“ฉันอยากให้คุณไปดูแลลิน่า” ไอรีณบอกณิชาภาที่เพิ่งทานมือเช้าเสร็จ
“ลิน่าเป็นหนักหรือไงถึงต้องให้ฉันไปดูแล เมื่อวานตอนที่ฉันเข้าไปหาก็ไม่เห็นเป็นอะไรมาก แค่เป็นไข้ธรรมดา กินยานอนพักเดี๋ยวก็หาย” ณิชาภาไม่ได้แสดงให้เห็นเลยว่าเป็นห่วงแองเจลิน่า เธอทำหน้าทำตาและน้ำเสียงเบื่อหน่ายด้วยซ้ำไป “อีกอย่างเธอก็มีหน้าที่ดูแลลิน่า ดูได้ดีกว่าฉันซะด้วย งั้นเธอก็ทำต่อไปก็แล้วกัน”
“แต่ลิน่าต้องการให้คุณดูแลมากกว่าฉันนะ เมื่อคืนลิน่าถามถึงคุณ ฉันเลยแก้ตัวไปว่าคุณดูแลลิน่าจนถึงสี่ทุ่มแล้วรู้สึกไม่ค่อยสบาย คุณเลยกลับไปพักแล้วฉันก็มาดูแลเธอต่อ ถ้าคุณอยากอยู่ในบ้านหลังนี้ต่อไป ฉันแนะนำว่าคุณควรจะดีกับลิน่าให้มากกว่านี้ ยิ่งตอนนี้ลิน่าต้องการคุณ คุณยิ่งต้องทำ เพราะถ้าคุณไม่ทำ คุณเลอันอาจจะไม่เห็นแก่ลิน่าก็ได้นะคะ”
ณิชาภาเข้าใจความหมายที่ไอรีณพูด ถ้าเธอไม่ขึ้นไปดูแลแองเจลิน่า แล้วเรื่องนี้รู้ถึงหูเลอันโดร เขาอา
