ร่างบางนั่งทอดสายตาไปยังลำธารเบื้องหน้า จ้องมองแป้งร่ำที่กำลังดำผุดดำว่ายอย่างสนุกสนาน
“คุณมัฑลงมาว่ายด้วยกันสิคะ น้ำเย็นสบายกำลังดีเลย” หญิงสาวเอ่ยชวนมัฑนา
“ไม่เอาดีกว่าจ่ะไม่สะดวกเท่าไหร่” แม้อยากจะลงไปว่ายอยู่ ใจจะขาด แต่หญิงสาวก็ต้องแข็งใจไว้เป็นเพราะวันนั้นของเดือน ซึ่งเธอเองก็รู้สึกโล่งใจที่ร่างกายยังคงดำเนินไปอย่างปกติ เธอคิดว่าจะไม่ยอมให้เขารังแกอีกแน่ๆ เพราะถ้าเป็นเช่นนั้นเธอเกรงว่าจะมีอีกคนเกิดมาทั้งๆที่คนเป็นพ่ออาจไม่ต้องการก็ได้
วันนี้เป็นวันหยุดคนงานซึ่งตรงกับวันอาทิตย์ของทุกๆสัปดาห์แป้งร่ำเลยชวนหญิงสาวมานั่งเล่นตรงลำธารใกล้กับเรือนพักคนงาน โดยมีฤดีนั่งเตรียมอาหารอยู่ตรงแคร่ใกล้ๆซึ่งถูกเตรียมมาเพื่อจัดปิกนิกเล็กๆ
ลาวหนาวพัดมาเป็นระยะ ทำให้ต้นไม้พลิ้วไสวตามแรงลม รู้สึกสดชื่นจนหวนให้คิดถึงลมทะเลที่บ้านจริงๆ
“อาหารพร้อมแล้วนะสาวๆ” เสียงฤดีเรียกทำให้คนตัวเล็กในลำธารวิ่งพรวดขึ
