ร่างองค์จักรพรรดิเหนื่อยหอบอยู่มิน้อย ต่อสู้ผู้เดียวช่างตึงมือยิ่งนัก พระองค์ห่วงสตรีของตนจนมิอาจวางใจนำผู้คนออกมาจนสิ้น หวั่นเกรงว่าจะมึกับดัก ยามที่มีองครักษ์ผู้หนึ่งทะยานมา พระองค์จึงค่อยหันหลังชนกันแล้วต่อสู้อย่างเบื่อหน่ายขึ้นมา
"ดูซิ ป่านนี้แล้วยังมิมีมือปราบใดควบม้าเข้ามา ฮึ่ม พวกมันเห็นพระองค์เป็นหุ่นพยนต์นักรบใช่หรือไม่ !!! "
ร่างหนากริ้วโกรธขึ้นมาในใจ และร่ายระบำให้ผู้คนเห็นฝนเลือดสาดกระจายจนท่วมร่าง ร่างงดงามผมยาวสยาย ดวงตาคมกล้าสีแดงฉาน ยิ้มแสยะขึ้นมาอย่างน่าสะพรึงกลัว
"ปีศาจแห่งหลวนหลง อ้า ปีศาจ!!!! "
ร่างหนาแสยะยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง ฟาดฟันผู้คนจนตกตายกันไปถ้วนทั่ว ยามพังบ้านเรือนได้แถบหนึ่ง พลันพบทหารร่างโตหัวล้านเลี่ยนผู้หนึ่งวิ่งทะยานตรงมา มันถือดาบใหญ่โตและเหยียบเมฆมาอย่างรีบเร่งในทันที
"ฝ่าบาท ย้ากก ผู้ใดมันกล้าทำกับพระองค์เช่นนี้กัน !!! "
ยามร่างหนากู่ร้องตะโก
