกลงไปนิดหน่อยเท่าที่ปากเธอจะครอบครองได้เท่านั้น จึงต้องใช้มือทั้งสองข้างช่วยกันกอบกุมแล้วรูดขึ้นลงให้เข้าจังหวะ เพื่อชดเชยในส่วนที่ปากของเธอทำให้เขาไม่ได้ แท่งเนื้อในมือก็แข็งเกร็งอยู่ตลอด ก่อนที่เธอจะรับรู้ถึงความรู้สึกบางอย่างจากมัน

สมิงดึงคนตัวเล็กกว่าขึ้นมาจูบ ใช้มือตัวเองชักรูดแท่งเนื้อต่อจนเสร็จ เพราะไม่กล้าให้เธอชิมรสของมัน จึงดึงเธอขึ้นมาจูบก่อนจะปล่อยทุกอย่างออกไป แม้จะเสียดายแต่ความรู้สึกตอนนี้ก็ดีแล้ว สำหรับเขาและน่าจะดีสำหรับเธอด้วย

“ฉันว่าคุณยังไม่พอ”

มายาถอนจูบออกไป บอกด้วยสีหน้าแดงก่ำอย่างเขินอาย ทำใจกล้าผลักตัวคนเป็นสามีให้นอนราบไปบนเตียง

อีหนูมายาจะตอบสนองผัวให้ถึงใจเองค่ะ ผัวจะต้องเปลี่ยนใจแล้วมีแค่หนูคนเดียว

สมิงมองภาพภรรยาที่เปลี่ยนมาเป็นดาวยั่วอย่างถูกใจ มองคนที่ลุกขึ้นจากตัวเพื่อถอดบิกินี่ออกด้วยท่าทางสุดยั่วยวน ก่อนที่ร่างเธอจะนั่งลงบนหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม กลืนน้ำลายลงคอนิดๆ เมื่อมือเล็กกำลังจับแท่งเนื้อของเขาไปจ่อกับจุดอ่อนไหว ในท่าที่เธอยกสะโพกขึ้น แล้วก้มมองสิ่งที่ตัวเองกำลังทำ

“อื้อ อ่า เจ็บ” มายาบ่นงุบงิบเมื่อขยับตัวลงไปกับแท่งเนื้อนั่น ใครที่บอกว่าเรื่องนี้มันเจ็บแค่ครั้งแรกเธอขอเถียง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแต่เธอยังรู้สึกปวดหนึบจนไม่กล้าขยับตัวเลย ทั้งที่แท่งเนื้อของเขาเพิ่งจะเข้ามาได้นิดเดียวแท้ๆ

มือหนาเลื่อนมาจับสะโพกเล็กไว้มั่น เข้าใจแล้วว่าวันนั้นเธอเป็นแบบนั้นเพราะฤทธิ์ยา วันนี้ร่างกายเธอปกติและคงรู้สึกเจ็บมากๆกับขนาดของเขา

“ขอโทษนะ” มือข้างที่ว่างยกขึ้นเช็ดน้ำตาออกจากดวงตาคู่สวย กดสะโพกเธอลงช้าๆ มองหน้าคนที่ขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะทนดูภาพนั้นไม่ไหวจนต้องดึงเธอเข้ามากอด มายาวันนั้นดูเร้าร้อนน่าหลงไหล แต่มายาวันนี้ช่างน่าทะนุทนอม

“อือ อ๊า!” ทันทีที่แท่งเนื้อนั่นเข้ามาจดหมด มายาก็ดันแผ่นอกกว้างออกอย่างต้องการหนีจากสิ่งที่เข้ามา ความรู้สึกเสียวแปล๊บแล่นไปทั่วร่าง มันทั้งเจ็บทั้งวาบวาบจนเธอส่งเสียงน่าอายออกมา

มือหนาจับสะโพกเล็กไว้แน่นเพื่อไม่ให้เธอหนีจากความสุขแสนหวานนี้ ยกขึ้นนิดๆขยับตัวภายใต้ร่างของเธออย่างอ่อนอิ่งเพื่อสร้างความเสียวซ่านให้เธอก่อน ถึงร่างกายเธอจะเสร็จสมไปแล้วตั้งแต่อยู่ที่หาดทรายนั่น แต่เขายังไม่ได้เตรียมความพร้อมสำหรับแท่งเนื้อของตัวเองให้เธอเลย

“อ๊ะ อ๊า” เมื่อร่างกายถูกขยับ มายาก็เสียวซ่านจนปิดกลั้นเสียงครางไม่ไหว ขยับตัวขึ้นลงตามจังหวังของคนข้างล่าง ใช้มือเล็กลูบไล้วนเวียนไปกับร่างกายแข็งแกร่ง บีบรัดตนของเขาอยู่ตลอดจนร่างสูงครางต่ำเหมือนๆ เธอ

เมื่อจับจังหวะได้ เอวบางก็ขยับไหวไปตามความรู้สึก กระแทกกระทั่นตัวเองลงกับแท่งเนื้อของเขาอย่างเสียวซ่าน ตอบสนองคนเป็นสามีอย่างกระตือรือล้น จนร่างสูงยิ้มให้ ทั้งยังยกมือลูบไล้ใบหน้าเธออย่างอ่อนโยนอีก

“เก่งจัง” สมิงเอ่ยชมคนที่อยู่บนตัว แต่เธอกลับส่งสายตาดุๆ มาให้ทั้งที่หน้าแดงก่ำ ขยับตัวช้าลงเมื่ออยู่ข้างบนแล้วรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน

“อ่า หมดแรงแล้วเหรอ” สมิงถามคนที่ฟุบหน้าลงกับแผ่นอก ขยับตัวต่อจากเธอแม้เธอจะหยุดตัวเองลงไปแล้ว มือหนายกสะโพกสวยขึ้นนิดๆขยับตัวเองอย่างเอาแต่ใจเมื่อเธอไม่ยอมทำต่อสักที เมื่อใกล้ถึงฝั่งฝันก็ดันตัวเธอขึ้น เปลี่ยนให้เธอนอนไปบนเตียง แล้วขยับเอวสอบระรัว

“อ๊าย! คุณหมิง เบาๆ สิ” ร่างบางที่สั่นไหวไปตามแรงกระแทก ดุออกมาเบาๆ เมื่อเขาไม่ยอมเบามือกับเธอเลย พอได้เป็นผู้นำแล้วทำกับเธอแบบนี้ เธอจะไม่ให้ขึ้นมาอยู่ข้างบนอีกแล้วนะ

“ก็ยอมให้แล้ว ทำไม่เสร็จเอง” สมิงพูดด้วยเสียงแหบพร่าขยับตัวแรงๆ จนร่างบางสั่นไหว เขาเป็นพวกที่มีความต้องการสูง แต่ก็อดทนอดกลั้นได้ดีมาตลอด แต่พอเจอเธอก็เหมือนร่างกายถูกเธอปลุกเร้าอยู่ตลอด อยากจะถาโถมตัวเองแรงกว่านี้ อยากจะกัดเนื้อขาวๆ จนจมเขี้ยว อยากกลืนกินเธอให้เป็นของเขาเพียงคนเดียว

“อ๊ะ อ๊ะ”

บทรักแสนยาวนานทำให้เสียงหวานแหบแห้ง ผ่านมานานแล้วแต่เหมือนร่างสูงจะยังไม่พอสักที เธอเหนื่อยแล้ว เหนื่อยจนรู้สึกเหมือนจะยืนไม่ไหว แต่ก็ถูกคนตัวโตบังคับให้ยืนอยู่บนพื้นรับแรงกระแทกอย่างต่อเนื่อง

บ้านหลังเล็กที่เธอชอบที่สุด กลายเป็นสนามรักให้คนเอาแต่ใจเอาเปรียบเธอ เขาปล่อยให้เธอพักทุกๆ ครั้งที่เสร็จสม แต่ไม่ถึงสิบนาที ก็เรียกเธอมาขย้ำใหม่ เธอเหนื่อยจนจะตายอยู่แล้ว เขาก็ขยันมาอ่อยให้ร่างกายเธอเสียวซ่านได้ตลอด

“อ๊ะ อือ ฉันเหนื่อยแล้วนะ” มายาซบหน้าลงกับอกกว้างในขณะที่เขายังกระแทกตัวตนเขามาไม่หยุดหย่อน อ่างน้ำที่เขาพาเธอมาอาบ แทบจะไม่เหลือน้ำให้อาบแล้ว ไอ้คนหื่น จะเอากันจนตายเลยใช่ไหม

“ก็ฉันอดทนมาตั้งสองปี ขออีกนิดนะ” สมิงพูดเสียงเบา เขาอดทนด้วยความหิวโหยมาตั้งนาน พอได้กินก็ไม่รู้สึกอิ่มเลย ยิ่งกินยิ่งอร่อย และยิ่งอยากมากกว่าเดิมอีก

“อือ” มายาปล่อยให้สติของตัวเองดับไป หลังให้คำตอบเขา นี่รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ตั้งแต่บนเตียง โซฟา ก่อนจะมาจบที่ห้องน้ำเนี้ย เธอเหนื่อย เธอหิว ไม่คิดว่าเขาทำกับเธอหนักขนาดนี้

ร่างสูงกอดเธอไว้อย่างหวงแหน เมื่อรับรู้ว่าร่างบางในอ้อมกอดหลับไปแล้ว ขยับตัวเร็วๆ อีกหลายทีก่อนจะปล่อยทุกหยาดหยดเข้าหาเธออีกครั้ง เพื่อให้เมล็ดพันธ์ของเขาเติบโตในร่างกายเธอ

สมิงอาบน้ำให้คนหลับด้วยความลำบาก แต่ก็ไม่ได้บ่นอะไรสักนิด เมื่อชำระร่างกายของเธอและของตัวเองเรียบร้อย ก็อุ้มร่างบางอย่างเบามือมาวางลงบนเตียง จากนั้นก็เดินไปหาเสื้อผ้ามาใส่ แล้วสอดตัวเองไปกอดเธอไว้แนบกายและหลับไปอีกคน

เช้าวันรุ่งขึ้น

“มายาตื่นได้แล้ว”

สมิงที่อาบน้ำออกมาสวมใส่เสื้อผ้าสบายด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำแขนสั้น กางเกงก็ใส่ขาสั้นสบายๆสีดำ เดินไปปลุกคนที่นอนขดตัวในผ้าห่ม เมื่อเรียกแล้วเธอยังเงียบ จึงลงมือกระชากผ้าห่มออกไปจากตัว จนคนที่หลับอยู่ลืมตาตื่น ทั้งยังมองเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ

“เมื่อคืนก็ไม่ให้นอน แล้วยังมาปลุกแต่เช้าอีก ฉันโกรธจริงๆแล้ว” มายาพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง เพราะเมื่อวานใช้เสียงตั้งแต่เช้า และสามีที่ยืนทำหน้านิ่งอยู่ตอนนี้ ก็เอาเปรียบเธอตลอดทั้งวันทั้งคืนที่ผ่านมา ทำเหมือนคนอดอยากปากแห้งมาเป็นสิบๆปี

“จะพาไปหาอะไรอร่อยๆกิน เธอจะกินแค่ฉันแล้วนอนไม่ได้นะมายา” คำพูดของเขามาพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ไอ้บ้านี่พูดออกมาหน้าตาเฉย ไม่อายบ้างรึไง

“คุณไม่ต้องกลับไปทำงานรึไง” มายาขยับลงจากเตียง เนื้อตัวถูกห่อหุ้มด้วยชุดนอนตัวบางสุดเซ็กซี่ เดินผ่านคนที่ควรจะกลับไปยุ่งกับงาน มากกว่าจะมายุ่งอยู่ที่นี่กับเธอ ไปทางห้องน้ำ

“อยากอยู่กับเมีย และถ้าจะกลับเธอต้องกลับไปด้วย”สมิงเดินถือกุญแจไปนั่งรอที่โซฟา ปล่อยให้ภรรยาเดินไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยเลือกที่จะนั่งรอและทำงานของตัวเองต่อเงียบๆ เมื่อเธอเริ่มใช้เวลาในห้องน้ำนานขึ้น

ผ่านไปชั่วโมงครึ่งคนที่เขานั่งรอก็ไม่ออกมาสักที จากที่ตั้งใจจะลุกไปตามเธอหลายครั้งหลายครา ก็ตัดสินใจลุกเดินไปยืนหน้าห้อง เมื่อเสียงในห้องน้ำเริ่มเงียบลง ยังไม่ได้ยกมือขึ้นเคาะประตูก็เปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าสวยที่บึ้งตึง

“คุณหมิงคุณนี่มัน” มายามองคนตรงหน้าด้วยความโกรธ เขาทำรอยแดงไปทั่วทั้งตัว เธอจนไม่สามารถใส่เสื้อผ้าที่เธอมีได้สักตัว เหมือนเขาจงใจทำมันเพื่อให้เธอไม่กล้าใส่ชุดพวกนั้นออกไปข้างนอก เขามันร้ายที่สุด

“ยังเหลือรอยแดงเต็มเลยนะมายา”สมิงมองผลงานตัวเองด้วยรอยยิ้ม เท่านี้ยัยเด็กนี่ก็ไม่กล้าใส่ชุดแบบเมื่อวานออกไปเดินเล่นข้างนอกแล้ว รู้สึกหึงนิดๆที่เห็นเธอใส่ชุดว่ายน้ำแบบเมื่อวาน และเขาไม่ต้องการให้เธอใส่มันอีก ถึงได้ทิ้งรอยแดงไปเต็มตัวเธอแบบนี้ยังไงล่ะ

“เพราะคุณนั่นแหละ มาช่วยฉันเลย เดินมานี่เร็วๆ” มายาเดินผ่านไปหน้าตู้กระจก นั่งลงกับเก้าอี้นวม ทั้งยังหันมาเอ่ยเร่งสามีให้เดินตาม หยิบรองพื้นสีเดียวกับผิวเธอส่งให้เขาถือไว้ ก่อนจะทาเป็นตัวอย่างให้เขาดู

“จะปิดไว้ทำไม”

“จะให้ฉันออกไปแบบนี้รึไงคนบ้า” มายาหันมาแว๊ดใส่สามีที่เกลี่ยไล้รองพื้นลงบนตัวเธอแผ่วเบา คนที่ยืนอยู่ข้างหลังจึงพยักหน้าขึ้นลง ก็ถ้าไม่อายก็ออกไปแบบนี้ก็ได้ หรือไม่ก็ใส่เสื้อผ้าตัวอื่น นั่นคือทางเลือกที่เธอมี

“ไม่อยากไปแบบนี้ก็เอาเสื้อผ้าฉันมาใส่ซะสิ” สมิงหยุดมือลง ไม่ชอบเลยที่มีอะไรมาทับรอยเขาอยู่แบบนี้ มันควรจางหายไปตามกาลเวลามากกว่าจะถูกทาทับปกปิดด้วยเครื่องสำอางแบบนี้

“เสื้อผ้าคุณมีแต่สีดำ ฉันมาเที่ยวไม่ได้มางานศพ” มายามุ่ยหน้าใส่คนที่เปลี่ยนมากอดเธอไว้หลวมๆ เขาไม่มีเสื้อผ้าสีอื่นเลย ผู้ชายอะไรใส่เสื้อผ้าดำสนิททั้งที่ตัวขาวจั๊วะ มันขับผิวมากๆ มันดูดี แต่มันดูเศร้าในความคิดเธอ

“มันใส่ง่ายดีไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องมาเสียเวลากับการเลือกเสื้อผ้าใส่เหมือนที่เธอทำ และสีอื่นมันก็เลอะง่ายจะตาย”

นั่นคือเหตุผลที่เขาใส่แค่เสื้อผ้าสีดำ เพราะเขายุ่งมากไม่ค่อยมีเวลาเลือกเสื้อผ้าใส่เท่าไหร่ และงานเขามันค่อยข้างจะอันตราย ใส่สีดำเวลาจะทำอะไรมันคล่องตัวดี ยิ่งเวลากลางคืนมันยิ่งช่วยให้เขากลมกลืนกับความมืดมากยิ่งขึ้น และเหตุผลส่วนตัวที่เธอไม่ควรรู้

“มันไม่มีสีสัน คุณทำเหมือนตัวเองกำลังไว้ทุกข์อยู่ตลอดเวลา ทำไมเหรอเมียเก่าคุณตายรึไง” มายาพูดเล่นขำๆเท่านั้น แต่คนที่กอดเธออยู่กลับคลายอ้อมกอดออกไปทันที จนเธอต้องมองใบหน้าของเขาในกระจกเงา

“ยุ่ง! ฉันกลับล่ะ อยากจะพักอยู่ที่นี่ก็พักไปเถอะ อยากกลับค่อยกลับ” สมิงพูดอย่างเฉยชา เดินออกไปจากห้องของเธออย่างรวดเร็ว เก็บซ่อนความเสียใจที่มีไว้อีกครั้ง เมื่อโดนเธอจี้ใจดำจังๆ

“ไอ้บ้าเอ้ย พูดอะไรให้นิดหน่อยก็โกรธ ทำไมวะ ทีตัวเองมาพูดเรื่องคนรักที่ตายไปของฉัน ฉันยังไม่เดินหนีเลย คุณมันก็ไม่ต่างจากฉันหรอก ไอ้คนมีอดีต”

มายาตะโกนไล่หลังออกไป แต่เขาไม่อยู่ฟังเธอพูดแล้ว รถคันหรูของเขาที่มันมาจอดอยู่หน้าบ้านพักของเธอ ขับออกไปด้วยความเร็ว เออ! ไอ้บ้าอยากไปตายห่าตายโหงที่ไหนก็ไป ถ้าจะขับเร็วขนาดนั้น ฮึ่ย

มายาเดินฟึดฟัดไปเก็บของเงียบๆ เบื่อแล้ว จากที่ตั้งใจจะอยู่ต่อ เขาทำเธอหมดอารมณ์ที่จะอยู่ต่อ ทั้งที่เมื่อวานยังทำกับเธอเหมือนรักเธอปานจะกลืนกิน พอได้แล้วก็เป็นแบบนี้เหรอ ไอ้บ้า! บ้า บ้า บ้า