เล่นล้ำเกียร์ | Cross The Gear

EPISODE2 เขาหล่อมาก

เล่น.ล้ำ.เกียร์

[Cross The Gear]

EPISODE2 เขาหล่อมาก

“โอเคพี่จะไปเดี๋ยวนี้แหละ” สุดท้ายฉันก็ไม่ได้ตอบอะไรแมคกลับไป เพราะฉันไม่สามารถสร้างหนี้สินโดยไม่จำเป็นได้อีก ที่สำคัญคือฉันไม่มีเพื่อนหรือคนสนิทที่ไหนให้ขอหยิบยืมเงินด้วย

และเมื่อมาถึงหน้าเคาน์เตอร์ฉันก็เห็นว่าลูกค้าที่ส้มโอบอกว่ามีปัญหาคือพ่อหนุ่มเทสดีคนนั้น...เกิดอะไรขึ้นน่ะ

“นม...” เสียงที่ค่อนข้างเบามาก ๆ แว่วมา ซึ่งมันจับใจความอะไรไม่ได้เลย ทำให้ฉันถึงกับขมวดคิ้ว

“เอ่อ...เมื่อกี้ลูกค้าพูดว่าอะไรนะคะ” ฉันเงยหน้าถามเจ้าของร่างสูง แล้วขยับตัวเข้าไปฟังเขาพูด ทำให้คนที่โน้มตัวลงมาเอ่ยอีกครั้ง

“นม...”

“นม...เหรอคะ?” ฉันพึมพำตามอย่างคนกำลังตั้งใจฟัง

“ได้ยินไหมครับ” เขาถามแล้วเอียงหน้ามาเอ่ยข้างหูฉัน “บอกว่านม...มันหมดอายุครับ” ซึ่งน้ำเสียงลุ่มลึกติดห้าวหน่อย ๆ และลมหายใจอุ่นที่รินรดติ่งหู ทำให้ฉันเบิกตาโตแล้วหันขวับกลับมามองคนพูดดี ๆ

“ต้องขยับไปใกล้อีกไหมครับ”

คนที่ไม่รู้ว่าดึงแมสก์ลงตั้งแต่เมื่อไหร่เอ่ยถามมา ทำให้ฉันรู้ว่าตอนนี้ใบหน้าหล่อเหลาซึ่งไม่ได้ฟันหลอหรือปากแหว่งอยู่ใกล้ฉันมากทีเดียว แต่แทนที่จะขยับมาขนาดนี้ เขาควรพูดให้มันเสียงดังขึ้นไม่ใช่รึไงเล่า โน้มมาจนจะติดหน้าฉันอยู่แล้ว

“ดะ...ได้ยินแล้วค่ะ” ฉันงึมงำ และเห็นเขาขยับยิ้มบาง ๆ ที่ส้มโอเดาว่าเขาต้องหล่อ มันไม่เกินจริงเลย เพราะเขาหล่อมากไงล่ะ

“ครับ” เขารับคำ แม้แต่การเอ่ยสั้น ๆ ก็ยังฟังดูมีเสน่ห์เลยแฮะ

“ลูกค้าคงหมายถึงนมที่เพิ่งซื้อไปใช่ไหมคะ” ฉันถามย้ำ พลางหมุนขวดนมดูวันหมดอายุ และพบว่ามันหมดอายุไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ให้ตายเถอะใครเป็นคนเอาของเข้าตู้แช่นะ ทำไมถึงไม่เช็คของก่อน

“ครับ” เขาว่า แล้วดึงแมสก์ปิดปากไว้ตามเดิมเมื่อเห็นว่าส้มโอเดินกลับมาแล้ว ว่าแต่ทำไมเขาต้องใส่แมสก์ไว้ด้วยล่ะ

“ต้องขอโทษจริง ๆ นะคะ มันหมดอายุจริง ๆ งั้นเดี๋ยวฉันไปเอาขวดใหม่มาให้นะคะ”

ฉันบอกคุณลูกค้าสุดหล่อ ก่อนจะรีบปรี่ไปยังตู้แช่นมเพื่อเปลี่ยนสินค้าให้ ทว่านมแบบเดียวกันกับที่เขาซื้อไปนั้นมันไม่มีแล้วนี่สิ เหลือขวดสุดท้ายแล้วงั้นเหรอ

“ทำไงดีล่ะ ลูกค้าจะเอาแบบอื่นไหมนะ” ฉันได้แต่พึมพำกับตัวเอง ก่อนหมุนตัวกลับมา

ปึก!

ทว่าวินาทีที่หันกลับมานั้นก็ดันชนกับใครบางคนเข้าอย่างจัง ทำไมฉันไม่รู้สึกเลยว่ามีคนมายืนซ้อนอยู่ข้างหลังล่ะ

“คุณ!” ฉันร้องอย่างตกใจพร้อมกับเอวที่ถูกท่อนแขนโอบไว้แน่น

“เป็นอะไรไหมครับ” น้ำเสียงห้าวต่ำแสนเบาของคุณลูกค้าเทสดีเอ่ยถาม สายตาคู่สวยที่อยู่ภายใต้กรอบแว่นในระยะประชิด ทำให้ฉันเผลอมองมันอย่างไม่อาจละสายตาได้เลย อะไรจะสวยและเป็นประกายแวววาวขนาดนั้นนะ

“ว้าว...คุณจ้องจนผมชักทำตัวไม่ถูกเลยครับ” เขาเอ่ยมา ทำเอาฉันถึงกับหลุดจากภวังค์ ยุนนาบี! ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย

“เอ่อ...ขอโทษค่ะ ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณนะคะ” ฉันละล่ำละลักเขาตอบเขาพลางขยับตัวถอยห่าง ยิ่งมายืนอยู่ตรงหน้ากันแบบนี้ ทำให้ฉันรู้เลยว่าเขาตัวสูงมากจริง ๆ

“ครับ ผมแค่จะมาบอกว่ามันเหลือขวดสุดท้าย” เขาว่ามา

“ใช่ค่ะ ลูกค้าสนใจเป็นยี่ห้ออื่น หรือรสอื่นไหมคะ หรือว่าต้องการเงินคืนก็ได้ ต้องขอโทษจริง ๆ นะคะ” ฉันได้แต่ขอโทษขอโพยลูกค้า

“ผมกินมั่วไม่ได้ครับ ไม่งั้นจะปวดท้อง” เขาตอบมา ทำให้ฉันได้แต่มองเขาดี ๆ อีกครั้ง จากส่วนสูงและน้ำเสียงเดาอายุเขายากจังแฮะ

“งั้นฉันขอค*****นให้แล้วกันนะคะ”

“ได้ครับ” เขารับคำแค่นั้น ฉันจึงเดินย้อนกลับมาที่เคาน์เตอร์ และจัดการค*****นค่านมให้เขาไป

“ต้องขอโทษจริง ๆ นะคะ พนักงานที่เอาของแช่น่าจะไม่ทันสังเกตวันหมดอายุ” เมื่อเขายังยืนอยู่ที่เดิม ฉันจึงเอ่ยขอโทษอีกครั้ง

“นมจะมาเมื่อไหร่ครับ”

“อืม...น่าจะอีกหลายวันเลยค่ะ ปกติจะมาส่งอาทิตย์ละครั้ง”

“ครับ” เขาพึมพำ แล้วพยักหน้าน้อย ๆ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป นั่นทำให้ฉันได้แต่มองตามเจ้าของร่างสูง ผู้ชายคนนี้เป็นลูกค้าที่มาซื้อนมรสกาแฟยี่ห้อเดิมทุกวัน เขาจะพกหนังสืออ่านเล่นมาด้วยทุกครั้ง พอซื้อนมเสร็จก็จะไปนั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะหน้าร้าน ทว่าฉันไม่เคยเห็นเขาดึงแมสก์ลงเพื่อดูดนมเลยสักครั้ง

“พี่นาบี! ฮั่นแน่ถึงกับมองตามหนุ่มเชียวน้า” ขณะที่ฉันมองออกไปยังนอกร้าน เสียงส้มโอก็ทำให้ฉันตกใจจนได้

“ไม่ได้มองตามสักหน่อย รู้ไหมว่านมกาแฟมันหมดอายุ ลูกค้าคนนั้นซื้อไป ดีนะไม่กินซะก่อน” ฉันเล่าบอกเธอ

“จริงเหรอคะ ส้มไม่ทันได้ดู แล้วลูกค้าต่อว่าอะไรพี่ไหมคะ ส้มขอโทษน้า คราวหน้าจะเช็ควันหมดอายุอย่างดีเลยค่ะ”

“ไม่ได้ว่าอะไร เขาก็แค่ไม่กินยี่ห้ออื่น พี่เลยค*****นไปน่ะ”

“หูย! หล่อแล้วยังใจดีอีกนะคะเนี่ย” ว่าแล้วส้มโอก็ทำหน้าเคลิ้มฝันขึ้นมา ทำให้ฉันหรี่สายตามองหน้าเธอ

“เคยเห็นหน้าเขาแล้วเหรอ” ฉันย้อนถาม

“เคยก็ดีสิคะ ไม่งั้นส้มคงไม่เพ่งกระแสจิตผ่านแมสก์เพื่อดูหน้าเขาหรอก แต่ใด ๆ ก็รู้แล้วว่าเสียงเขามันหล่อและมีเสน่ห์สุด ๆ ส้มโอขอการันตีเลยว่าเขาต้องหล่อแน่ ๆ ค่ะ”

“มั่นใจจังนะ” ฉันทำเสียแซว และยังไม่บอกส้มโอหรอกว่าฉันเห็นหน้าตาของหนุ่มเทสดีคนนั้นแล้ว

“พี่นาบีค่ะ พี่ดูเขานะคะรูปร่างสูงโปร่งหุ่นอย่างกับนายแบบเกาหลีเกาใจ นัยน์ตาสวยเฉี่ยวเป็นประกายล้ำลึก ถึงแม้จะมีแว่นบังอยู่ แต่ก็รู้ว่าตาเขามันสวยมาก แล้วโครงหน้าที่ถูกแมสก์สวมปิดมันเรียวได้รูปขนาดนั้น ส่วนตรงจมูกที่แมสก์มันนูนขึ้นบอกได้ว่าเขาจมูกโด่งเป็นสัน เนี่ย...ส้มว่าเขาต้องเป็นคนหล่อค่ะ เชื่อส้ม!” ส้มโออธิบาย ทำให้ฉันได้แต่คิดตาม และต้องอมยิ้มออกมาเมื่อสิ่งที่ส้มโอสาธยายมานั้นมันไม่ต่างไปจากที่ฉันเห็นเลย ฉันว่านะส้มโอควรไปทำงานเป็นแมวมองในวงการบันเทิงน่าจะรุ่งกว่า สายตาเธอมันเฉียบแหลมสุด ๆ