“คือว่า…” เจ้าของร่างใหญ่เกินหญิงไม่รู้จะอธิบายอย่างไรให้พระภิกษุชราเข้าใจเหมือนกัน เพราะอาการแปลกหลายสิ่งหลายอย่างก็ช่างถูกใจนางเหลือเกิน ขณะเกิดอาการอ้ำอึ้งพูดไม่ออกอยู่นั้น เสียงแหบเครือของหลวงตาชุ่มก็เปรยออกมา
“ไม่ต้องไปวิตกกังวลอะไรให้มากนักดอกโยม คุณหนูของโยมก็คือคุณหนูของโยมวันยังค่ำ แล้วตัวโยมเองก็พอใจกับการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ด้วยไม่ใช่รึ”
คำพูดของพระภิกษุชราราวกับเข้ามานั่งอยู่กลางใจ และเหมือนจะรู้ว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ ทำให้ขนที่แขนถึงกับลุกชัน รีบหมอบกราบลงกับพื้นด้วยความเลื่อมใสศรัทธาแล้วเอ่ยรับคำเสียงสั่น “เจ้าค่ะ...หลวงพ่อ”
“บุญทำกรรมแต่งน่ะโยม แต่เพื่อให้โยมสบายใจ เดี๋ยวอาตมาจะรดน้ำมนต์สะเดาะเคราะห์ให้คุณหนูของโยมแล้วกัน”
“ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะหลวงพ่อ”
พระภิกษุชราหยิบกำหญ้าคาแห้งที่วางอยู่ข้างๆ ขันน้ำมนต์ทองเหลืองข้างกายขึ้นมาถือไว้ในมือ ก่อนจุ่มลงไปในขันซึ่งในนั้นมีน้ำตาเ
