"มัวแต่ลีลา หวังว่าจะไปทันเวลาเข้าสอบนะ" คนตัวโตมองคนตัวเล็กที่ออดอ้อนเขาผ่านแววตา แขนขาวเลื่อนมาเกี่ยวที่รอบคอของเขาเอาไว้หลวมๆ ใบหน้างดงามหันไปหาลูกน้องคนสนิทของเขาที่นั่งคอยอยู่เงียบๆ
"พี่จอห์นออกไปรอซีข้างนอกเถอะค่ะ เดี๋ยวซีตามออกไป"
"ครับ" จอห์นพยักหน้ารับทันที รอยยิ้มจางๆ ผุดขึ้นที่มุมปากพร้อมกับการหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง ไม่นานก็เดินออกจากห้องไป
"จริงๆ แล้วซียังเป็นห่วงพี่ลมอยู่เลยนะคะ อาจจะไม่มีสมาธิไปสอบด้วยซ้ำ"
"ฉันยังอยู่ตรงนี้ไม่ได้ไปไหน แค่ไม่อยากให้เรื่องของฉันทำให้เธอเสียการเรียนเท่านั้นเอง"
"ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ซีมานอนเฝ้าพี่ลมเหมือนเดิมนะคะ เหมือนคุณหมอจะยังไม่ให้ออกจากโรงพยาบาลหรอกเพราะพี่ลมยังมีไข้ ซีตั้งใจจะฉลองวันสอบเสร็จด้วยการเลี้ยงอาหารอร่อยๆ พี่ลมสักหน่อย เอาเป็นว่า เดี๋ยวซีหิ้วกลับมากินที่นี่ก็แล้วกัน"
"ลงทุนขนาดนั้นเลยเหรอ เรียนจบทั้งที เธอจะอยู่ฉลองกับ
