"ก็ได้ค่ะ เห็นแก่ความว่านอนสอนง่าย ซีหายโกรธนิดนึงก็ได้" ริมฝีปากอวบอิ่มบิดไปมาเบาๆ เช่นเดียวกับดวงตากลมโตใสแป๋วที่เกลือกกลิ้งไปมาอย่างไว้เชิง เขายอมเธอง่ายเกินไป แม้จะไม่ปฏิเสธว่าเธอพอใจแต่เธอกำลังคิดว่ามันอาจจะมีอะไรสักอย่างที่ทำให้เขายินยอมพูดแบบนั้นออกมา
"ไม่หายโกรธก็ได้นะ ฉันเข้าใจ"
"เข้าใจว่าอะไรเหรอคะ?"
"เข้าใจว่าเธอขี้หึงมาก ภาพอาจจะยังติดตา ความหึงมันเลยไม่ลด ความโกรธก็เลยไม่หายไป"
"พี่ลมไม่เคยหึงซีบ้างก็ให้มันรู้ไป เมื่อไหร่ที่รู้สึกหึงคนอื่นบ้าง จำวันนี้ที่พูดคนอื่นได้เลย"
"ไอ้ความหึงที่ว่า คือเลือดขึ้นหน้าแบบที่เธอเป็นน่ะเหรอ?" เขามองหน้าเธอ ก่อนจะลดสายตาลงต่ำ เหลือบมองร่องอกขาวผ่องพร้อมกับอมยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
"แบบนั้นแหละค่ะ เวลาที่หึงมากๆ ตบหน้าหล่อๆ ของใครบางคนแค่เบาๆ ทำเอาหันไม่เป็นทิศเป็นทางเลยล่ะค่ะ"
"เดี๋ยว ชอบใช้ความรุนแรงเหรอเรา?"
"เปล่าค่ะ แค่เวลาหึงแล้วเล
