ในขณะที่หลิวซือซือกำลังลองสวมชุดเจ้าสาวสีแดงงดงามด้วยใบหน้าห่อเหี่ยว
แม้จะถูกฮูหยินใหญ่ชื่นชมในความงามของนางเพียงใดก็ไม่ได้ทำให้ใบหน้าของหลิวซือซือมีรอยยิ้มแต่ประการใด
"ชุดพอดีใช่หรือไม่ แม่ใหญ่ให้คนแก้ให้เจ้าครั้งที่สามแล้ว ซือซือของเราผอมลงมากจริงๆหากเป็นเช่นนี้อาจล้มป่วยได้"
"แม่ใหญ่ซือซือไม่อยากแต่งจริงๆ เจ้าค่ะ อ๋องผู้นั้นแม้แต่หน้าก็ยังไม่เคยพบ นิสัยใจคอเป็นเช่นไรซือซือก็ไม่อาจคาดเดา"
"แม่ใหญ่รู้ มานี่มานั่งลงข้างๆแม่"
หลิวซือซือที่บัดนี้เปลี่ยนอาภรณ์เจ้าสาวออกแล้วเดินมานั่งลงที่ตั่งข้างมารดาเลี้ยง นางซบลงบนอกเพื่อออดอ้อนอีกทั้งยังโอบรอบเอวมารดาแนบแน่น
"เจ้านี่ไม่ว่าตอนไหนก็ยังไม่โตเสียที"
"แม่ใหญ่ซือซืออยากอยู่ปรนนิบัติท่านไปจนตายไม่ได้หรือเจ้าคะ"
"จะได้อย่างไร พี่สาวของเจ้าล้วนออกเรือนแต่งงานมีบุตรไปแล้ว เจ้าเป็นสตรีอย่างไรเสียสักวันต้องแต่ง วาสนาของเจ้าก็ดีกว่าผู้อื่น พี
