“การะเกด ทำไมวันนี้ลูกดูแต่งกายแปลกไป” เจ้าพระยารามณรงค์เดชเอ่ยถามเสียงห้าวๆ ติดดุอย่างสงสัยระคนประหลาดใจ เมื่อเห็นบุตรสาวคนเดียวในชุดเสื้อลูกไม้กรุยกรายตัวสวยรวมทั้งซิ่นยาวเลยเข่า ดูสวยแปลกตากว่าทุกครั้งที่พบเห็น เพราะปกติมักจะเห็นบุตรสาวในชุดโจงกระเบนกับเสื้อแขนกระบอกเรียบๆ จนชินตา ทั้งคำขานก็ดูเปลี่ยนไป
“นั่นสิขอรับเจ้าคุณพ่อ วันนี้น้องดูสวยแปลกตาต่างจากที่เคยเห็น” ชรินทร์เอ่ยเห็นด้วยกับท่านเจ้าคุณผู้เป็นบิดา พลางจ้องน้องสาวอย่างแปลกใจ เพราะชุดดังกล่าวเขาเห็นหญิงสาวในวงสังคมชั้นสูงหลายคนต่างหันมานิยมแต่งกัน
“แหม เจ้าคุณพ่อ แปลกตรงไหนกันคะ ลูกก็แค่อยากทำตัวทันสมัย แต่งตัวแบบแหม่มบ้างเท่านั้นเองค่ะ” รสิกาตอบด้วยน้ำเสียงฉะฉาน จากที่คิดว่าตัวเองอาจจะพูดจาตะกุกตะกักยามพบหน้าผู้เป็นบิดาของการะเกด แต่กลับกลายเป็นว่าพูดได้คล่องปากราวกับเธอเป็นบุตรสาวของอีกฝ่ายจริงๆ
“แล้วน้องนึกยังไงถึงอยากแต
