การสอบสวนคดีของหลิวอี่เพิ่งจะจบสิ้น ผู้มาพาหลิวเหมยเร้นออกนอกเส้นทางไปห้องหอก็ยังมีมาซ้ำ เช่นนี้จึงต้องสอบสวนกันต่อไปอีก องค์จักรพรรดิใบหน้างอง้ำและซดชาแสนเปรี้ยวตั้งแต่ตะวันยังมิโผล่พ้น รสมะนาวเปรี้ยวจนปลุกสายตาให้แข็งกร้าวขึ้นจากการง่วงงุนนักหนา น้ำชาถ้วยเดียวก็ปลุกจักรพรรดิแสนอำมหิตขึ้นมา
"ปัง!!!!
"ผู้ใดมันบังอาจนัก มิเห็นหัวข้า กล้ากระทำสิ่งน่ารังเกียจในวังหลวง "
เหมือนจะเอ่ยตรัสถาม แต่โยนหินทับกระดาษเขวี้ยงใส่หัวขุนนางผู้หนึ่งอย่างแม่นยำ เลือดสดๆไหลลงมาเป็นสาย มันคุกเข่าลงเช่นคนรู้ชะตาของตนไปโดยพลัน
"กระหม่อมสมควรตายพะยะค่ะ นางนั้นเป็นต้นเหตุให้คดีถูกรื้อฟื้น นางทำให้สหายของกระหม่อมตกตายไป กระหม่อมเพียงจะสั่งสอนนางเพียงนิด มิคิดจะเป็นเรื่องใหญ่โตเลยพะยะค่ะ"
ดวงตาคมดุจ้องมองลงมา และเอ่ยออกมาอย่างเบื่อหน่ายนัก
"พามันไปตายซะไกลๆข้า อย่าให้มันส่งเสียงร้องออกมาให้ได้ยิน !!! "
ทหา
