เวลาล่วงเลยไปหลายวันนับตั้งแต่คนใจร้ายไม่อยู่ ร่างบางยังคงนั่งกอดเข่าสายตาเหม่อลอยอยู่ตรงหน้าต่างห้องดังเดิมทุกวัน อาหารที่สายป่านยกมาให้เธอแทบไม่ได้แตะมันเลยเพราะรู้สึกขมเฝื่อนกับก้อนสะอื้นที่จุกอยู่ตรงคอจนทานอะไรไม่ลง
แววตาของหญิงสาวเศร้าสร้อยซึ่งตอนนี้มันบวมและแดงจากการร้องไห้อย่างเห็นได้ชัด มัฑนานั่งทอดสายตาไปยังไร่องุ่นเบื้องหน้าอย่างเหนื่อยล้า เธอยังคงร้องไห้จนน้ำตาที่เคยไหลออกมากลับแห้งเหือดหายไปจนหมด เหลือไว้เพียงแต่ก้อนสะอื้นที่หญิงสาวพยายามอดกลั้นไว้ยังไงก็ทำไม่ได้สักที
โซ่ตรวนยังคงพันธนาการข้อเท้าเรียวเล็กนั่นจนมันเป็นรอยถลอกสีแดงเลือดซึมออกมาเล็กน้อย ต่างจากแผลที่ถูกดลวีร์ขับรถชนเมื่อวันก่อนค่อยๆหายดีขึ้นตามลำดับ
เสียงรถแล่นเข้ามาจอดในบ้านไม่สามารถเรียกความสนใจจากหญิงสาวได้เลย ร่างบางยังคงนั่งแบบนั้นเหมือนเดิมไม่สนใจสิ่งรอบข้างแต่อย่างใด จนกระทั่งร่างสูงของคนใจร้ายที่เพิ่ง
