EP.08
ร่างที่นอนนิ่งมานานนับวันเริ่มขยับตัวทีละนิด เริ่มจากนิ้วมือที่เริ่มกระดิก และแล้วเสียงอันแหบพร่าก็ดังขึ้นอย่างแผ่วเบา
“น้ำ...ขอน้ำ...”
ถึงเสียงนั้นจะดังแต่เบาแต่มันก็ไม่เกินความสามารถของการได้ยินของรอยจันทร์ที่นั่งเฝ้ารอการกลับมาของบิดาไปได้ เธอหันไปมองทางต้นเสียงเพราะทีแรกนึกว่าตนหูแว่วไป กรอบหน้าสวยแสดงอารมณ์ดีใจเมื่อแน่ใจว่าสิ่งที่ตนได้ยินไม่ผิดไปจากนั้น เขาฟื้นแล้ว และกำลังเรียกหาน้ำ
“น้ำ...”
“น้ำ...จ๊ะ ได้จ๊ะ”
หญิงสาวรีบกุลีกุจอหาน้ำอุ่นที่ได้เตรียมเอาไว้ และค่อยๆ ประคองศีรษะของเขาขึ้น ดีที่มีมะตูมคอยช่วยอีกคน การให้เขากินน้ำจึงสำเร็จไปได้ด้วยดี
เมื่อได้น้ำไปกลั้วลำคอแล้ว ท่าทีที่ทุรนทุรายของชายหนุ่มก็เริ่มเบาบางลงอีกครั้ง หากแต่สิ่งที่ทำให้หญิงสาวตกใจ เมื่อบัดนี้ตัวของเขาร้อนมาก
“เขาเป็นไข้ มะตูม”
เด็กสาวหันไปบอกมะตูม เด็กชายตัวน้อยอายุประมาณเก้าขวบ บุตรชายคนเดียวของป
