“คุณหมิง ฉันหิว ฉันยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลยนะ นี่มันสองทุ่มนิดๆแล้ว ฉันเป็นคนรักสุขภาพ” มายาหยุดยืนอยู่ข้างรถ ไม่ยอมก้าวเข้าไปนั่ง ทั้งๆที่เขาเปิดประตูค้างไว้ตั้งนาน คนมันหิวอะ จะได้กินอยู่แล้วก็เขาถูกลากออกมาแบบนี้
“กลับบ้านกันเถอะ ฉันก็หิว ง่วงด้วย”สมิงดันคนตัวเล็กเข้าไปในรถปิดประตูลงอย่างเบามือ เดินอ้อมไปนั่งประจำที่คนขับ แล้วออกรถไปอย่างรวดเร็ว แม้ขามาเธอจะอาสาขับเพราะอยากลองขับแลมโบกินี่ของเขาดู แต่ขากลับเขาขับเองน่าจะถึงบ้านเร็วกว่า
“เลิกทำหน้ามุยได้แล้ว เดี๋ยวสั่งอาร์ชให้เอาอาหารไปไว้ที่บ้าน” สมิงพูดพร้อมกับใช้มืออีกข้างกดโทรหามือขวา เพราะมีเธอนั่งอยู่ข้างๆเลยไม่กล้าขับเร็ว ถึงจะช้ามาก แต่มันก็เร็วกว่าตอนที่เธอขับอยู่ดี
“คุณชอบขัดใจฉัน”
“จะให้ตามใจเหมือนเป็นเด็ก?”
“ไม่ใช่ แต่น่าจะฟังฉันบ้างสิ ฉันเป็นเมียคุณนะ” สมิงมองคนที่ทำตัวเหมือนเด็กมากกว่าเมียอย่างอ่อนใจ นี่เขาแต่งเมียหรื
