4
687 Words
แกร๊ก!
ฉันที่กำลังนั่งอยู่เป็นต้องสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ เมื่อมีใครบางคนเปิดประตูเดินเข้ามาในห้อง
ฉันรีบหันไปมองก็พบว่าเป็นผู้ชายตัวโตคนที่ขืนใจฉันกำลังเดินเข้ามา เขาพุ่งตรงมาทางนี้พร้อมทำทีเป็นว่าจะนั่งลงข้างๆ และพอเห็นแบบนั้นฉันก็รีบลุกขึ้นหนีเขาทันที
ทว่าฉันกลับถูกเขาคว้าเอวไว้แล้วออกแรงดึงให้นั่งลงบนหน้าตักแกร่ง จากนั้นเขาก็ใช้มือรวบผมฉันออกไปให้พ้นจากต้นคอ แล้วประทับจูบลงมาอย่างแผ่วเบา ทำเอาขนฉันลุกชันไปทั้งตัว
ฉันได้แต่นั่งเกร็งจนตัวสั่นไม่กล้าขยับไปไหนและไม่กล้าที่จะพูดอะไร เพราะกลัวว่าเขาจะทำแบบเรื่องนั้นกับฉันอีก
"คุณกลัวผม ?" เขาเอียงคอพร้อมกับเลิกคิ้วมองหน้าฉัน แถมยังถามราวกับว่าเมื่อกี้เขาไม่ได้ขืนใจฉันยังไงอย่างงั้น
"....."
"ไม่ต้องกลัว"
"บะ บัวอยากกลับบ้าน"
"คุณว่าห้องนี้สวยไหมกอบัว?"
เขารู้จักชื่อฉันเต็มๆ ของฉันได้ยังไงกัน ฉันไม่เคยบอกเขาเลยนิ...
"ผมถามคุณอยู่นะ" เขาขมวดคิ้วพร้อมกับกดเสียงต่ำ บ่งบอกถึงความไม่สบอารมณ์
"สะ สวยค่ะ"
"ผมยกให้คุณ" เขาบอกแล้วระบายยิ้มจางๆ
เดี๋ยวนะ เมื่อกี้เขาบอกว่าจะยกห้องนี้ให้ฉันอย่างนั้นเหรอ ? เขาบ้าไปแล้วหรือเปล่า อยู่ๆ จะมายกห้องให้ฉันทำไม เขาต้องการอะไรกันแน่นะถึงได้ทำแบบนี้
"ปล่อยบัวเถอะ บัวอยากกลับบ้าน บัวสัญญาว่าบัวจะไม่บอกเรื่องวันนี้กับใคร บัวจะไม่แจ้งความ"
ฉันพยายามอ้อนวอนเขาอีกครั้ง โดยไม่ได้สนใจเรื่องที่เขาบอกว่าจะยกห้องให้เลยสักนิด ร่างกายฉันสั่นสะท้านไปด้วยความหวาดกลัว เพราะเขาไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวของฉันเลย มิหนำซ้ำยังใช้มืออีกข้างลูบไล้ขาอ่อนของฉันไปมาอีกต่างหาก
"แจ้งความ หึ! " จู่ๆ เขาก็แค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ ราวกับกำลังสมเพชเวทนาคนอย่างฉัน
เขาดันฉันออกจากหน้าตักแล้วกดตัวให้นั่งลงข้างๆ แทน จากนั้นร่างสูงก็หันมาจ้องหน้าด้วยสายตาคมกริบ ซึ่งมันก็น่ากลัวเสียจนฉับเกือบจะก้มหลบสายตาแทบไม่ทัน
"ให้บัวกลับบ้านเถอะนะคะ" ฉันพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่
"แม่คุณขายคุณให้กับผมแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์ได้กลับไปที่นั่นอีกจนกว่าผมจะเบื่อ"
มะ เมื่อกี้เขาว่ายังไงนะ ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหมที่ได้ยินว่าแม่ขายฉันให้กับเขา มะ ไม่จริงหรอก ฉันเชื่อว่าแม่ไม่มีวันทำแบบนั้นกับฉันอย่างเด็ดขาด
"คุณพูดบ้าอะไร..."
"นี่แม่เธอไม่บอกอะไรเธอบ้างเลยหรือไง ?"
"บอก ? บอกอะไรบัวไม่รู้เรื่อง"
"คุณโพสต์ขายพรหมจรรย์ที่เว็บเถื่อนไม่ใช่เหรอ แต่แม่คุณกลับเสนอขายตัวคุณให้ผมด้วยเงินสิบล้านแทน"
"มะ ไม่ ไม่จริง..." ฉันส่ายหน้าไปมารัวๆ อย่างไม่ยอมรับความจริง เขาเอาเรื่องบ้าอะไรมาพูด มันไม่มีทางที่จะเป็นไปได้เพราะฉันไม่เคยโพสต์อะไรแบบที่เขาพูด
"จริง! ก่อนคุณจะมาที่นี่ ผมก็ให้ลูกน้องเอาเงินไปให้แม่คุณแล้ว" เขายังคงยืนกรานคำเดิม ฉันก็ไม่ได้อยากจะเชื่อหรอก ทว่าสีหน้าและท่าทางของเขาดูไม่เหมือนคนกำลังโกหกเลยสักนิดจนฉันเริ่มที่จะลังเล
หรือว่าแม่จะหลอกฉันมาขายจริงๆ
"....."
"ถ้าไม่เชื่อ ผมจะพาคุณไปถามแม่คุณเอาไหม ?"
เขายื่นข้อเสนอ ซึ่งแน่นว่าฉันรีบพยักหน้าตอบตกลงด้วยความมั่นใจ ยังไงฉันก็ไม่มีวันเชื่อหรอกว่าแม่จะหลอกขายฉันจริงๆ
- Writer
