Intro…
786 Words
“นายครับ ตอนนี้พวกเราพร้อมแล้ว นายจะให้จัดการเลยไหมครับ?”
“อืม จัดการได้เลย อย่าให้ตายก็พอ”
“ครับ”
สายตาอันว่างเปล่ามองไปที่หน้าจอเล็กๆ ที่กำลังแสดงภาพด้านล่างให้ได้เห็นว่ามีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งที่เข้ามาเล่นการพนันที่คาสิโนอันโด่งดังและใหญ่ที่สุดในเกาะฮ่องกง มันจะไม่เกิดปัญหาถ้าคนพวกนั้นไม่ได้เข้ามาใช้กลโกงเพื่อกอบโกยเงินในคาสิโนของเขา
จากนั้นหน้าจอเล็กๆก็กำลังเกิดความวุ่นวาย เพราะพวกที่เข้ามาโกงในคาสิโนของเขาไม่ยอมออกไปตามคำเชิญ ลูกน้องของเขาเลยใช้ความรุนแรงเพื่อลากออกไปคุยนอกร้านแทน
“เรียบร้อยแล้วครับ นายใหญ่จะออกไปดู...”
“อืม ไปสิ”
และเขาก็เดินออกจากห้องทำงานไป เมื่อยังไงก็ต้องสั่งสอนให้ไม่กล้าเข้ามาในคาสิโนนี้อีก
เควิน มาเฟียหนุ่ม เจ้าของคาสิโนชื่อดังและเป็นผู้มีอิทธิพลเป็นอย่างมากของที่นี่ ด้วยเชื้อสาย ไทย – (จีน)ฮ่องกง ทำให้เขาหล่อเหลาราวเทพบุตร เมื่อมารดาเป็นอดีตถึงดาราสาวผู้โด่งดังของที่นี่ด้วย
และพอเห็นเขาปรากฏตัวขึ้น ชายหนุ่ม 5 คน และหญิงสาววัยกลางคนอีก 1คน ได้แต่นั่งก้มหน้าสั่นกลัว เมื่อถูกลงโทษจนสะบักสะบอม ยกเว้นแค่ผู้หญิงที่ยังมีสภาพดีอยู่
“กล้าดียังไงเข้ามาเล่นโกงในคาสิโนของฉัน”
เขาถามออกมาพร้อมหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างสบายอารมณ์ เมื่อไม่เคยมีใครรอดพ้นสายตาคนของเขาไปได้เลยสักคน
“ถ้าไม่ตอบฉันคงต้องขอคนละนิ้ว ซ้ายหรือขวาจะให้นิ้วไหนบอกมาได้เลย”
เควินมองไปยังคนที่นั่งอยู่บนพื้น ก่อนจะขมวดคิ้วยุ่ง เมื่อไม่เหมือนคนจีนเลยสักนิด
“คนพวกนี้มาจากไหน?”
เขาหันไปถามลูกน้องของเขา
“ผมเจอพาสปอร์ต มาจากประเทศไทยครับ”
“อืม...ไทยอีกแล้วเหรอ เดี่ยวนี้หากินยากรึไงพากันมาโกงในคาสิโนเกลื่อนไปหมด”
และเขาก็พูดออกมาเป็นภาษาไทย ทำเอาคนที่นั่งก้มหน้าอยู่ต้องรีบเงยหน้าขึ้นมามอง
“คุณ...คุณเป็นคนไทยเหรอ? ฮือๆๆ ปล่อยพวกผมไปเถอะ พวกผมจะไม่ทำแบบนี้อีก ฮือๆๆ ปล่อยผมไปเถอะนะ ฮือๆๆ”
และหนึ่งในนั้นก็ร้องอ้อนวอนอย่างน่าเวทนา อุตส่าบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาแท้ๆกลับจะเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่เสียอย่างนั้น
“ถ้าพวกคุณไม่เล่นโกง บางทีโชคอาจจะเข้าข้างพวกคุณก็ได้ ที่นี่น่ะ ไม่โกงลูกค้าแน่นอน ได้คือได้เสียคือเสีย แต่อย่างเดียวที่ให้อภัยไม่ได้คือพวกที่เล่นตุกติก หึหึ”
“ให้โอกาสเราสักครั้งนะคะ ฮือๆๆ ลูกๆของพวกเรายังเรียนอยู่เลย ฮือๆๆ เราสาบานว่าจะไม่เล่นการพนันอีกแล้ว ฮือๆๆๆ ยกโทษให้พวกเราด้วยนะคะ ฮือๆๆ”
และจากนั้น ทุกคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ก็ร้องอ้อนวอนขอร้องไห้เขายกโทษให้ จากที่คิดว่าจะสั่งสอนให้หนักพอผู้หญิงคนนั้นพูดเรื่องลูกๆที่รออยู่มาเฟียหนุ่มผู้ไร้ความปราณีอย่างเขากลับใจอ่อนเสียอย่างนั้น
“เอาเงินคืนให้ แล้วไปส่งที่สนามบิน ดูให้แน่ใจว่าไสหัวกลับประเทศไปแล้วด้วยล่ะ”
“ครับ”
พูดจบ บุหรี่ก็ถูกโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี ก่อนคนที่นั่งคุกเข่าอยู่จะร้องไห้และขอบคุณที่ไม่เอาชีวิตพวกตน เพราะถึงแม้จะเป็นมาเฟียแต่เขาก็เลือกฆ่าเฉพาะคนเลวแบบสุดๆเท่านั้น
“นายใหญ่จะไม่ลงโทษ...”
“แค่นั้นก็ไม่กล้ามาที่นี่อีกแล้ว อีกอย่าง ช่วงนี้ตำรวจเพ่งเล็กคาสิโนอยู่ ฉันไม่อยากเอาชีวิตใครในช่วงนี้ด้วย”
“อาทิตย์หน้าต้องบินไปร่วมงานเปิดตัวเครื่องเพชรของลูน่า นายใหญ่จะไปรึเปล่าครับ?”
“อืม ไปสิ หาสาวมาให้ควงสักคน”
“ครับ”
บอกเสร็จร่างสูงใหญ่สมกับเป็นหัวหน้ามาเฟียของเควินก็เดินขึ้นลิฟต์ของคาสิโนเพื่อไปชั้นบนสุดของตึกแห่งนี้ เมื่อมันเป็นทั้งที่ทำงานและบ้านของเขา
นานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ได้กลับไปเยือนบ้านเกิดหลังจากตัดสินใจบินมาใช้ชีวิตของตัวเองที่ฮ่องกงซึ่งเป็นบ้านเกิดของมารดาของเขาจนกระทั่งกลายมาเป็นมาเฟียผู้โด่งดังของเกาะแห่งนี้
- Writer
