“รัณเรียกเด็กส้มไม่ใช่พี่สิงห์”
“ส้มไม่ได้อยู่แถวนี้ พี่ได้ยินเสียงน้องรัณเรียกขอความช่วยเหลือก็เลยอาสาเข้ามาแทน”
“ใจดีเหลือเกินนะคะ” รัณชิดาแขวะเสียงเย็นมองค้อนคนตัวใหญ่ที่ไม่รู้สึกรู้สากลับยิ้มกริ่มรับคำต่อว่าหน้าตาเฉย
“บริการฟรีไม่คิดค่าแรง น้องรัณนอนคว่ำสิครับเดี๋ยวพี่ทายาต่อ”
“ไม่ต้องแล้วรัณจะทายาเอง” หญิงสาวตวาดแว้ดหน้าแดงซ่านด้วยความเขินอายพอสิงหนาทขยับตัวเข้ามาใกล้ก็รีบถอยร่นจนแผ่นหลังแตะกับพนักเตียงเย็นเฉียบ
“อย่าดื้อสิ น้องรัณแขนสั้นแบบนี้ทำไงก็เอื้อมมือไปทายาเองไม่ได้”
“เดี๋ยวรัณให้ส้มมาทาให้”
“ส้มกลับไปนอนที่บ้านพักคนงานแล้ว” สิงหนาทยิ้มเจ้าเล่ห์ขณะขยับเข้าหาช้าๆ ราวกับราชสีห์ผู้องอาจเตรียมพร้อมตะครุบกวางสาวเนื้อหอมหวานละมุนละไม
“พี่สิงห์ถอยไปนะ รัณบอกแล้วไงว่าทายาเองได้”
รัณชิดาตวาดลั่นพร้อมกับคว้าหมอนใบใหญ่ขว้างใส่คนที่กำลังย่างสามขุมเข้าหา เพลิงปรารถนาลูกใหญ่ที่ปราก
