“OMG!!” พวกเพียวทำหน้าตื่นเต้นกันใหญ่ที่ได้ยินคำนั้นออกมาจากปากเจ้าสัว ส่วนฉันตอนนี้พูดไม่ออกเพราะอึ้งอยู่แถมหัวใจมันก็เต้นแรงไม่หยุดทั้งๆที่อยู่ในผับเสียงเพลงดังขนาดนี้แต่ฉันก็ยังได้ยินและรู้สึกถึงอัตราการเต้นของหัวใจ
“ที่นี่รู้แล้วเนอะว่าเป็นอะไรสำหรับฉัน...มานี่!” หมับ! เจ้าสัวคว้ามือฉันให้ลุกจากเก้าอี้ซึ่งฉันที่ยังอึ้งๆอยู่ลุกขึ้นตามอย่างง่ายดาย
“เบาๆมือกันหน่อยน้า คิคิ” ไอ้เพียวขำล้อๆ เป็นเด็กหรือไง
“แบบนี้ถ้าเบาไม่รู้จักจำหรอกครับ ขอตัวก่อนแล้วกันเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง” พูดจบฉันลากฉันออกมาจากผับจนเดินมาถึงรถของเขา ตอนนี้สติฉันกลับมาแล้วและกำลังจะทำตัวดื้อกับเขา
“มาทำไมบอก?” น้ำเสียงนิ่งๆที่บ่งบอกถึงอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่หลังจากที่ขึ้นมานั่งบนรถ
“ไม่อยากบอก” ฉันกอดอกไขว้ห้าง
“แล้วเสื้อผ้านั่นเศษผ้
