แต่ไมเคิลไม่เคยปราณีใครเขาปลดปล่อยความต้องการเต็มที่เท่าที่จะทำได้เพราะเขาโหยหาเธอมานานเกินพอแล้ว และมิอาจอ่อนโยนใจเย็นได้อีกต่อไป เรียวปากเล็กนั้นถูกกัดจนเจ็บชาเพราะ ร่างกายสั่นสะท้านเกินควบคุมไหว เพราะความสุขที่ได้รับจากการเคลื่อนไหวตัวของเขามันมากมายจนเธอไม่อาจรองรับอย่างนิ่งเฉยได้ พราวตะวันไม่อาจกั้นเสียงครางแห่งความสุขสมได้อีกต่อไป ร่างเล็กขยับกายรับเขายามเมื่อเขาเข้าหาด้วยกลไกแห่งธรรมชาติ
“เก่งมากที่รัก” เขาบอกเธอ ใบหน้าหล่อคมชื้นเหงื่อยิ้มให้เธอในขณะที่ร่างกายเขาขยับเข้าหาร่างเนียนสวย มือของเขากอบกุมทรวงอกอวบไว้ทั้งสองข้าง
พราวตะวันส่ายหน้าไปมา เมื่อความสุขในร่างกายของเธอกำลังทวีขึ้นจนขีดสุด ร่างเพรียวบางไหวสะท้านก่อนจะบีบรัดร่างกายไมเคิลแน่นขึ้น ไม่นานเขาก็ตามเธอไปในดินแดนแห่งสวรรค์วิมานบนดินไปติดๆ
ไมเคิลกอดร่างเปียกชื้นเอาไว้ และจูบไรผมชื้นเหงื่อของเธออย่างแผ่วเบา เขาไม่ได้ถอด
