หิวน้ำ
ตลอดการเดินทางโยเยยังคงพูดและกินไม่หยุด จาร์กัวเองก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังแวะทุกร้านที่เธอต้องการ
พวกเขาแวะพักกันตลอดทาง ทานอาหารและขนมร้านดังหลายร้านเรียกได้ว่าโยเยเก็บทุกร้านที่เธอดูรีวิวมาเลยทีเดียว
การเดินทางที่แสนยาวนานนี้ส่งผลให้พวกเขาเดินทางมาถึงรีสอร์ตในเวลาค่ำแล้ว ใบหน้าน่ารักงองุ้มเนื่องจากเธอมาไม่ทันชมพระอาทิตย์ตกดินอย่างที่หวังไว้
“เฮียอะขับรถช้า เห็นไหมโยมาไม่ทันดูพระอาทิตย์เลย”
คิ้วเข้มเลิกขึ้นพร้อมทั้งชี้นิ้วมาทางตัวเอง ถามซ้ำอีกครั้งอย่างไม่เชื่อหูว่าโยเยจะโทษเขา
“เธอว่าฉัน ?”
“ใช่สิ เพราะเฮียเลย รับผิดชอบด้วย พรุ่งนี้ตื่นตีห้าไปดูพระอาทิตย์ขึ้นเป็นเพื่อนโยเยเลย” คนน่ารักพูดอย่างเอาแต่ใจ เธอหันไปหยิบกระเป๋าตัวเองก่อนจะเดินตรงไปหาบอดีการ์ดของเธอที่ยืนรออยู่ไม่ไกล
ทิ้งให้คนหน้าดุที่กำลังจะต่อว่าเธอกลับได้แต่ยืนมองตามหลังเธอ จาร์กัวคาดโทษเธออยู่ในใจ เธอกล้ามาว
