"ศิษย์น้องเจ้ามาที่นี่นานหรือยังเล่า พวกเราคุณชายหลวน เพิ่งมาศึกษาวิชายุทธที่นี่มินานนัก "
ใบหน้างดงามนั้นยิ้มพราย นางขยับมาเกาะแขนขาผู้อื่นและใช้มีดจ้วงแทงลงไปที่อกของทหารผู้หนึ่งอย่างว่องไว เคราะห์ดีที่ทหารนั้นปัดใบมีดหล่นลงและต่อสู้กับนางได้ทัน ต่อมามินานนางจึงเป็นอุปสรรคใหญ่
ดวงตาของนางจ้องมองผู้คนไปในทุกๆวัน แต่ทว่านางมองและเข่นฆ่าผู้คนในสำนัก ล้มตายลงไปเฉกเช่นใบไม้ร่วง
ใบไม้ปลิดขั้วหล่นปลิวไปยามผ่านสายลมหนาว สองร่างปะทะกันเนิ่นนานมิมีหนทางแพ้ชนะ ดวงตาของนางยิ้มละไมและยังคงยิ้มอยู่เช่นนั้น
องค์จักรพรรดิมิจ้องมองนางตอบไป แต่ทว่าเร่งหาหนทางสังหารนางให้จงได้
หลันเอ๋อร์คือชื่อของนาง นางเป็นสตรีที่ผู้คนจ้างวานได้ด้วยเงินตราและสัญลักษณ์บางสิ่ง สิ่งที่ควบคุมนางได้มีเพียงบุรุษผู้หนึ่ง จวนหลังนี้จึงเป็นเพียงความโลภโมโทสันเพียงหนึ่ง มิใช่ทั้งหมด
คนที่ควบคุมนางยังคงอยู่มิไกลนับจากนี
