CHAPTER 23.
Sumakay kami sa taxi at nagpahatid sa bahay, duguan pa rin ang mukha niya at lasing ata siya. Hindi siya nagsasalita at nakapikit ang mga mata niya. Pagdating sa bahay ay inalalayan ko naman siya, hirap siyang lumakad kaya nahihirapan din akong alalayan siya dahil napakabigat niya.
Masyadong mahapdi ang sugat niya at ramdam ko ang mga ito. "Umayos ka baka matumba tayo," utos ko sa kaniya habang hawak-hawak ko siya.
Pgpasok namin ay agad ko siyang pinaupo sa sofa, agad akong tumakbo para maghanap ng betadine para gamutin ang sugat niya. Pagbalik ko ay agad akong pumwesto sa harap niya at dahan-dahang ginamot ang sugat niya sa labi at sa ibang parte ng mukha niya. Hindi na ito nagdurugo pa at napapaiwas siya kapag dumadampi ang gamot sa labi niya.
"Umayos ka," wika ko at tin
