CHAPTER 1
2779 Words
CHAPTER 1
[ทามมายยยย ทามมายถึงทามกาบช้านแบบเน้! ช้านเป็นถึงดาราที่ฮอตที่สุดเลยนะ ทำไมอาจารย์ถึงกล้าปฏิเสธช้าน ทำม๊ายยยยย!!!]
ฉันเบิกตากว้างมองภาพที่ฉายอยู่ในโทรศัพท์มือถือของ ‘ฟลอร่า’ ศัตรูคู้แค้นตลอดกาลยันชาติหน้าของฉัน! ยัยปิศาจนี้ไปเอาคลิปนี้มาจากไหนกัน >Oย้อนกลับไปเมื่อสามวันก่อน
“อะไรเหรอเจสสิก้า?”
อาจารย์เควิน อาจารย์สุดป๊อบเบอร์หนึ่งแห่งโรงเรียนเลิฟแลนด์เอ่ยถามขึ้นอย่างแปลกใจ เขามองจดหมายสีชมพูที่แปะสติกเกอร์รูปหัวใจไว้ทั่วสลับกับมองหน้าฉัน
“ยังจะถามอีกเหรอคะอาจารย์ ก็จดหมายรักไง รับไปสิ ฉัน…ดาราสาวดาวรุ่งพุ่งแรงแห่งวงการกำลังสารภาพรักกับอาจารย์นะคะ มัวยืนเฉยอยู่ทำไม”
ฉันรบเร้าพยายามจะยัดจดหมายสารภาพรักที่อุตส่าห์นั่งเขียนและสรรหากลอนหวานๆมาสามคืนเต็มเพื่อวันนี้โดยเฉพาะ
“ขอบใจมากนะเจสสิก้าสำหรับความรู้สึกดีๆที่มีให้ฉันน่ะ แต่ฉันคิดกับเธอในฐานะลูกศิษย์คนหนึ่งเท่านั้น ฉันไม่สามารถรับจดหมายนี้ไว้ได้หรอก”
“ว่ายังไงนะ! นี่อาจารย์กำลังจะบอกว่าอาจารย์จะปฏิเสธคำสารภาพรักของฉันงั้นเหรอ!”
“ก็ประมาณนั้นแหละนะ”
“อีตาบ้า! สมองนายพิการหรือไง ฉันถูกโหวตให้เป็นอันดับหนึ่งของผู้หญิงที่ผู้ชายอยากจะได้ไปเป็นแฟนมากที่สุดนะ แล้วทำไมนาย…ทำไมอาจารย์ถึงได้…”
“บางทีถ้าเธอแก่กว่านี้อีกสักหกปี หรือฉันอ่อนกว่านี้หกปี เราคงสามารถคบกันได้ หวังว่าเธอจะเข้าใจกฎของโรงเรียนนี้นะ เจสสิก้า”
อาจารย์เควินตอบฉันด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจัง ก่อนจะค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาและเดินจากไป ทิ้งไว้แต่เพียงฉันกับสายลมเย็นๆที่พัดผ่านไป
ฉัน! อก! หัก!
และเพราะเหตุการณ์นั้นนั่นแหละ ฉันถึงได้ไปดริ๊งประชดชีวิตอยู่ในผับของเพื่อนที่รู้จักกันเพื่อระบายความเครียด แต่ไม่รู้เลยว่าถูกยัยฟลอร่าที่ไปเที่ยวที่นั่นพอดีแอบถ่ายคลิปตอนฉันเมาแล้วเพ้อถึงอาจารย์เควินเอาไว้ ทำให้ตอนนี้ฉันต้องมายืนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกรอฟังสิ่งที่ยัยนี่จะนำมาแบล็คเมล์ฉัน T^T
“นั่นสินะ ฉันจะให้เธอทำอะไรดีล่ะ เพื่อแลกกับการที่ฉันจะไม่เอาคลิปนี้ไปแฉ”
ยัยฟลอร่าทำท่าเคาะนิ้วอย่างใช้ความคิด ให้ฉันช่วยเคาะมั้ยยัยปิศาจ! แม่จะเอาค้อนเคาะให้หัวแบะเลยคอยดู!
“อย่ามาทำเล่นลิ้น บอกมาเลยดีกว่าว่าต้องการอะไร ฉันไม่อยากมีอะไรที่ต้องมาข้องเกี่ยวกับเธอนานๆ รู้ไว้ซะ”
“นี่! อย่ามาทำปากดีกับฉันนะ! เธอก็รู้นี่ว่าตอนนี้ใครเหนือกว่าใคร”
ยัยฟลอร่าจิกตาใส่ฉันอย่างผู้กุมชัย หน็อยแน่ะยัยปิศาจปากปลาร้า! ฝากไว้ก่อนเถอะ ถ้าฉันเอาคลิปบ้าๆนี่มาได้เมื่อไหร่ ฉันจะขอเอารองเท้าราคาเหยียบแสนคู่นี้ฟาดปากสักที!
“งั้นเธอก็รีบๆพูดมาสิว่าต้องการอะไร”
“ใจเย็นๆน่า ฉันคิดมาเรียบร้อยแล้วว่าฉันต้องการให้เธอทำอะไร”
รังสีนางมารแผ่ซ่านไปทั่วเลยแฮะยัยนี่ =___=;;
“บอกมาเลย คนอย่างเจสสิก้า ไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้ในไลฟ์สไตล์ย่ะ!”
“ดอกกุหลาบดอกแรก!”
“หา?”
“เธอต้องช่วงชิงดอกกุหลาบดอกแรกมาจากกลุ่มโรมิโอทักซิโด้ให้ได้”
“ว่าไงนะ! เธอจะบ้าหรือไง ฉันไม่ได้ชอบไอ้เจ้าชายขี่หมาขาวสามคนนั้นสักหน่อย”
“เจ้าชายขี่ม้าขาวย่ะ -*-“
“นั่นแหละ! ฉันไม่ได้ชอบไอ้สามคนนั้น แล้วจะให้ฉันลงสนามแข่งเพื่อช่วงชิงดอกกุหลาบดอกแรกจากพวกเขาทำไม”
“สนุกไง”
“หา?”
“เพื่อความสนุกของฉัน ฉันอยากรู้ว่าคนอย่างเธอจะมีน้ำยาพอที่จะช่วงชิงดอกกุหลาบดอกแรกมาได้หรือเปล่า หลังจากที่โดยอาจารย์เควินปฏิเสธอย่างไม่ใยดีน่ะ”
“ยัยปิศาจปากปลาร้า!”
“ว่ายังไงล่ะ จะกล้าเดิมพันกับฉันหรือเปล่า ถ้าเธอสามารถช่วงชิงดอกกุหลาบดอกแรกมาได้ ฉันก็จะลบคลิปนี้ทิ้งทันที”
“แล้วถ้าฉันทำไม่ได้ล่ะ”
“ลาออกจากวงการ คืนตำแหน่งดาวรุ่งพุ่งแรงมาให้ฉันซะ!”
ยัยฟลอร่าตวาดเสียงดังลั่น นี่สินะคือสิ่งที่ยัยนี่ต้องการจริงๆ ต้องการตำแหน่งดาวรุ่งพุ่งแรงที่ตกเป็นของฉันทั้งที่ก่อนหน้านี้ยัยฟลอร่าเคยครองตำแหน่งนี้มาสามปีซ้อน แต่พอปีที่แล้วฉันก้าวเข้าสู่วงการจากการทาบทามของผู้จัดการคนดัง ฉันก็ได้ตำแหน่งนี้มาครอบครองแทนด้วยคะแนนโหวตที่ท้วมท้น
“ตกลง ฉันรับคำท้า”
“หึ! ถือว่าเธอแน่มาก แต่ฉันขอบอกไว้ก่อนนะว่าผู้หญิงโรงเรียนนี้ทุกคนรวมทั้งฉัน! โดยพวกโรมิโอทักซิโด้หักออกมาหมดแล้ว”
“ว่าไงนะ!”
ฉันร้องเสียงหลง เพราะฉันเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ที่โรงเรียนนี้ได้สามเดือนจากการจัดการของผู้จัดการ ก็เลยไม่ค่อยรู้รายละเอียดและความเป็นมาของโรงเรียนนี้มากนัก ไอ้พวกโรมิโอทักซิโด้อะไรนี่ก็พอได้ยินมาจากพวกนักเรียนหญิงในห้องบ้าง แต่ไม่เคยได้เจอตัวจริงสักที ถ้าถึงขนาดหักอกผู้หญิงมาทั้งโรงเรียนแล้วแบบนี้ ฉันที่โดนอาจารย์เควินปฎิเสธแบบฟ้าผ่าอย่างนั้นจะไปเหลืออะไรล่ะ T^T!
“ขอให้โชคดีนะยะ โฮ่ๆๆๆ”
ยัยฟลอร่าปิดปากหัวเราะอย่างสะใจออกจากดาดฟ้าไป ฉันอยากจะกรีดร้องให้คนทั้งโลกรับรู้ถึงความทรมานตอนนี้ซะจริงๆ ดูก็รู้ว่าไม่มีทางสำเร็จ ยัยฟลอร่านั่นคิดจะหาเรื่องให้ฉันหน้าแตกเล่นเท่าๆนั้นเองสินะ แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ยยยย!
“ให้ตายสิยัยฟลอร่าหน้าชะมด รู้ทั้งรู้ว่าฉันไม่มีทางทำสำเร็จก็ยังจะเอาเรื่องนี้มาแลกเปลี่ยน เธอมันปิศาจกลับชาติมาเกิดจริงๆนั่นแหละ >O[]_‘เธอต้องช่วงชิงดอกกุหลาบดอกแรกมาจากกลุ่มโรมิโอทักซิโด้ให้ได้’
ขณะที่กำลังด่าอีตาขี้เซาตรงหน้าอยู่ในใจนั้นเอง คำพูดของยัยฟลอร่าปากปลาร้าก็ลอยเข้ามาในหัว ลืมไปสนิทเลยนะเนี่ย ฉันยังมีภารกิจลับที่สุดแสนจะยิ่งใหญ่ระดับจักรวาลต้องทำอยู่นี่นา ที่สำคัญตอนนี้เหยื่อก็อยู่ตรงหน้าแล้วด้วย ฉันต้องรีบลงมือก่อนที่ไก่จะตื่น!!!
เมื่อคิดได้แบบนั้น ฉันก็เดินฝ่าฝูงผีเสื้อที่บินวนอยู่รอบตัวอีตาขี้เซาราวกับบอดี้การ์ดไปยืนอยู่เหนือตัวเขา ก่อนจะค่อยๆนั่งลงข้างและจ้องมองใบหน้าเขาใกล้ๆ ไม่อยากจะพูดหรอกนะ แต่ยอมรับก็ได้ว่าเขาน่ะหล่อและดูดีมากกกกก ดูดีเกินกว่าที่จะเป็นมนุษย์ซะด้วยซ้ำ มิน่าล่ะถึงได้หักอกสาวทั้งโรงเรียนได้ เพราะหล่อขนาดนี้ก็ต้องเลือกเยอะเป็นธรรมดาสินะ
พรึ่บ…
“-_-“ OOย้อนกลับไปเมื่อสิบนาทีก่อน
‘ถ้าเธอกล้าถอดเสื้อผ้าแล้วนอนกอดฉันในคืนนี้ ฉันก็ยินดีที่จะมอบดอกกุหลาบของฉันให้เธอ’
…………………………………
……………………….
…………………
พลั่ก!!!
ฉันปล่อยหมัดออกไปเต็มแรงหลังจากที่อึ้งไปครู่หนึ่งกับคำพูดสองแง่สองง่ามของเขา
‘ไอ้คนไร้สมองโรคจิตวิตถาร ชาตินี้ทั้งชาติขาอ่อนของฉันนายก็จะไม่มีวันได้เห็น จำไว้ด้วยไอ้ผู้ชายดาวสัตว์ประหลาด!!!’
“บังอาจมาพูดจาทุเรศๆแบบนั้นใส่นางฟ้าอย่างฉัน ชาตินี้อย่าให้ได้เจอะได้เจอกันอีกเลย ฉันจะกลับบ้านไปเผาพริกเผาเกลือแช่งนาย ขอให้นายท้องเสีย ขอให้ตื่นมาแล้วคิ้วเหลือข้างเดียว ฮึ่ม….คิดแล้วก็แค้น อยากจะกรี๊ด….”
ถ้าไม่ติดว่าต้องรักษาภาพพจน์ล่ะก็…แม่จะกรี๊ดให้แตกกระเจิงกันทั้งโรงเรียนไปเลย!
“ใกล้ถึงคาบเรียนแล้วนะเจสสิก้า เดินช้าแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่ทันคาบเรียนหรอก”
ฉันชะงัก สมองและหัวใจลืมเลือนสิ่งที่กำลังคิดอยู่เมื่อกี้ไปทั้งหมด อาจารย์เควินที่เดินมาจากข้างหลังทักฉันพร้อมด้วยรอยยิ้มแสนสดใสเหมือนทุกที เขายังเหมือนเดิม ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่เขาเพิ่งจะทำฉันอกเดาะไปเมื่อสามวันก่อน
“เอ้า! เร็วเข้าสิ ถ้าเข้าช้ากว่าฉันครั้งนี้ฉันจะทำโทษให้เธอทำความสะอาดห้องนะ ฮ่าๆๆ”
อาจารย์เควินหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะวิ่งนำหน้าฉันไปที่ห้องเรียน
สุดท้าย…ฉันก็ยังลืมอาจารย์ไม่ได้สักที ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาเรียน ฉันก็รู้สึกแปลกแยกจากทุกคนเพราะความที่เป็นคนดัง ทุกคนมองฉันเหมือนฉันเป็นนางฟ้าก็เลยไม่มีใครกล้าเข้าใกล้และพากันบูชาฉันเอาไว้บนหิ้ง ทำให้ฉันไม่มีเพื่อนเลยแม้แต่คนเดียว แต่ทว่า…อาจารย์เควินก็เข้ามา เขาเข้ามาชวนฉันคุย มานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนและพาฉันทำกิจกรรมต่างๆมากมายจนเพื่อนเริ่มกล้าเข้ามาคุยกับฉันบ้าง และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้ฉันตกหลุมรักอาจารย์ ความใจดีอ่อนโยนของเขาคือสิ่งที่ฉันโหยหาและต้องการ
“ทำไมยังทำหน้าระรื่นอยู่ได้นะ อาจารย์เควิน…”
อยากจะร้องไห้จังเลย ความรู้สึกของฉันที่ส่งไปคงไม่มีวันได้รับคำตอบรับกลับมา เพราะคำว่าอาจารย์กับลูกศิษย์และกฎเหล็กของที่นี่
ส่วนตัวฉันเอง…ก็ถูกอาจารย์ขีดเส้นแบ่งไว้ชัดเจนแล้วเช่นกัน
- Writer
