เขาเดินมาบีบปลายคางของฉันให้หันหน้าไปหาเขาอย่างแรง โดยไม่สนใจเลยว่ามันทำให้ฉันเจ็บมากแค่ไหน นี่เขาไม่คิดจะอ่อนโยนกับฉันบ้างเลยใช่ไหม
"ได้ยินที่ผมพูดไหม" น้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากปากเขาตอนนี้มันเย็นชากว่าเดิมเป็นเท่าตัว
"ดะ...ได้ยินค่ะ" ฉันเบือนหน้าหลบสายตาของเขาที่กำลังจ้องมาอย่างคาดโทษ
เขาจ้องเขม็งอยู่อย่างนั้นสักพักก่อนจะคลายแรงมือที่บีบอยู่ตรงปลายคางของฉันอย่างไม่สบอารมณ์
"ไปเอาเหล้ามารินให้ผมกิน"
"ค่ะๆ"
ฉันรีบลุกขึ้นเดินไปหยิบขวดเหล้าราคาแพงพร้อมกับเเก้วหนึ่งใบมารินให้เขากิน
"ทีหลังถ้าผมมาหาไม่ต้องให้ผมบอกว่าต้องทำอะไร คุณควรจะรู้หน้าที่ตัวเองนะบัว"
"ค่ะ" ฉันทำได้แต่ก้มหน้าตอบรับเขา
"ไปหาผมที่บ่อนทำไม แบบคุณคงไม่ได้ไปเพราะว่าคิดถึงผมหรอก ใช่ไหม"
"อะ พะ...พี่ดิน" ฉันร้องอุทานออกมาเบาๆ เพราะพี่ดินคว้าตัวฉันให้มานั่งลงบนตักเขา
ป๊อก!
พี่ดินวางแก้วลงบนโต๊ะก่อนจะปัดเส้นผมฉันออก
