ไม่รู้ว่าคราวนี้ทำไมความคิดถึงเปลี่ยนไป แต่ก็ทำให้นางยิ้มออก จะได้ไม่ต้องมาคอยฟังคำกระแนะกระแหนจากนังพวกคางคกขึ้นวอ คนของคุณบุษรินกับคุณบุษยา ที่ชอบหาว่าคุณหนูของนางเชยแสนเชย ทั้งที่ทั้งสองคนก็ยังนุ่งโจงกระเบนกันอยู่เลย
จวงดีใจจนไม่ได้ฟังที่อีกฝ่ายบอกว่านุ่งโจงกระเบนไม่เป็น
หลังจากแต่งกายเรียบร้อย รสิกามองร่างตนเองในกระจกเงารูปไข่บานใหญ่ ที่กรอบโดยรอบสลักเสลาลวดลายงดงาม เธอยกมือเรียวขึ้นแตะกระจกใสเบาๆ อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
ภาพที่สะท้อนให้เห็นในกระจกเป็นสตรีร่างโปร่งบางชดช้อยในชุดเสื้อลูกไม้สีฟ้าอ่อนกรุยกราย มีระบายที่ช่วงคอกับปลายแขน มีริบบิ้นผูกที่คอ ผ้านุ่งเป็นซิ่นยาวเลยเข่าลงมาไม่มากนัก มีเข็มขัดทองเส้นโตคาดทับเอวบางไว้ เพราะไม่อย่างนั้นอาจมีหลุดให้ขายหน้าเอาได้
หญิงสาวเบิกตาจ้องร่างอ้อนแอ้นอรชรในกระจก ชักไม่แน่ใจแล้วว่าใช่ตัวเองหรือเปล่า เพราะมองดูแล้วไม่ผิดกับรูปของการะเกดที่ติ
