ตอนที่ 1 คำขอพรชวนตะลึง 1
406 Words
ยามดึกสงัดไร้ผู้คนแต่นิโคลัสในชุดสีแดงขลิบเฟอร์สีขาวสวมหมวกทรงกรวยสีเดียวกันกับชุดกำลังขับบิ๊กไบค์คู่ใจไปตามท้องถนนยามราตรีในคืนวันคริสต์มาสอีฟ เหตุที่เขาต้องออกมาโลดแล่นอยู่อย่างนี้ในขณะที่ผู้คนต่างหลับใหลเพราะว่าเขากำลังทำภารกิจตามคำขอร้องของปู่อันเป็นที่รัก สุดท้ายเขาก็ไม่อาจปฏิเสธท่านได้
คำถามที่ปู่ได้ทิ้งท้ายไว้ เขารู้คำตอบนั้นดีที่สุด เชื่อว่ารู้ดีกว่าใครเสียด้วยซ้ำ ตำนานซานตาคลอสที่เล่าสืบต่อกันมา ที่ว่าในคืนวันคริสต์มาสอีฟซานตาคลอสจะโดยสารรถเลื่อนที่ผูกเข้ากับฝูงกวางเรนเดียร์แล้วตระเวนแจกของขวัญให้แก่เด็ก ๆ ในแต่ละบ้าน
บรรพบุรุษของเขาเป็นซานตาคลอส และตำแหน่งนี้ได้รับการสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่นจนกระทั่งถึงปู่ของเขาซึ่งเป็นซานตาคลอสคนปัจจุบัน ไม่ใช่แค่ซานตาคลอสปลอม ๆ ที่เพียงแค่แต่งตัวแล้วมานั่งถ่ายรูปแจกของขวัญนิด ๆ หน่อย ๆ ตามที่ห้างสรรพสินค้าต่าง ๆ ชอบจัดกัน ทว่าปู่ของเขานี่แหละที่เป็นซานตาคลอสตัวจริงเสียงจริงที่ทำหน้าที่ตระเวนแจกของขวัญให้กับเด็ก ๆ ที่เขียนจดหมายถึงซานตาคลอส และในทุกครั้งปู่จะต้องไปกับเจ้ารอนซี่เรนเดียร์คู่ใจ แต่ในเมื่อเขาตกปากรับคำกับปู่ไปแล้ว เขาคงไม่ใช้งานเจ้ารอนซี่ที่แก่พอ ๆ กับปู่หรอก ยุคสมัยเปลี่ยนแม้แต่พาหนะที่ซานตาคลอสใช้เดินทางก็ต้องเปลี่ยน เขาไม่ใช่ตาแก่อายุร้อยกว่าปีเช่นปู่นี่ นิโคลัสตระเวนแจกของขวัญให้เด็ก ๆ ในแต่ละบ้านจนกระทั่งมาถึงรายชื่อสุดท้าย
“ใกล้เสร็จเสียที” ซานตาคลอสหนุ่มถึงกับปาดเหงื่อ เขาเพิ่งจะเข้าใจปู่ว่าภารกิจนี้หนักไม่น้อย เพราะต้องทำงานแข่งกับเวลา เขาไม่เข้าใจปู่เลยว่าจะบังคับให้เขาใส่คอสตูมนี้ทำไม ในเมื่อเวทมนตร์พรางกายที่เขาใช้อยู่นั้นทำให้ไม่มีใครสามารถมองเห็นเขาได้อยู่แล้ว ไหนจะหนวดเครายาวเฟิ้มสีขาวที่ปู่เสกขึ้นมานี่อีก ถ้าเขาหัวเราะ โฮ่ ๆ ๆ อีกหน่อยละใช่เลย
“เฮ้อ!” เขาถอนใจอีกครั้งให้กับความเล่นใหญ่ของปู่ แล้วมุ่งหน้าไปยังบ้านหลังสุดท้าย
- Writer
