บทที่่ 8 ธาตุไฟเข้าแทรก
1760 Words
ร่างสูงกล่าวอย่างเอาแต่ใจเขาไม่สนใจในคำตอบของนางเขาเพียงกระตุกปมนั้นออก ผ้าขาวบางก็หลุดออกไปอย่างง่ายดายเผยให้เห็นเนื้อนวลขาวที่กระทบกับแสงจันทร์ในยามค่ำคืน ดวงตาของนางสั่นไหวใบหน้าแดงซ่านนั้นดูน่ารักยิ่งยามพยายามใช้มือปกปิดก้อนเนื้อที่ใหญ่เกินตัวของตนเอง
“เข้ามาใกล้ๆ ”
น้ำเสียงนุ่มทุ้มกล่าวเสียงต่ำในลำคอ ลำคอแห้งผากเมื่อร่างกายขาวนวลปรากฏอยู่ตรงหน้า ฉูฉิงเฟยหน้าร้อนผ่าว ความคิดเหมือนหลุดการควบคุม ร่างกายของนางขยับไปตามคำสั่งของเขาไม่อาจต้านทานดวงตาคู่สวยนั่นได้
“อืม”
เขาคำรามเสียงต่ำเมื่อยิ่งเข้าใกล้ ความเย็นและความหอมอ่อนๆจากกายนางปลุกความร้ายกาจส่วนลึกภายในจิตใจของเขา กลิ่นของนางทำให้เขารู้สึกดียิ่งนัก ร่างกายของนางนั้นยิ่งทำให้เขารู้สึกอยากจะครอบครอง บัดนี้เขาไม่รู้แล้วว่าเขาต้องการเพียงไอเย็นจากกายนางหรือเป็นความต้องการที่ก่อขึ้นมาจากเรือนร่างที่เย้ายวนของนาง
ที่กล่าวว่าเขารังเกียจสตรีนั้นไม่ได้พูดเกินจริงเลย แค่เฉียดใกล้พวกนางกลิ่นความสะอิดสะเอียนและท่าทางที่น่ารังเกียจพวกนั้นทำให้เขาอยากจะฆ่าพวกนางทิ้งเสีย แต่กับนางหาเป็นเช่นนั้นไม่ รอบกายนางเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ กลิ่นอายหอมหวานวนอยู่รอบทุกส่วนของตัวนาง
“อ๊ะ ท่านพี่ลู่”
จมูกโด่งฝังลงพร้อมสูดดมไปทั่วร่างกายของนางโดยไม่รู้ตัวในขณะที่เขากำลังตกอยู่ในความคิดของตนเอง ผิวนางเหมือนโดนแผดเผายามที่จมูกโด่งและสัมผัสของลมหายใจร้อนลากผ่านตามแต่ละส่วนของร่างกาย เขาลากลิ้นผ่านลำคอระหงหยุดหยอกเย้าตรงจุดที่นางถูกเขาใช้ดาบแทงจนเป็นแผล ลิ้นอุ่นเลียแผลนางอย่างอ่อนโยนคล้ายต้องการปลอบโยน มือใหญ่บีบเนื้อตัวนุ่มนิ่มของนางจนแดงเป็นจ้ำ ความต้องการหนึ่งเกิดขึ้นกับนางแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เสียงหัวใจของนางดังจนเขาได้ยินชัดเจน ริมฝีปากร้อนละเมียดละไมชิมไปตามแขนขาวผ่องของนาง ชิมไล่ไปตามเส้นชีพจร เขาจูบหนักๆที่มือของนางก่อนจะดันแขนของนางออกด้วยลิ้นร้อน ร่างกายของฉูฉิงเฟยอ่อนระทวยแขนเล็กที่ปกปิดของลับไว้อยู่หลุดร่วงลง สัมผัสจากความร้อนชื้นสำรวจตามร่องอกข้างซ้ายของนางในขณะที่มือสากยังไม่ละไปจากแผ่นหลังเนียน
“ใจของเจ้าเต้นแรงยิ่งกว่าตอนที่พวกมันถูกข้าฆ่าเสียอีกฉูฉิงเฟย”
“!” หัวใจของนางเต้นแรงยิ่งกว่าครั้งไหนๆ เป็นครั้งแรกที่ได้ยินน้ำเสียงของเขาเรียกชื่อของนาง “อื้อออ! เจ็บ”
“ข้าอยากรู้นักว่าตัวเจ้าจะหวานเหมือนเช่นกลิ่นของเจ้าหรือไม่”
ลิ้นเปียกชื้นเลียและกัดนางจนเป็นรอยแดง เขาทั้งขบและกัดเนื้อตัวของนาง แม้จะไม่แรงนักแต่กลับกระตุ้นให้นางเสียวจนมวนไปทั่วทั้งท้อง เขาไล้เลียไปทั่วหน้าอกของนาง หยอกเย้ารอบเต้าอวบ ลิ้นชื้นลากผ่านฐานยอดปทุมส่งให้นางกระตุกด้วยความเสียวซ่าน
“อ๊า!”
กล้ามเนื้อท้องนางเกร็งกระตุก ร่างสูงยิ้มร้ายกาจเขาคิดจะแกล้งนางใช่หรือไม่ แต่ไม่ทันที่นางจะได้กล่าวอะไรริมฝีปากร้ายของเขาก็ตรงเข้าครอบครองยอดปทุมของนางอย่างรวดเร็ว เขาดูดและดึงจนยอดของนางแข็งเป็นไต มือหยาบใหญ่ลูบไล้ตามหลังเนียนลากผ่านจนถึงหัวไหล่ก่อนจะไล่ต่ำลงจนจับความใหญ่เต็มมือ เขาบีบเคล้นอกอวบของนางอีกข้างอย่างรุนแรง นิ้วร้ายบดขยี้ดึงเม็ดสีชมพูเล่นในขณะที่อีกข้างถูกเขาโลมเลียอย่างดุดัน
‘ยังไม่พอ’
เขาต้องการมากกว่านี้ เขาผละออกจากเต้างามจดจ้องร่างกายแดงก่ำน่าฟัดของนางตรงหน้า ใบหน้าหญิงสาวแดงจนคล้ายผลไม้สุก ฟันขาวขบกัดริมฝีปากแน่น ลู่เทียนหยางที่เห็นดังนั้นจึงยื่นมือไปช้อนใบหน้าของนางให้หันมามองทางเขาก่อนลูบไล้ริมฝีปากของนางแผ่วเบา
“ถอดเสื้อผ้าให้ข้า”
น้ำเสียงแผ่วเบากล่าวกระซิบ ดวงตาคมกริบจับจ้องนางไม่วางตาแต่ในดวงตาเขากลับเต็มไปด้วยความต้องการที่โดยไม่ปกปิด
'เรื่องที่เขาไม่ชื่นชอบสตรีนั่นจริงหรือ เหตุใดเขาถึงได้ดูช่ำชองถึงเพียงนี้'
“จะ เจ้าค่ะ”
นางปลดเสื้อผ้าของเขาออกจนหมดจนเห็นแผงอกเปลือยเปล่ากล้ามเนื้อเรียงตัวสวยเด่นชัดบ่งบอกว่าเขานั้นฝึกฝนร่างกายมาหนักเพียงใด แต่นางกลับต้องชะงักไปเมื่อร่างกายของเขานั้นเต็มไปด้วยบาดแผลถูกฟันและเหมือนถูกไฟลน!
“อืมม”
แววตาวาวโรจน์ยามนางสัมผัสไปที่บาดแผลพวกนั้น แววตาของนางสั่นไหวรุนแรงเมื่อเห็นแผลฉกรรจ์ตามร่างกายของเขา ไม่มีผู้ใดที่ไม่นึกหวาดกลัวยามเห็นร่างกายของเขามันเต็มไปด้วยบาดแผลจากอดีตมากมาย และมันมีมากกว่าคนทั่วไป “กลัวงั้นรึ”
“เจ็บมากหรือไม่เจ้าคะ”
แต่คำตอบของนางหาใช่ความหวาดกลัวหรือท่าทีรังเกียจไม่ แต่กลับเป็นคำถามที่มีแต่ความห่วงใย น้ำใสคลออยู่ในดวงตาคู่สวยของนาง น้ำตาของนางไหลพรากยามมองสิ่งที่โหดร้ายบนร่างกายของเขา
“เจ้าร้องไห้ทำไม”
ร่างสูงนิ่งชะงักไปด้วยความไม่เข้าใจในการกระทำของนางเลยแม้แต่น้อย “อย่าได้บาดเจ็บอีกเลยนะเจ้าคะ ฮือออ”
นางเอ่ยเสียงสั่นก่อนจะโผเข้ากอดเขาแน่น เขานิ่งอึ้งไปหลายวินาทีก่อนที่จะรู้สึกตัว เขาพยายามดึงตัวของนางออกแต่นางกลับรัดเขาแนบแน่นมากกว่าเดิม ความเย็นจากกายนางทำให้ภายในของเขาสงบลงไปหลายส่วน แต่หากยังทำมากกว่านี้… ลู่เทียนหยางกุมขมับแน่นไม่คิดเลยว่าท่านจ้าวสำนักที่มีสตรีมาถวายตัวมากมายเช่นเขาจะเผลอหลงใหลไปกับศัตรู และยังเป็นคนอ่อนแอเช่นนางที่ไม่ได้แม้แต่จะใช้วิชาเสน่ห์ใดๆทั้งสิ้น
“ฮืออออฮึก”
นางยังคงสะอึกสะอื้น นางกอดเขาไว้แน่น นางอยากปลอบเขามากแต่นางไม่ควรจะพูดมากเกินไป นางจึงทำเพียงกอดเขาแน่นขึ้นไปอีก ความนุ่มหยุ่นที่สัมผัสใกล้ชิดกับอกแกร่งของเขาเรียกให้ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มขึ้นสีเมื่อรู้ว่านางและเขานั้นยังเปลือยเปล่าอยู่ เขาพยายามแกะสตรีที่เกาะเขาอยู่ออก
“เงียบได้แล้ว”
“ท่านพี่ดีขึ้นแล้วหรือเจ้าคะ”
นางเงยหน้าถามเขา น้ำมูกและน้ำตาไหลยืดติดมาจากไหล่กว้าง ร่างสูงคิ้วกระตุกพยายามข่มอารมณ์หงุดหงิดเอาไว้
“อืม”
“ไม่ทำต่อแล้วหรือเจ้าคะกำลังได้ที่เลย”
“เจ้า! สตรีหน้าไม่อายกล้าพูดเช่นนี้กับบุรุษได้เยี่ยงไร”
“ว่าข้าฝ่ายเดียวได้หรือ เป็นท่านเริ่มก่อนเองนะ” นางทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้พลางซุกใบหน้าไปกับไหล่กว้าง ริมฝีปากเล็กนุ่มทาบลงบนเนื้อแกร่งของเขา ร่างกายของลู่เทียนหลงเกร็งกระตุกแต่มันไม่ใช่แค่ตรงนั้น ตรงอื่นของเขาก็กระตุกด้วยเนี่ยสิ!
‘อันตราย!’ นี่คือสิ่งที่ลู่เทียนหยางคิดทันทีกับนาง นางอันตรายอย่างยิ่ง!
“ลุกออกไปเดี๋ยวนี้!”
“ม้ายยๆ ท่านพี่ ข้าเปลือยอยู่นะเจ้าคะ! กล่าวว่าข้าเป็นสตรีหน้าไม่อาย ท่านก็เป็นคนวิปริตที่ให้ข้าเปลื้องผ้าออกต่อหน้าบุรุษที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกเลยนะ!”
“เรื่องมากเสียจริง”
ฟุบ
ร่างขาวนุ่มนิ่มถูกเขายกขึ้นวางลงบนตักเขาอย่างง่ายดาย เขาอุ้มนางขึ้นไว้ที่ตัก ร่างกายเริ่มเกิดความอ่อนล้าเกินกว่าจะต่อล้อต่อเถียงกับนาง เขาพิงตัวกับผนังถ้ำก่อนจะปิดตาลงในขณะที่แขนแกร่งกลับโอบกอดนางไว้อย่างหลวมๆ
ความเงียบก่อตัวขึ้นมาแม้จะเป็นในยามค่ำคืนที่เหน็บหนาวแต่ร่างกายที่อบอุ่นของเขาไม่ทำให้นางรู้สึกหนาวแต่อย่างใด แต่ท่าทางในตอนนี้มันจะล่อแหลมไปหรือไม่ นางคิดว่าเขาจะดันตัวนางออกไปเฉยๆ โดยไม่สนใจเสียอีก
“ท่านพี่ ท่านพี่หลับแล้วหรือ เราจะนั่งกันอยู่แบบนี้หรือเจ้าคะ”
ด้วยความอึดอัดทำให้นางต้องกล่าวทำลายความเงียบ
“...”
“นี่หรือท่านหลอกกินเต้าหู้ข้างั้นรึ” นางกล่าวยิ้มๆ นิ้วจิ้มไปที่แก้มของเขาเบาๆ
“จะอยู่เฉยๆ หรือให้ข้าโยนเจ้าออกไป”
“...”
นางเงียบเสียงลง นางไม่อยากถูกเขาโยนออกไป และนางเชื่อว่าเขาจะทำเช่นนั้นกับนางจริงๆ ฉูฉิงเฟยหน้ามุ่ยเล็กน้อยก่อนจะซบลงไปที่อกแกร่ง ‘อย่างน้อยก็ได้ซบกับอกแน่นๆ ซิกซ์แพ็กกร้าวใจที่นางใฝ่ฝันถึงละนะ ดีใจๆๆ ’
นางยิ้มอย่างอารมณ์ดีพลางถูไถแก้มไปมากับอกของเขา ลู่เทียนหยางเหลือบตามองนางข้างหนึ่ง เขาถอนหายใจความรู้สึกไม่สบายใจสายหนึ่งกำลังก่อกวนเขายามมองไปที่นาง
“ข้ามีความสงสัยมากมายในตัวเจ้า ..แต่ข้าจะไม่เค้นถามเหตุผลใดๆ หากข้าเห็นความผิดปกติจากเจ้าแม้เพียงนิด ถึงครานั้นข้าจะฆ่าเจ้าด้วยน้ำมือของข้าเอง”
“ท่านพี่!! ต้องพูดให้มันน่ากลัวถึงเพียงนั้นเชียวรึเจ้าคะ ข้ามีแต่ความรักให้ท่านนะเจ้าคะ ความรักน่ะ หว่ออ้ายหนี่น่ะรู้จักไหม”
“ไม่”
“เหอะ”
“ข้าบาดเจ็บ”
“ข้ารู้เจ้าค่ะ”
“เจ้าอย่าคิดไปไกล ที่ข้าทำเช่นนี้หาใช่เพราะพิศวาสในตัวเจ้าไม่ ข้าต้องการไอเย็นจากกายเจ้าเท่านั้น”
“เจ้าค่ะๆ ทราบแล้วเจ้าค่ะ เชิญกอดข้าไว้แน่นๆได้เลย”
นางเบะปากมองบนก่อนจะกอดเขาจนแน่น อยากได้นักนางจะกอดจนเขาหายใจไม่ออกตายคาอกนางไปเสียเลย น่าหมั่นไส้นัก! ลู่เทียนหยางยกยิ้มบางๆก่อนจะปิดเปลืองตาลง ความเหนื่อยล้าทั้งหมดที่เจอมาวันนี้ทำให้เขาเหนื่อยและหลับลงไปอย่างง่ายดาย เช่นเดียวกับฉูฉิงเฟยที่ไม่นานก็หลับลงไปพร้อมกันกับเขา
- Writer
