สองสาวเดินลงจากรถกระบะคันเก่าแก่ของไร่ที่ด้านหลังบรรทุกข้าวของมาเต็มรถหลังจากที่เข้าไปในเมืองเพื่อซื้อข้าวของเครื่องใช้ ก่อนจะแยกย้ายกันกลับเรือน
“ฝากผ้าถุงให้ป้าฤดีด้วยนะจ๊ะ” มัฑนายื่นถุงผ้าพื้นเมืองให้กับแป้งร่ำ และฝากขอบคุณที่เอื้อเฟื้ออาหารและเครื่องนุ่งห่มให้หญิงสาวพลัดถิ่นอย่างเธอมาโดยตลอด
ร่างบางหอบหิ้วข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวขึ้นไปบนเรือน ก่อนจะหยิบถุงยาแก้ไข้และยาคุมฉุกเฉินที่ตั้งใจจะซื้อมากินเพื่อป้องกันปัญหาที่อาจจะเกิดตามมาทีหลัง
แอ๊ดดดด
เสียงพื้นไม้บนเรือนเสียดสีกันดังลั่น ทำให้หญิงสาวรีบซ่อนถุงยาไว้ด้านหลังทันที
“แป้งลืมอะไรไว้เหรอจ๊ะ” หญิงสาวออกไปเปิดประตู แต่ก็ต้องตกใจเมื่อคนที่มาเยือนกลับไม่ใช่ แป้งร่ำ อย่างที่คิด
“กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่บอก” ร่างสูงของภัทรรินเอ่ยพร้อมกับย่างสามขุมเข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตูตามหลังอย่างแน่นหนา
เขารู้สึกโกรธทุกครั้งที่คนตรงหน้
