ฉันรู้สึกแปลกใจมากจริงๆ นะที่เดเนียลโทรมา นี่เขาไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหนกัน
แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้คิดอะไรต่อ ร่างกายตัวเองก็เซไปตามแรงกระชากของพี่ดินที่กำลังโมโห เขาทำรุนแรงจนรู้สึกเจ็บปวดไปหมดทั้งแขน
ตุบ!
พี่ดินเหวี่ยงฉันลงเตียงนอนอย่างแรงแล้วยืนกอดอกจ้องหน้าฉันตาเขม็ง
"คุณนัดกับมัน ?"
"มะ...ไม่ใช่นะคะ" ฉันรีบปฏิเสธทันที แต่ดูจากท่าทางแล้วพี่ดินคงจะไม่เชื่อฉันง่ายๆ แน่
"แล้วมันเข้ามาในห้องได้ยังไง มันมีเบอร์คุณได้ยังไง กอบัว!" สายตาคมกริบของเขาจ้องมองมาราวกับจะเข้ามาฆ่าฉันอย่างไงอย่างนั้น
"บะ...บัวไม่รู้ บัวไม่รู้จริงๆ นะ"
พี่ดินขึ้นมาบนเตียงโดยไม่พูดอะไร ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง พยายามขยับตัวถอยห่างพี่ดินให้มากที่สุด
แต่มันก็ไม่ช่วยอะไรอยู่ดี ทั้งยังโดนดึงจนร่างฉันแถติดไปกับที่นอน จากนั้นเขาก็ขึ้นมาคร่อมบนตัวฉันอย่างแล้วกดทับไว้ไม่ให้ดิ้นหนี
พี่ดินบดขยี้จูบที่ริมฝีปากฉัน
