เมื่อทั้งสองทานข้าวอิ่ม ไมเคิลก็นึกอยากสานต่อเรื่องที่วนเวียนอยู่ในหัวเขาตอนนี้ทันที แต่พราวตะวันกลับไม่ยอมเพราะเธอกลัวจะจุกอย่างที่เขาว่า
“ไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวโยโกะเก็บจานล้างก่อน ฮื้อ อย่ารุ่มร่ามสิคะ” เธอปัดมือเขาออกทันที ไมเคิลก็ช่างเอาแต่ใจและเธอก็ตามใจเขาเสียจนเคยตัวจนเดี๋ยวนี้พูดอะไรไม่ค่อยจะฟังกันแล้ว
“ไม่เอา จะถ่วงเวลาไปทำไม เราไม่ได้เจอกันตั้งหลายวันนะ ผมใจจะขาดอยู่แล้วเนี่ย”
“ไม่ขาดหรอกค่ะ เรามีเวลาอยู่ด้วยกันตั้งนาน ใจเย็นก่อนสิคะ ไปอาบน้ำก่อนนะ” เธอพยายามหลบใบหน้าที่ฉกวูบมาหมายจะจูบริมฝีปากอิ่ม ไมเคิลเริ่มฟึดฟัดแล้วเพราะเขาไม่ได้ดั่งใจ
“ผมอยากได้ตอนนี้ งั้นเราไปอาบน้ำด้วยกันดีกว่า” เขาเสนอข้อเสนอใหม่ แต่พราวตะวันส่ายหน้าดิก เรื่องเดียวที่ยอมไม่ได้ก็เรื่องอาบน้ำด้วยกัน เธอว่ามันน่าอายเลยไม่กล้าทำแม้ว่าไมเคิลจะบังคับหรือจะโกรธจะอะไรก็ตามแต่ ครั้งก่อนที่เธอยอมก็เพื่อเอ
