“เอาโซฟาตัวนั้นไปไว้ตรงโน้น แล้วเอาแจกันดอกไม้ออกไป แจกันอะไรไม่มีรสนิยม” เสียงออกคำสั่งดังจากปากณิชาภา ที่ทำตัวเสมือนเจ้าของบ้าน สั่งให้โซเฟียกับซาร่าย้ายเฟอร์นิเจอร์จากตรงนั้นไปไว้ตรงนี้ ถ้านำไปวางแล้วไม่ถูกใจก็จะถูกย้ายไปอยู่มุมอื่น จัดวางจนกว่าณิชาภาจะพอใจ โซเฟียกับซาร่าถอนหายใจ เบื่อหน่ายกับคนออกคำสั่ง ครั้นจะไม่ทำตามก็ไม่ได้ เพราะเกรงว่าจะตกงานไม่รู้ตัว
“ย้ายโซฟาตัวนี้สามครั้งแล้วนะคะ หวังว่าเอาไปวางตรงโน้นแล้วจะจบ” โซเฟียเสียเวลากับการจัดห้องณิชาภามาร่วมสองชั่วโมง แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จเสียที ทั้งที่ห้องนี้ไม่ได้กว้างขวางและมีเฟอร์นิเจอร์มากมาย แต่เหตุใดงานถึงได้ยุ่งประหนึ่งจัดบ้านทั้งหลัง อาจเป็นเพราะความเรื่องมากของณิชาภา ที่ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก
“แกไม่มีสิทธิ์พูดมาก มีหน้าที่ทำตามที่ฉันสั่งก็ทำไป อย่าปากมาก” ณิชาภาเหวใส่โซเฟีย “เสร็จแล้วก็ไปเอาผ้าปูที่นอนผืนใหม่มาปูแท
