หลายนาทีต่อมา
ตอนนี้ฉันกำลังนั่งตัวลีบอยู่ข้าง ๆ จาฟาร์ไม่ได้ขยับไปไหนเลยมาสักพักและที่มานั่งข้างน้องมันได้ก็เพราะว่าสายตาพิฆาตที่ส่งมองนั่นเองและมันก็ว่างแค่ตรงนี้ด้วยไง
“ลูกไม้มึงเงียบจังวะมา ๆ ชน ๆ” ฟีฟ่าหันมาถามพร้อมส่งแก้วเหล้ามาชนฉันก็ชนกลับอย่างสั่น ๆ เพราะจาฟาร์มองอยู่ตลอดเวลา
“เออ ๆ ชน ๆ” ฉันบอกมันก่อนจะแก้วดื่มแต่พอจะหมดแก้วเท่านั้นแหละสายตาดุ ๆ ของจาฟาร์ก็ส่งมา
“แค่ก ๆ” สำลักเลย
“เบา ๆสิ” จาฟาร์บอกก่อนส่งมือมาลูบหลังฉันเพราะเขานั่นแหละที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้อะ!
“จาฟาร์ช่วยทำหน้าดี ๆ หน่อยดิเพื่อนพี่เกร็งหมดแล้วเนี่ย ใช่ไหมลูกไม้?”
“ฮะ? มะไม่นิ ตามสบายเลย” มันหันมาถามฉันอย่างกะทันหัน
“แล้วมึงเป็นอะไรวะดูไม่ร่าเริงเลย” จ๋าถามฉันก็นะปกติฉันต้องดื่มและเริ่มเมาได้แล้วแต่นี่แทบจะไม่ได้แตะเหล้าเลย
“สงสัยพี่ลูกไม้อึดอัดมั้งท
