"จะกอดอีกนานแค่ไหน?"
"จะกอดให้นานที่สุดเท่าที่จะกอดได้ ซีรักใคร ซีจะกอดคนคนนั้นไม่ยอมปล่อยเลย ต่อให้มีปัญหาซีก็ไม่ท้อ ต่อให้จะรักเขาแค่ฝ่ายเดียวซีก็ไม่ถอย"
"แขนเล็กเท่าแขนเธอ สะบัดทีเดียวก็คงหัก" ชายหนุ่มปรายตามองท่อนแขนเรียวที่เกี่ยวกอดที่เอวสอบของเขาสลับกับการจดจ้องที่ใบหน้างดงาม
"ซีไม่กลัวหรอกค่ะ"
"คิดว่าฉันไม่กล้าทำ?"
"คิดว่าพี่ลมคงไม่อยากมีเมียพิการแขนเบี้ยวต่างหากล่ะ" เจ้าของคำพูดฉีกยิ้มออกมาอีกครั้ง เธอเขย่งปลายเท้ายืดตัวสูง ฝังริมฝีปากทาบลงที่แก้มสากแรงๆ
ฟอด~
"ห๊อม หอม"
"เธอนี่มัน..."
"ซีเสพติดการดมกลิ่นตัว หอมแก้ม หอมตัว และการกอดพี่ลมไปแล้ว การที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบมันทำให้ซีรู้สึกดีมากๆ"
ฟิ้วววว~
เปรี้ยงงง~
"กรี๊ดดดดดดด!"
หมับ~
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับเสียงของซีรีย์ที่กรี๊ดลั่น มันเป็นเวลาเดียวกับที่ท่อนแขนแกร่งรั้งเธอเข้าสู่อ้อมกอดจนสอง
