EP04

1424 Words

“พูดอะไรของนาย!”ฉันถามนิวเคลียร์หัวร้อนนิดๆ มันไม่มีในข้อตกลงเลยนะเรื่องนี้ ที่พูดว่าจะขอเอากับฉัน! “พูดอะไร”ผมละโครตรำคาญมินนี่โวยวายเลย ทำอย่างผมจะเอาจริงก็แค่ลองถามไปอย่างนั้น “ที่ขอเฮียไง นายบ้าหรอ?!”เรื่องพวกนี้ฉันไม่ยอมให้ใครง่ายๆนะ อย่ามาพูดเล่นจะดีกว่าฉันไม่ชอบเลยจริงๆ “อย่าลืมสิ เธอสัญญาอะไรกับฉันไว้ หึ!”ลืมไปแล้วรึไงว่าสัญญาอะไรกับผมไว้ ห้ามปฏิเสธอยากให้ผมได้ลอยตัวเองก็ช่วยไม่ได้ “นิวเคลียร์อย่ามาตลก!”ฉันเริ่มจะจริงจังแล้วนะ เล่นอะไรไม่เข้าเรื่องเลย นิวเคลียร์พูดออกไปฉันเองก็อึ้งตกใจอยู่ “ฉันเนี่ยนะจะเอาเธอ คิดอะไรอยู่”ผมผลักหัวมินนี่ โวยวายอย่างกับผมจะเอาวันพรุ่งนี้ ถ้าไม่จำเป็นผมจะไม่ทำ “ห้ามคิดแล้วกัน”ฉันชี้หน้านิวเคลียร์ ห้ามคิด! ห้ามทำ! อะไรกับฉันเด็ดขาด แค่จูบเมื่อกี้ฉันก็เขินจะตายอยู่แล้ว “เดี๋ยวนิวเคลียร์ ฉันขออะไรอย่างได้มั้ย”ผมขมวดคิ้วมองมินนี่ อะไรวะเมื่อกี้ยังหัวร้อนใส่ผมอยู่เลยตอนนี้มาพูดดีใส่ “ฉันขอมาอยู่ห้องนายนะ ขี้เกียจจ่ายค่าห้องอ่ะ”ฉันกำลังจะหาห้องใหม่ใช่มั้ย แต่เผอิญว่านิวเคลียร์ยังต้องอยู่กับฉันอีกนานเลยจะขออยู่ด้วย “ไม่ ใครให้อยู่”ผมตอบทันทีไม่คิดอะไรเพราะผมไม่อยากให้อยู่ ไม่มีเหตุผลแค่ผมไม่ให้อยู่ จบ! “โอ๊ยไอ้คนใจร้าย!”ฉันผลักอกนิวเคลียร์หน้าโหดแล้วยังจะใจร้ายอีก ฉันขอดีๆแล้วนะไม่ได้จะไปอยู่ฟรีๆด้วย “เออ”ผมก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว กวนตีนแล้วไงอยากเห็นอีกมุมขอบผมมั้ยล่ะ หึ! เดี๋ยวจะเกลียดผมเอานะครับ? “นิวเคลียร์ถ้าให้ฉันอยู่ จะทำความสะอาดให้ ทำอาหารให้กินทุกวันเลยนะ ค่าห้องก็คนละครึ่งไง”ใครว่าฉันจะไปอยู่ฟรีๆล่ะ “แน่นอนว่าจะมาอยู่?”มาอยู่ห้องผมก็อย่าคิดว่าจะปลอดภัยร้อยเปอร์เซนต์ ผมเป็นผู้ชายอย่าลืมมีผู้หญิงมาอยู่ในห้อง อะไรมันก็เกิดพลาดกันได้ “ห้องนายตั้งกว้างนะมีสี่ห้อง มันว่างฉันจะมาช่วยอยู่ไง แลกกับทำความสะอาด ทำอาหารให้ทุกวันด้วย”ถ้านิวเคลียร์อยู่คนเดียวห้องที่เหลือล่ะ นี่ไงฉันจะช่วยไปอยู่ “หึ! ได้แต่ฉันจะให้เธออยู่ฟรี”ผมให้อยู่อะได้ ไม่ต้องเสียเงินแต่ทำตามที่พูดก็พอ ก็ดีมีคนมาอยู่ห้องดูแลห้องเวลาผมไม่อยู่ “จริงหรอ พูดจริงนะ”ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองนิวเคลียร์อนุญาตแล้ว ปกติฉันไม่กล้านะแต่ตอนนี้เริ่มกล้ามานิดนึงแล้ว “เออ ถ้าทนได้ก็อยู่ไป”ผมแค่ให้ทดลองอยู่ไปก่อน ทนได้ก็อยู่ทนไม่ได้ก็ย้ายของออกไปหาห้องใหม่ อยากมาอยู่ห้องผมเอง “แต่นายห้ามเอาผู้หญิงเข้ามานอนนะ”เรื่องนี้ฉันไม่ได้เด็ดขาด นิวเคลียร์เจ้าชู้จะตายไปผู้หญิงเข้ามาหาเยอะแยะไปหมด “กูไม่เคยพาขึ้นมานอนในห้องส่วนตัวครับ”คนอย่างผมไม่เคยพาใครขึ้นคอนโด ถึงจะเจ้าชู้แต่ผมไม่เอามั่วนะครับ “ดีเลย พรุ่งนี้ย้ายของมานะ”ฉันอยากจะไปเปิดโลกให้มันกว้างกว่านี้แล้ว ชีวิตมหาลัยคืออิสระของฉันเลยแหละ “เรื่องของเธอ”จะมาวันไหนก็มา แล้วจะรู้ว่ามาอยู่กับผมมันไม่ได้เหมือนอยู่ห้องคนเดียว หึ! “อย่าลืมสัญญาเรานะเข้าใจมั้ย”ฉันย้ำอีกรอบก่อนจะเข้าบ้าน สัญญาที่ฉันรู้สึกเสียเปรียบแต่ก็คงไม่มากเท่าไร “เตือนใส่สมองตัวเองไว้เหอะ”ผมไม่ลืมจำได้ดี คนที่ต้องเตือนความจำคือ มินนี่! เพราะผมอาจจะเล่นอะไรมากกว่าเดิมก็ได้ หึ!! ปัจจุบัน [ปี 2] # minny ผ่านมาแล้ว 6 เดือนที่ฉันกับนิวเคลียร์เป็นแฟนกันปลอมๆทุกอย่างไปได้ดี เฮียก็รู้สึกพอใจมาก แต่!! สิ่งที่เฮียไม่รู้คือ นิวเคลียร์เริ่มเอาเปรียบฉัน! รู้อะไรมั้ยว่านิวเคลียร์ ตั้งกฏอะไรขึ้นมามันบ้ามาก! และฉันปฏิเสธไม่ได้ด้วยไม่งั้นนิวเคลียร์จะเปิดโปงทุกอย่าง กฏบ้านี่ก็คือ! 1. ฉันต้องให้นิวเคลียร์ จูบ! ทุกครั้งที่เข้าห้องไป [มันบ้ามากแต่ฉันก็ไม่ได้ยอมบ่อยนะ] 2. ห้ามมีผู้ชายคนอื่นเด็ดขาด! ต้องหมดสัญญาไปก่อนเท่านั้น 3. คือ.............นิวเคลียร์ยังไม่พูดแต่มันมีแน่ๆ! มันพูดไว้กับฉันเอง “เตี้ยมานี่ดิ”ผมเดินมาเรียกมินนี่ที่ห้อง มาอยู่ห้องผมได้ 6 เดือนแล้วมั้ง แต่ก็โดนอะไรไปเยอะ หึ!? “ไม่เอาแล้ว พอแล้วปากจะเปื่อยอยู่แล้วนะไอ้บ้า!!”ฉันลุกขึ้นนั่งชิดหัวเตียงพูดเสียงแข็ง พึ่งจะปล่อยตัวฉันมาจากห้องตัวเองแล้วยังจะเรียกไปอีก “อะไรให้มาช่วยงาน พูดมากว่ะ”ผมพูดแล้วเดินออกจากห้อง ที่ได้ยินเมื่อกี้ไม่ผิดหรอกครับ หึ! อยู่กับผมกฏอะไรมันก็มีขึ้น คือผมจะจูบมินนี่ทุกครั้งที่เข้าห้องหรือตอนไหนก็ได้ที่อยาก แค่จูบเท่านั้น[มีเผลอจับอะไรนิดหน่อย] “ช่วยอะไร”ฉันเดินตามนิวเคลียร์มาในห้องทำงาน รกมากในนี้มีแต่งานโมเดล งานไม้ ศิลปะ อะไรไม่รู้เยอะแยะ “สอดอันนี้ให้หน่อย นิ้วฉันใหญ่มันเข้าไม่ได้”ผมหยิบโซฟาอันเล็ก เพราะมันเล็กไงนิ้วผมยัดใส่มันเข้าไปไม่ได้ “เอามาสิ”ฉันหยิบโซฟาจากมือนิวเคลียร์แล้วก้มลงหาช่องที่จะใส่เข้าไป ตามที่นิวเคลียร์ชี้บอก พรึ่บ “.........นิวเคลียร์ถอยออกไปเลยนะ”ฉันรู้สึกถึงตัวนิวเคีลยร์ซ้อนด้านหลังอยู่มันแนบชิดมาก ฉันโดนแบบนี้บ่อยนะอยากจะย้ายออกแต่ไม่อยากเสียเงินเก็บตัวเองเป็นสิบล้าน “อะไรฉันแค่ช่วยเธอดู วางถูกรึป่าวยิ่งโง่ๆอยู่”ผมพูดแล้วแสยะยิ้ม ตัวมินนี่เล็กก้มที่ผมซ้อนด้านหลังก็บังมิดหมดแล้ว “ตรงนี้ใช่มั้ย”ฉันเลือกที่จะไม่สนใจนิวเคีลยร์มาสนใจสิ่งตรงหน้าแทน นิวเคลียร์หน้าด้านไล่ยังไงก็ไม่ไป “ได้มั้ย มันจะสุดแล้วนะ”ฉันวางโซฟาไปตรงมุมขวาตรงหน้าโทรทัศน์ มันก็พอดีแล้วนะ “เออพอละ”ผมเขยิบตัวมายืน แกล้งมินนี่มากยัยนี่ชอบโวยวายเสียงดังแบบเมื่อกี้ โวยวายโครตเก่งแถมยังชอบปิดห้องหนีผมอีก “มีไรให้ช่วยอีกมั้ย”ฉันเห็นงานมันเยอะก็อยากจะช่วย อะไรที่ฉันช่วยทำได้ฉันก็จะช่วยนิวเคลียร์ตลอด “มี ทาสีนี่”มินนี่พยักหน้าเข้าใจเดินไปนั่งทาสี ใครว่ายัยนี่ดื้อเป็นอย่างเดียว เวลาผมสั่งอะไรจริงจังทำเสียงดุใส่ก็ยอมทำตาม บางทีก็ไม่ต้องดุก็ทำตาม ฉันมานั่งทาสีไม้ที่ตัดเอาไว้ทาตามแบบเป๊ะ ตอนแรกๆที่เข้ามาอยู่ใหม่ๆฉันกับนิวเคลียร์ทะเลาะกันเกือบจะทุกวัน แกล้ง ปั่นประสาทฉันทุกวัน แต่!..ตอนนี้ไม่ค่อยทะเลาะกันแล้ว นิวเคลียร์ก็ดูดุขึ้นมากด้วยไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ครืดดดดด ครืดดดด “ของนายนิวเคลียร์”ฉันหันไปบอกนิวเคลียร์ ไม่ได้มองหรอกว่าใครโทรมาได้ยินก็หันไปบอกเลย “ก็รับดิ”ปกติก็ชอบเอาโทรศัพท์ผมไปเล่นอยู่แล้ว ใครโทรมาก็รับหมด ปกติผมไม่ชอบให้ใครยุ่งยกเว้นมินนี่ เพราะผมก็เล่นโทรศัพท์มินนี่เหมือนกัน มินนี่ : ว่าไงเจได เจได : วันนี้มางานวันเกิดป่าว มินนี่ : ไปสิพลาดได้ไง เจได : ที่บ้านกูนะห้ามลืม สามทุ่มเจอกัน มินนี่ : โอเคได้จ้า เจได : ไอ้นิวมันอยู่ป่ะ มินนี่ : ไม่อยู่ ตายไปแล้วมั้ง5555 เจได : เดี๋ยวก็โดนมันเล่นงานหรอก มินนี่ : ..........พูดเป็นลางเลยเนอะ เจได : เออไงบอกมันด้วย มินนี่ : โอเคๆ “มานี่ดิ!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more