สูตรรักคุณหมอ

ตอนที่ 2-2

“อ่าวไอ้นี่ มึงไม่บอกกุก่อนวะ” บดินทร์รับไมค์มาแล้วกัดฟันพูดแล้วยิ้มไปอย่างเนียนๆ เพราะเขาไม่ได้เตรียมอะไรมาพูดเลยสักนิดเดียว ได้ แกล้งกูดีนักใช่ไหมไอ้ปาร์ค เดี๋ยวมึงเจอ

“อ่อ สวัสดีครับน้องๆทุกคน พี่ชื่อบาสนะครับ ส่วนคนนี้ชื่อพี่เจน แล้วสุดหล่อคนนี้ก็ชื่อพี่ปาร์คนะครับ ดีกรีเดือนคณะและเดือนมหาวิทยาลัยของเรานะครับ ยังโสด จีบได้ทุกคนนะครับ ฮ่าๆ ใครมีคำถามอะไรก็ถามพวกพี่ๆได้เลยนะครับ” บดินทร์พูดบอกไปก็จนปากรณ์หันมาหาเพื่อนหนุ่มแล้วทำหน้าใส่กันแบบกวนๆ

“เป็นรุ่นพี่จำเป็นต้องหล่อแบบนี้ไหมอ่ะคะพี่” รุ่นน้องคนหนึ่งยกมือถามด้วยใบหน้าเขิน แล้วก็ชี้ไปที่รุ่นพี่ที่ชื่อปาร์ค

“เอิ่ม น้องคะ พ่อแม่ให้มาเรียนค่ะ เบาๆหน่อยนะลูก” เจนจิราที่หวงปากรณ์ก็รีบพูดสกัดรุ่นน้องที่อ่อยแบบรุนแรงทันที

“ถ้าเรียนไม่เข้าใจ ให้พี่ปาร์คกับพี่บาสสอนได้ไหมอ่ะคะ” รุ่นน้องอีกคนยกมือพูดอย่างไม่ยอม ถึงแม้ว่ารุ่นพี่ผู้หญิงจะกันซีนก็ตาม

“พี่ก็สอนให้ได้ค่ะ ไม่ต้องถึงมือพี่ปาร์คกับพี่บาสเขาหรอก” เจนจิรายังคงพูดไปอย่างไม่ยอม จนรุ่นน้องเริ่มทำหน้าไม่พอใจ ที่คำพูดเล่นๆแซวๆกลายเป็นคำพูดแดกดันกลับมาจากรุ่นพี่คนนี้ จนปากรณ์ต้องคว้าไมค์กลับมาพูดซะเอง เพราะขืนให้เจนจิราพูดต่อ รุ่นน้องคงได้เกลียดเธอแน่ๆ

“เอาล่ะครับน้อง ไม่ว่าจะยังไงนะครับ พี่ปีสามก็ขอต้อนรับน้องๆทุกคนที่เข้ามาเรียนในคณะแพทย์ศาสตร์นะครับ พวกเราเข้ามาเรียนที่นี่ก็เพื่ออุดมกาณณ์เดียวกันนั่นก็คือ การรักษาชีวิตของคน ดังนั้นพี่ก็อยากจะขอให้น้องๆทุกคนจริงจังกับการเรียน และเรียนรู้จากที่นี่ให้ได้มากที่สุด หวังว่าทุกๆคนจะจบไป จะเป็นหมอที่ดีของสังคมในวันหน้านะครับ วันนี้เรามาสนุกกับการรับน้องด้วยกันนะครับ ถ้าพวกพี่ทำผิดพลาดอะไรไปก็ขอโทษน้องๆทุกคนด้วยนะครับ ขอบคุณครับ” ปากรณ์เอ่ยพูดไปด้วยเสียงและแววตาจริงจัง จนรุ่นน้องตบมือกันเสียงดัง จนน้องๆยิ้มกันอย่างพอใจกับคำพูดอันไพเราะแบบนี้

“รุ่นน้องพวกนี้มันยังไม่รู้ฤทธิ์ของปาร์คนะคะ คอยดูเถอะ รับน้องเสร็จเดี๋ยวจะเปลี่ยนความคิด” เจนจิราเอ่ยพูดกันไปก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ เพราะยังไม่มีใครรู้ว่าปากรณ์นั้นรับน้องได้โหดแต่ไหน แล้วเดี๋ยวน้องๆทุกคนก็จะได้รู้ และได้สนุกอย่างแน่นอน

“ที่เขาตบมือกันดังนี่ไม่ใช่เพราะแกพูดดีนะ แต่เพราะแกมันหน้าตาดีไอ้ปาร์ค ฮ่าๆ” บดินทร์พูดแทรกประชดเพื่อนหนุ่มไปแบบกวนๆ ก่อนจะพากันเดินมาด้านหลัง แล้วปากรณ์ก็จัดการเพื่อนหนุ่มทันที ที่ริอาจไปแกล้งเขาต่อหน้ารุ่นน้องแบบนั้น ก่อนจะกลับไปร่วมกิจกรรมกับรุ่นน้องด้านหน้า จนเขาได้รับตำแหน่งขวัญใจรุ่นน้องไปครองอีกหนึ่งปีเป็นสมัยที่สองแล้ว จากนั้นเขาก็เริ่มรับน้องแบบรุ่นต่อรุ่นที่สืบต่อกันมา จนรุ่นน้องที่ชมเขาในตอนแรกๆ ถึงกับพูดเลยว่าเขาคือ ซานตานหน้าหล่อ

พอตกเย็นปากรณ์ที่รับน้องเสร็จแล้วแยกย้ายกับเพื่อนๆกลับบ้าน แต่ด้วยความหิวเขาจึงแวะซื้อน้ำผลไม้ที่ร้านค้าข้างทาง ที่อยู่เยื้องๆกับตึกของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ซึ่งเป็นร้านประจำที่เขามักจะมาทานกับเพื่อนๆ

“ไปนะแก แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะ บ้ายบาย” นรินดาพูดบอกเพื่อนๆแล้วก็แยกย้ายกันออกมา ส่วนเธอก็เดินไปยังลานจอดรถที่จอดอยู่ข้างๆตึก แต่พอเดินมาถึงก็ไม่มีรถเยอะเท่าไหร่ เธอก็รอให้รถผ่านไปก่อนที่จะข้าม พอรถที่มาอยู่ไกลเธอก็รีบเดินข้ามไปก่อนจะโดนฟุตบอลที่ไหนไม่รู้เตะเข้าที่หน้าแบบจังๆจนเธอล้มลงไป พร้อมกับรถที่พุ่งมาจากไหนไม่รู้ ชนกับตัวเธอเข้าเต็มๆ “ตุ้ม”

“เห้ย ไวน์” ธีรภัทรที่กำลังจะมาเอารถเหมือนกัน ก็เห็นน้องรหัสตัวเองโดนทั้งลูกบอลเตะเข้ามาที่หน้าจนล้มไป แล้วก็มีรถพุ่งเข้ามาชนจังๆ จนน้องรหัสของเขาล้มลงกับพื้นไปแบบหมดสติ เขาจึงรีบวิ่งเข้าไปหาทันที

“ไวน์ๆ ตื่นๆ ไวน์ อย่าหลับนะ ไวน์” ธีรภัทรเอามือตีหน้าของนรินดาเบาๆให้เธอได้สติ เพราะตอนนี้เขาเห็นตาของเธอมันปรือตาจะหลับลงอยู่แล้ว เขาจึงรีบเรียกสติเธอไว้

“พี่ธาม” นรินดาปรือตามองคนที่เข้ามาช่วยเธอด้วยเสียงอ่อน ก่อนสติจะเลือนหายไปแล้วเธอก็หมดสติไปทันที

“ว้าย มีคนถูกชนข้างนอก” คนในร้านผลไม้ปั่นร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อด้านนอกมีเด็กถูกรถชน

ปากรณ์พอได้ยินว่ามีคนถูกรถชนด้านนอก ด้วยสัญชาติญาณของการเป็นหมอ เขาก็รีบวิ่งออกไปยังที่เกิดเหตุทันที ก่อนจะเห็นว่ามีผู้ชายกำลังร้องเรียกสติเด็กผู้หญิงที่มีสีเลอะเต็มหน้า คงจะเป็นรุ่นน้องที่พึ่งไปรับน้องมาแน่ๆ คิดได้ดังนั้นปากรณ์ก็รีบปรี่เข้าไปช่วยเหลือทันที

“ผมเป็นนักศึกแพทย์ ขอผมดูเธอหน่อย ทุกคนออกไปห่างๆครับ ให้คนไข้มีอากาศได้หายใจหน่อยครับ แล้วช่วยโทรแจ้งรถพยาบาลให้ผมที” ปากรณ์พูดบอกไปก็มองหน้าหนุ่มตรงหน้า แล้วเขาก็เอามือวัดชีพจรของเด็กสาว ก่อนจะก้มลงไปเอาหัวไปเอียงฟังเสียงการหายใจของเธอ

“ช่วยน้องรหัสผมด้วย ช่วยเธอด้วย เธอโดนบอลเตะใส่หัวก่อนที่จะโดนรถชน ” ธีรภัทรพูดไปอย่างกังวล ก่อนจะมองหนุ่มหล่อตรงหน้าอย่างขอความช่วยเหลือ เพราะตอนนี้คงไม่มีใครจะช่วยได้แล้ว

“ผู้ป่วยหยุดหายใจกะทันหัน ผมต้องทำCPR น้องเขา ไม่งั้นจะก่อให้เกิดความเสียหายต่อสมองอย่างถาวรภายใน 4 นาที และอาจทำให้ผู้ป่วยเสียชีวิตภายในเวลา 8-10 นาทีได้ ” ปากรณ์พูดบอกไปเมื่อแน่ใจแล้วว่าชีพจรและลมหายใจของเด็กคนนี้หยุดหายใจกะทันหัน เขาจึงเอามือมาประสานกันตามที่เขาเรียนมา แล้วรีบปั้มหัวใจช่วยชีวิตของเด็กคนนี้ ก่อนที่มันจะสายเกินไป

“รีบสิคุณ อย่าให้น้องรหัสผมตายนะ” ธีรภัทรพูดบอกไปอย่างกังวล เพราะเขาไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน

ปากรณ์ก็รีบปั้มหัวใจเด็กสาวคนนี้อย่างสุดความสามารถ ตามสิ่งที่เขาเรียนมาอย่างถูกวิธี แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเด็กคนนี้จะตอบสนอง เขาก็หยุดปั้มหัวใจแล้วมาสลับผายปอดให้เธอแทน ก่อนจะจับใบหน้าที่เลอะสีมานอนตรงๆ แล้วเขาก็เชิดคางเธอขึ้นแล้วก้มลงไปผายทันที

“จุ๊บ หนึ่ง สอง สาม จุ๊บ” ปากรณ์เป่าลมเข้าไปในปากเล็กสามครั้ง เพื่อช่วยให้ร่างบางหายใจออกมาได้ ก่อนจะมาปั้มหัวใจเธอต่ออีกครั้ง จนร่างบางกระตุกเฮือก

“เฮือก” นรินดากลับมาหายใจอีกครั้ง แล้วลืมตาปรือออกมาแบบเบลอๆ ก็เห็นหน้าคนตรงหน้าไม่ชัดเจน ก่อนจะหมดสติไปอีกครั้ง ปากรณ์ก็จับดูชีพจรของเด็กคนนี้อีกครั้งแล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อเธอกลับมาหายใจอีกครั้งแล้ว

“เธอกลับมาหายใจแล้ว” ปากรณ์พูดบอกไปแล้วก็ยิ้มออกมา เพราะเด็กคนนี้ถือว่าเป็นคนแรกที่เขาได้ช่วยชีวิตแบบจริงจัง เขาไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นเหตุการณ์ที่ท้าทายแบบนี้ ต่อไปเข้าต้องจริงจังกับการเรียนให้มากขึ้น เพื่อที่จะเอาไปช่วยคนอื่นๆให้ได้มากกว่านี้

“ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ อ่อ สีของน้องเขาติดที่หน้าแล้วก็ปากของคุณด้วย” ธีรภัทรพูดบอกไปอย่างขอบคุณกับหนุ่มแปลกหน้าที่มีน้ำใจมาช่วยแบบนี้ ก่อนจะมองรุ่นน้องสาวที่นอนหมดสติอยู่อย่างห่วงๆ

“อ่อ ผมไม่เป็นไร รถพยาบาลมาแล้ว คุณตามน้องเขาไปกับผมก็แล้วกัน เพราะผมต้องไปแจ้งอาการของน้องเขา” ปากรณ์เอ่ยบอกไปก็เอามือมาเช็ดปากของตัวเองที่ผายปอดเด็กคนนี้จนเลอะสีจากเธอมาด้วย นี่เขามาเสียจูบแรกเพื่อช่วยชีวิตเด็กคนนี้เหรอนี่ น่าขำจริงๆเลย