เสียงเคาะประตูดังขึ้นไพลินจึงหยุดความคิดไว้แค่นั้น
พ่อกับแม่เดินเข้ามาหาเธอสีหน้าไม่สู้ดีนัก ไพลินเป็นคนอ่อนไหวง่ายกับเรื่องพวกนี้ พาขวัญเป็นห่วงความรู้สึกลูกสาวจริง ๆ
“แม่ขอโทษนะลินที่บังคับลูกแต่งงาน” พาขวัญพูดกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิด ไม่คิดว่าไกรสรจะทำตัวเหมือนเด็กแบบนี้ แถมยังทำให้ลูกสาวของเธอเสียหน้าอีกด้วย ทั้งสองคิดว่าลูกสาวมาแอบนอนร้องไห้ในห้องคนเดียว แต่ผิดคาดหน้าตาเธอยังดูสดใสแววตาไม่มีความขุ่นมัวให้เห็นแม้แต่น้อย
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่ ยังไงเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว” เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว มีเหตุผลอะไรที่เธอต้องไปแคร์ขี้ปากชาวบ้าน อยู่ที่นี่เธอก็ไม่รู้จักใครเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว ถึงมีคนรู้จักเธอก็ไม่เคยแคร์เท่ากับคนในครอบครัว
“แล้วลูกจะเอายังไงต่อ แม่คิดว่าพ่อไกรน่าจะไม่มาที่บ้านเราอีกแล้ว” เขาคงโกรธมากที่โดนหลอกให้แต่งงาน พาขวัญยังคิดไม่ออกว่าจะแก้ปัญหานี้อย่างไร จะให้ไพล
