ตอนที่ 17
“บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามา เป็นภาระคนอื่นเขาเนี่ย”
จอมทัพบ่นขณะยื่นมือมาแย่งน้ำจากมือฉัน แค่แบกฉันขึ้นดอยเอง ไม่รู้จะบ่นอะไรนักหนา
“ใครขอให้นายแบกฉันกันล่ะ”
“ยัยนี่หนิ!”
เขาทำท่าจะลุกขึ้นมาบีบคอฉันแต่โชคดีที่พี่หนึ่งเขาไว้เสียก่อน
“อะไรวะ เมื่อกียังเห็นดีๆกันอยู่เลย”
“มึงดูเวนิสสิ มันน่าตีปากมั้ย”
ฉันแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขาพลางไปหลบหลังพี่หนึ่ง นั่นยิ่งทำให้จอมทัพแทบจะลุกมาบีบคอฉันอีกครั้ง
“เอาน่า มึงก็อย่าไปหาเรื่องน้องสิวะ ไปช่วยเขาเดินไฟฝั่งนู้นไป มึงอะ”
“เหอะ”
เขาสถบเบาก่อนจะลุกเดินออกไป แต่ก่อนไปก็ไม่วายก้มลงกระซิบข้างหูฉัน
“ยัยเนรคุณ”
เนรคุณ? นี่เขาว่าฉันเนรคุณหรอ กรี๊ดดดด
เอ๊ะ หรือฉันเนรคุณจริงๆวะ ขอคิดก่อน เขาแบกฉันขึ้นมา พอถึงที่ปุ๊บ ฉันก็กระโดดลงจากหลังเขาปั๊บ
แล้วก็มีคนชวนฉันมานั่งพักตรงนี้ ฉันเลยรีบตามคนนั้นมาเพราะเขาบอกที่ศาลาพี่ขนมและน้ำ
อ่า หรือจะเป็นเพร
