อันนายิ้มบาง ละความสนใจจากหลานสาวชั่วคราว เอื้อมมือไปหยิบอัลบั้มรูปที่วางอยู่บนโต๊ะมาเปิดดู
“คุณย่าดูรูปอะไรคะ”
“ดูรูปลิน่าตอนเด็กๆ ไงลูก” อันนาตอบ ขยับมือที่ถืออัลบั้มรูปไปใกล้หลานสาว “ภาพนี้ย่าชอบมากเลยนะ ดูหลานสิ ร้องไห้จ้าเลย” แองเจลิน่ามองภาพถ่ายของตัวเองในวัยห้าขวบแล้วยิ้ม เธอจำเหตุการณ์ในวันนั้นไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมตนถึงได้ร้องไห้จนตาแดง
“ลิน่าร้องไห้ทำไมคะคุณย่า”
“วันนั้นเป็นวานวันเกิดของลิน่า มีเพื่อนๆ มางานเยอะเลย พอใกล้เวลาเป่าเค้ก เพื่อนของหลานดันทำเค้กที่เลอันสั่งมาจากโรงแรมตกพื้น เค้กเละจนเป่าไม่ได้ พอลิน่าเห็นเค้กตกอยู่บนพื้น หลานร้องไห้ดังลั่น ดีนะที่งานวันเกิดวันนั้นไอรีณทำเค้กให้หลานด้วย หลานเลยได้เป่าเค้ก” อันนาบอกเล่าเหตุการณ์ในวันแสนประทับใจให้หลานรักฟัง สองย่าหลานดูภาพถ่ายกันไปเรื่อยๆ จนถึงภาพหนึ่งที่ทำให้เจ้าของภาพยิ้มกับความน่ารักของตนสมัยเยาว์วัย
“ดูภาพ
