บ่ายวันต่อมา...
วันนี้ฉันไม่ได้ไปเรียนอย่างที่จาฟาร์บอกนั่นแหละฉันตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาจากฟีฟ่าตอนที่เห็นชื่อก็ตกใจเหมือนกันแต่ก็ตั้งสติและรับสายของมัน ก่อนจะพบว่ามันโทรมาตามฉันไปเรียนแต่เพราะว่าเมื่อคืนนี้ฉันหักโหมมากไปหน่อยเลยให้มันลาให้หน่อยมันก็ไม่ได้ถามอะไรและวางสายไป
พรึ่บ!
“สูดดดด ทำอะไรหอมจังอะ?” ฉันกอดจาฟาร์จากข้างหลังก่อนถามเขาที่กำลังยืนคนอะไรบางอย่างในหม้อ
“ถามถึงอาหารแต่ทำไมหอมที่หลังของผมล่ะครับ?”
“ก็จาฟาร์หอมจริง ๆ นี่ว่าแต่ทำอะไรอะ...ไม่ยักรู้ว่าจาฟาร์ทำอาหารเก่งด้วย” ฉันยืนหน้าไปมองอาหารที่เขากำลังทำอยู่ให้เดาน่าจะเป็นข้าวผัดนะ
“ไม่ได้ทำเก่งแค่พอเป็นเฉย ๆ”
“แค่นี้ก็เก่งแล้วไม่เหมือนต้นน้ำรายนั้นทำได้แค่ต้มมาม่า”
“แล้วมันไม่ตามบ้างเหรอพี่สาวมันหายไปทั้งคืนขนาดนี้” ถามพร้อมหยิบนั่นหยิบนี้ใส่กะทะอย่า
